? بازتاب

#علی‌رضا_جلالی. مدیر عامل انجمن ققنوس

تحریم و حکمرانی‌نامطلوب

ارشیا شش‌ساله که سه سال پیش بر اثر سوختگی، بخشی از موهای سرش را از دست داده، قرار است دو ماه دیگر به مدرسه برود، اما عمل جراحی او به دلیل نبود یک ابزار که مدت‌هاست در کشور نایاب است، به تأخیر افتاده است. او به دلیل شکل ظاهری‌اش، دوست ندارد به مدرسه برود و والدین او هم می‌دانند که اگر به مدرسه برود، آسیب‌های روانی برای او به وجود خواهد آمد. پریسا ۲۳ ساله، سه سال است که منزوی است و در اجتماع و میهمانی‌ها شرکت نمی‌کند. او دو فرزند دارد و در این مدت چندین بار قصد خودکشی داشته است. این انزوا به دلیل آثار سوختگی و تغییر چهره او است. پیوند پوست چاره کار نیست و ابزار مورد نیاز برای آنکه او زیبایی‌اش را تا حدی بازیابد، در دسترس نیست. سوختگی گردن نسیم به دلیل وسعت زیاد به گونه‌ای نیست که پیوند پوست به او کمک کند. جراح به ابزاری نیاز دارد که با کمک آن پوست سالم را به محل سوختگی اضافه کند تا پوست گردن بازسازی شود و علاوه بر زیبایی، عملکرد این عضو بدن بهبود یابد و خطر عود که یک بار پس از پیوند پوست رخ داده و چسبندگی در آن ناحیه، کاهش یابد. آرمان که ۱۲ سال بیشتر ندارد، نصف پیشانی‌اش سوخته است. او که همواره در جامعه با خیره‌شدن دیگران به خود روبه‌رو است، برای رهایی از این نگاه‌های آزاردهنده همیشه کلاه بر سر می‌گذارد یا سربند می‌بندد. او ظاهرا خوش‌شانس‌تر از دیگران است. خیّری در مطب یک جراح پلاستیک از مشکل او آگاه شده و بر عهده گرفته است که ابزار مورد نیاز جراح را از ترکیه با بار مسافری به ایران بیاورد تا آرمان از رنج این متفاوت‌بودن با دیگران رهایی یابد. همه این بیماران برای جراحی به ابزاری به نام متسع‌کننده بافتی (تیشو اکسیاندر) نیاز دارند. این ابزار که برای هر بیمار دست‌کم به یک عدد آن نیاز است، کالایی یک‌بار‌مصرف است که در اعمال جراحی ترمیمی سوختگی استفاده می‌شود. این ابزار برای از بین بردن چسبندگی پوست، اِسکار یا گوشت اضافه و بهبود ظاهر سوختگی در بیماران کاربرد دارد. در کشور ما از بین ۱۳ تا ۱۴ هزار نفر که به عمل جراحی ترمیمی و زیبایی سالانه پس از سوختگی نیاز پیدا می‌کنند، حدود سه هزار نفر بهخ این محصول نیاز دارند. این کالا مشمول تحریم نیست و انتطار آن است که در پایان دوره سه سال دولتی که مدعی بود اداره امور کشور منوط به رفع تحریم نیست، کمبودی از بابت آن در کشور حس نشود، اما در میان تأسف و بهت، این محصول که برای بهبود عملکرد اعضای بیماران رنج‌کشیده و کاهش چسبندگی و شکل ظاهری سوختگی ضروری است، در پایان این دولت مستعجل نه دچار کمیابی‌ بلکه نایابی است. بررسی‌های ما در انجمن ققنوس (جمعیت حمایت از بیماران سوخته) نشان می‌دهد که واردکنندگان این ابزار، شرکت‌های دارویی و تجهیزات پزشکی، انگیزه‌ای برای واردات این کالا ندارند.تخصیص‌نیافتن ارز به این کالا یا قیمت‌گذاری دستوری به همراه نبود توان پرداخت هزینه از سوی بیماران به دلیل فقرشان دلایل و عللی است که ورود این کالا اندک و نزدیک به صفر شده است. این کالا مشمول بیمه‌های پایه نیست و از ‌این‌رو عرضه‌کنندگان که آگاه از همزیستی فقر و سوختگی هستند و می‌دانند بیماران سوخته توان پرداخت هزینه برای خرید کالا را ندارند، واردات را توجیه‌ناپذیر می‌دانند. اما در زمانه‌ای که دولت، بخش خصوصی و بیمه‌گذاران، تأمین این کالا را به فراموشی سپرده‌اند و این تنها معنایش‌ بی‌توجهی به رنج جسمی، روانی و اجتماعی است که سوختگان دچار آن هستند، پروتز سینه که محصولی است که بیشترین استفاده آن در جراحی‌های زیبایی است، به‌وفور در بازار رسمی و غیررسمی موجود است و نایابی این ابزار با شرحی که گفتیم، در چهارضلعی از قیمت‌گذاری دستوری، شیوه اجتناب‌ناپذیر کنترل بازار ارز در دوران تحریم و فراموش‌کاری نهادهای بیمه‌گذار و دولت شکل گرفته است و قیاس آن با محصولی مانند پروتز سینه نشان می‌دهد رنج بیشتر، فقر فزون‌تر و ضرورت کلینیکی پراهمیت‌تر، برای کارگزار دولتی و خصوصی و بیمه‌گذار محلی از اعراب ندارد و آنچه تعیین‌کننده است، صدای بلندتر و دسترسی بیشتر به قدرتمندان است که فقرا و سوختگان فاقد صدا و دسترسی به قدرت هستند. من روایت رنج آن چند بیمار را که در اول نوشتم و همه واقعی است و همگی عاجز از تأمین تیشو اکسیاندر از دوبی و ترکیه و با قیمتی چند برابر قیمت واقعی هستند و با توجه به وضعیت اقتصادی‌شان جز با حمایت خیران تأمین آن ممکن نیست، موردی از تأثیر تحریم و حکمرانی نامطلوب می‌دانم.

