بعد از مدت ها عکسش را دیدم، فهمیدم اصلا هم زیبا نیست.
رفتارش هم اصلا دلنشین نیست، شوخی هایش خنده دار نیست و آدم هایی که کنارش هستند هیچ هم آدم های خوشبختی نیستند.
چرا باید از حضور یک آدم معمولی خوشحال باشند و بخواهند ساعت ها به او خیره شوند؟
فاصله ی او از یک آدم خاص تا یک ادم معمولی فقط دوست داشتن من بود؛
او معمولی شده بود،چون من دیگر "دوستش نداشتم".

غم اومد که گریون کنه چمشامو و متاسفانه تونست

هر چقد سخت میخواهی گریه کن، اما وقتی گریه کردنت تمام شد مطمئن شو دیگر هرگز برای همان دلیل گریه نکنی.

الان دوتا غریبه ایم با راز های مشترک‌...

دل ز تن بردی و در جانی هنوز
دردها دادی و درمانی هنوز
آشکارا سینه‌ام بشکافتی
همچنان در سینه پنهانی هنوز...

نه شوخی کردم همه بیاید

لطفا بزرگسال بیاد ?
https://t.me/BiChatBot?start=sc-804462a839

شاید ماهم اگه سختی کمتری میکشیدیم اعصاب راحت تری داشتیم.