«در مسیر خانه، برای هزارمین بار احساس کردم چقدر در شهر خودم غریبه‌ام. چه بسیارند آنان که احساس می‌کنند در وطن خویش غریبند.»

_آن تک درخت انار

صبح که شد
مرا سخت در آغوش بگیر
بگذار به خیر بگذرد
این صبحِ تنهایی...

نمی دانم حالا که مارا ترک کرده ای در کدام آسمان پرسه میزنی،
اما این را خوب بدان!
که من هرشب خیره به آسمان،
خیره به ماه،
برایت دست تکان میدهم...🍂

_و من ای کاش می‌توانستم این دلِ خسته و غمگین را دور از چشم همگان، انگار که برای من نیست، کنار خیابانی رها کنم‌.

"مرا بیدار در شب‌های تاریک، رها کردی و خُفتی، یاد می‌دار."

احتیاج نبود این حرفارو با این آهنگ بخونی، فقط کافی بود که باهم بمونیم...

@wherewewereinlove

|سلام بر کسی که در چشمانم تمامِ دنیاست و هیچ گاه غیر از او را از خدا نخواستم...|

_نمیشه برای آدما توضیح داد که وقتی از کلافگیت حرف می‌زنی، معناش این نیست که غمگینی.
نمیشه توضیح داد که حتی برای معاشرت‌های خوشایند یا برای کارهای ساده هم بسیار خسته‌ای.
فرسودگی قابل توضیح نیست، و متاسفانه فقط فرسوده‌های دیگه درکت می‌کنن.