انتشار مجدد
منبع: روزنامه‌ی شرق. ۲۱ مرداد ۱۴۰۳

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

? درنگ

#دکتر_افشین_احمدوند. روان‌‌پزشک

پیام درستکاری از آن دنیا!
منشی من آمد و گفت که آقای جوانی می‌گوید که مادر بزرگم به خوابم آمده و گفته که ویزیت دکتر را نداده‌ام، بروید پرداخت کنید!
به خانم منشی گفتم که متوفی کی مریض ما بودند؟ گفت حدود پانزده سال پیش.
به طنز گفتم به این آقا بگو اگر ویزیت را طبق تعرفه پانزده سال پیش بپردازند ممکن است سر پل صراط موضوع تورم را پیش بکشند و از او نپذیرند و آنجا معطل گردد بهتر است بروز پرداخت کنند!
البته در پایان پس از کلی تعجب و خندیدن به این نتیجه رسیدیم که هر چه بوده و نبوده «حلال، حلال، حلال!»

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

◼️◼️ هم‌دردی

همکار عزیز و عضو سابق تحریریه‌ی تجربه‌ها دکتر کاوه علوی در اندوه بزرگ فقدان پدر سوگوار شده است. ما در غم بزرگ دوست‌مان شریکیم. مراسم یادبود را اطلاع خواهیم داد.

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

? پوشه صوتی سخنرانی دکتر آویشن مهدوی (دستیار رشته روان‌پزشکی) با عنوان «دینامیک محیط‌های کاری: تحقیر و دلسردی»؛ ۱۴۰۳/۵/۱۵
-

*◼️ سر سلامتی*

سرور ارجمند و استاد گرانقدر جناب دکتر پرویز مظاهری

با آرزوی آرامش برای روح بلند مادر، سلامت شما و بستگان را از خداوند خواهانیم. ما را شریک اندوه خود بدانید.

