J. S. Bach

@love0ffate

*به هر حال
عشقم ـ
وزنه‌ای سنگین است ـ
آویزانِ توست،
فرقی نمی‌کند که کجا بروی....

بگذار در آخرین فریاد نعره زنم
تلخی گِلایه‌های جریحه‌دارشده را...
اگر نره‌گاوی از کار خسته شود،
فرار خواهد کرد،
[و] در آب‌های سرد خواهد خفت....

بجز عشق تو،
من
دریایی ندارم،
و از عشق تو با گریستن هم نمی‌توانم تقاضای استراحتی کنم.
فیل فرتوتی که می‌خواهد بیاساید ـ
شاهانه بر شن‌های سوخته می‌خوابد.
بجز عشق تو،
من
خورشیدی ندارم،...*

مایاکوفسکی
@love0ffate

شبی زیبایی را بر زانویم نشاندم. و دیدم تلخ است. و دشنامش دادم. خود را علیه معصومیت مسلح ساختم. گریختم. ای جادوگر‌ها، ای فلاکت، ای نفرت، گنجینه‌ام را به شما سپردم. تنم را در هوای جنایت خشکاندم. سورها به دیوانگی زدم‌.... □□□‌ جرعه‌‏ی وحشتناکی زهر بلعیده‌‏ام.…

چشم‌ها چه بسیار از انسان می‌گویند.
آنچه که چشم‌ها می‌توانند برای ما از دیگری روایت کنند، هرگز به تمامی در مفاهیم نمی‌گنجد.
واقعیت صریحی که در پس کلمات مخفی می‌شود، در چشم‌ها پنهان‌شدنی نیست.
شاید به همین دلیل است که اغلب از خیره ماندن به چشم‌های همدیگر اجتناب می‌کنیم..
زیرا چیز‌هایی را در می‌یابیم که از مواجهه‌ی با آن‌ها هراس داریم..
مگر آنکه انسانی چنان نزدیک باشد که از عریان شدن حقیقت یکدیگر بیمی نداشته باشیم.
نفرت‌ها، عشق‌ها و هزارجور حالتی که بسیاری از آن‌ها حتی کلمه‌‌ی درخوری برای تثبیت خودشان در ذهن ما ندارند، اما برایمان درک‌شدنی هستند، در چشم‌ها ابراز می‌شوند..
اینجاست که چشم‌ها دریچه‌ی روح‌اند.
اما چیزی دلهره‌آورتر از این هم وجود دارد.
چشم‌هایی که هیچ نگاهی ندارند و هیچ عاطفه‌ای درون آن‌ها نیست.. تعلیقی که درباره‌ی ماهیت این چشم‌ها به انسان دست می‌دهد، از اطمینان عواطف هم وحشتناک‌تر است.
به همین دلیل است که موجوداتی با چشم‌های عاری از احساس برای ما ترسناک محسوب می‌شوند.
در بسیاری از کاراکتر‌های ترسناک ما غیبت نگاه انسانی را مشاهده می‌کنیم.
نگاه‌هایی که معلوم نیست در نسبت با ما چه می‌گویند و چه می‌خواهند...
این نکته در سرشت زیستی ما نوید چیزی جز ناشناختگی و بیگانگی نیست..
در نتیجه هشدار خطر را پیش از هر چیز اعلام می‌کند.

@love0ffate

گردن بلند و کشیده‌ی شخصیت‌ها در آثار مودیلیانی تاثیر و علاقه‌ی خاص او به هنر اقوام آفریقایی را نشان می‌دهد.
مودیلیانی ارتباط عمیقی میان هنر کهن و مدرن برقرار می‌کند.(از قرون وسطا گرفته تا هنر بدوی)
او در فراخوانی خلاقانه‌ی گذشتگان بصیرت جالب‌توجهی دارد.

Waiting for the Miracle - 1992

Leonard Cohen

Contemporary Folk

@love0ffate

La Nuit
Auguste Raynaud

@love0ffate

ابزورد بودن آزاد بودن است...
آزاد بودن، بی‌پروایی است‌...
و بی‌پروایی، زیبایی آمیخته در رنج است...

@love0ffate