تحریریه
#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

*? روان‌‌پزشک فیلسوف*. سه

پذیرش اولیه "روان- آسیب‌شناسی عمومی" در ایالات متحده آمریکا اندک و زمان آن نامناسب بود. جالب است بدانیم یاسپرس در قلمرو فلسفه به وسیله هانا آرنت با موفقیت در دهه‌ی ۱۹۳۰ در ایالات متحده معرفی شده بود و پس از جنگ جهانی دوم عقاید بنیادی او به عنوان فیلسوف مورد توجه و شناسایی بیشتر و رو به فزونی  قرار گرفت. پس از آن نیز انتشارات متعددی مرتبط با کار یاسپرس به عنوان فیلسوف انجام شده است اما آثار مرتبط با "روان- آسیب‌شناسی عمومی" او به نسبت اندک بوده است. هی ونز در سال ۱۹۶۷ مقاله ای جالب درباره کارل یاسپرس و روان‌پزشکی آمریکایی منتشر کرد. او در مقاله‌ی خود تاکید دارد که یاسپرس به میزان زیادی بر رشد پدیدارشناسی، مفهوم فرایند و تحلیل هستی‌گرایانه تاثیر داشته است. نویسنده، رشد اندیشه‌ی یاسپرس را ورای اندیشه‌ی امیل کرپلین و رابطه‌ی آن را با روان‌پزشکی محتوا، روان‌شناسی"من" و روان‌درمانی‌های گوناگون بازبینی می‌کند. مک هیو در سال ۱۹۹۷ مقدمه خود را به نشر انگلیسی "روان- آسیب‌شناسی عمومی" منضم کرد. به باور مک هیو، روش پدیدار- شناختی یاسپرس به ظرفیت انسان برای بیان خود وابسته است، یعنی وسیله‌ای برای انتقال تجارب یک فرد به دیگری. این ظرفیت، توصیف محتوای اذهان خود برای بیماران و گوش فرادادن به این توصیف‌ها را برای ورود به زندگی ذهنی این بیماران ممکن می‌کند.
توجه به یاسپرس و روان- آسیب شناسی عمومی او به تدریج در طول زمان افزایش یافت. در"کتاب جامع روان‌پزشکی" به ویراستاری بی.جی.سادوک، ویرجینیا آ.سادوک وپی.رویز، در چند بخش به کارل یاسپرس و "روان- آسیب‌شناسی عمومی" او اشاره رفته است. از جمله در فصل طبقه‌بندی در روان‌پزشکی و تحت عنوان "روان- آسیب‌شناسی کلاسیک اروپایی" نوشته است: "در قرن نوزدهم و آغاز قرن بیستم، افراد شاخص روان- آسیب‌شناسی کلاسیک اروپایی عبارت بودند از: امیل کرپلین با رویکرد توصیفی خود، کارل ورنیکه، هوادار عمده رویکرد زیست‌شناختی، و کارل یاسپرس که رویکرد پدیدار- شناختی خود را در ارزیابی و تشخیص روان‌پزشکی به کار می‌برد. در همان دوره، روان‌پزشکی آمریکای شمالی پیروی رهبری روان‌پزشکی اروپایی بود، اما به طور عمده بر خط کرپلینی متمرکز بود."
در فصل طبقه‌بندی در روان‌پزشکی و تحت عنوان RDOC بیش از یکصد سال پس از روان آسیب‌شناسی عمومی، چنین آمده است: "ورنیکه معتقد بود همه‌ی نابسامانی‌های روانی در واقع نابسامانی‌های مغزی هستند. به نظر می‌رسد این اعتقاد زمینه و بافتار سامانه‌های تشخیصی نوین همچون RDOC (معیارهای قلمرو پژوهش) باشد که به این ترتیب می‌توان آن را ورنیکه‌ای نامید." "فرض عمده کرپلین این بود که بهتر است همه نابسامانی‌های روان‌پزشکی از نمونه‌ی پزشکی بیماری پیروی کند. طبقه‌بندی آمریکایی پس از DSM-III به صورتی واحد کرپلینی شد، که بر روان- آسیب‌شناسی توصیفی و پیروی از رویکرد نمونه پزشکی بیماری‌ها تاکید داشت." یاسپرس که در سال ۱۹۱۳ کتاب روان- آسیب‌شناسی عمومی خود را منتشر کرد معتقد بود که "روان‌پزشکی، نظام دوگانه‌ای است که باید روش‌های علوم طبیعی و اجتماعی را ترکیب کند." این رویکرد میانه که در برگیرنده یک زمینه اجتماعی است، در بریتانیا تاثیر عمده‌ای داشت اما در آغاز در ایالات متحده آمریکا تاثیر نگذاشت. از هواداران این رویکرد پروفسور جان وینگ در بیمارستان مازلی لندن بود که PSE را ابداع کرد که ابزاری نیمه‌ساختارمند غنی از نظر پدیدارشناسی بالینی است که توصیف‌های مشروح نشانه‌ای و نشانگانی را با ابزارهای کاوشی ظریف فراهم می‌کند که البته مستلزم آموزش چشمگیر و مهارت بالینی است. متن نوین PSE موسوم به "ارزیابی بالینی ساختارمند در پی- روان‌پزشکی، معاینه وضعیت جاری" به وسیله گروه‌های معدودی از پژوهشگران در تمام کره زمین از جمله چند پایگاه در ایالات متحده مورد استفاده قرار می‌گیرد.
این رویکرد به گردآوری داده‌ های بالینی غنی( پدیدارشناسی بالینی) که تاثیرات اجتماعی و محیطی را افزون بر زیست شناسی به شمار بیاورد تاکید دارد.
تصور بر این است که سامانه‌های زیست‌شناختی به میزان زیاد مرتبط با محیط تعامل می‌کند و تاثیرات اجتماعی می‌تواند اختلالات زیست‌شناختی را به وجود بیاورد یا تشدید کند. این رویکرد فراگیر در تشخیص روان‌پزشکی، متاسفانه در طبقه بندی‌های نوین متروک شده است. افزون بر این، بررسی‌های بالینی و همه‌گیر شناختی در برگیرنده پرسش‌نامه‌هایی است که اغلب بوسیله مصاحبه‌گران غیرحرفه‌ای انجام می‌گیرد و شامل ابزار های مختصر یا خلاصه شده برای درجه‌بندی روان- آسیب‌شناسی است. این امر منجر به ارزیابی‌های بالینی نسبتاً خشک و ضعیف می‌شود.

*? پایان بخش سوم از چهار. لطفاً ورق بزنید*

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه .