🗞 درنگ

#دکتر_افشین_احمدوند. روان‌‌پزشک

مادران در دام دختران!

چندی پیش یک دختر نوجوان را دیدم که توسط مادرش برای بررسی و درمان اختلالات رفتاری آورده شده بود.
دختر به شدت اصرار داشت که مادرش به‌خاطر رفتارهای نادرست پدر، از او جدا شود.
من بعدا پدر دختر را که دیدم نکته خیلی غیر متعارفی در او پیدا نکردم جای تعجب اینکه از این موارد اخیرا بیشتر می‌بینم!
پرسش اساسی این است که چرا این دختر بچه‌ها، به محض بزرگ شدن، یک باند بدفرجام با مادر تشکیل داده و در صدد حذف پدر برمی‌‌آیند؟!
هر چند در ظاهر این دختران در حال دفاع از مادر مظلوم خود هستند ولی آیا ممکن است که در ناخودآگاه خود بدنبال آزادی‌های بیشتری باشند که با حذف پدر به‌دست می‌آید؟!

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 تازه‌ها

#دکتر_مهنوش_مهدیار. روان‌‌پزشک
رابطه‌ی سیاست‌های مهاجرتی جدید غرب و افزایش احتمال اختلالات روان. ۳

سوم: در بررسی یاد شده تعاملی بین نوع بازداشت (برون‌مرزی در مقابل درون‌مرزی) و مدت زمان (کوتاه‌تر در مقابل بلندتر) پدیدار شد. به طور خاص، در مقایسه با افرادی که کمتر از ۶ ماه در یک مرکز نگهداری در داخل کشور بازداشت شده بودند، افرادی که بازداشت طولانی‌تری در داخل کشور یا بازداشت در خارج از کشور به هر مدت زمانی را تجربه کرده بودند، بین ۱۶.۵ تا ۲۰.۲ برابر بیشتر احتمال داشت که دچار PTSD احتمالی شوند. احتمال افسردگی پنج برابر بیشتر و افکار خودکشی بین ۴.۶ تا ۵.۵ برابر بیشتر برای این گروه‌ها بود.
یافته‌های این تحلیل نه تنها شواهد موجود در مورد اثرات روانی منفی بازداشت درون‌مرزی، به ویژه بازداشت طولانی‌مدت درون‌مرزی، را تأیید می‌کنند، بلکه نشان می‌دهند که این اثرات منفی برای بازداشت برون‌مرزی حتی بیشتر است. این اثرات بزرگ بودند، حتی با وجود اینکه این مجموعه داده‌ها نتوانست گروه‌های به‌ویژه آسیب‌پذیر پناهجویان، مانند افرادی که مدت طولانی‌تری در بازداشتگاه‌های برون‌مرزی باقی ماندند، به کشور مبدأ خود بازگردانده شدند یا در این مراکز جان باختند، که گزارش شده به دلیل غفلت پزشکی، خودکشی یا اعمال خشونت‌آمیز بوده است، را شامل شود.
این موضوع نیاز فوری به بررسی پیامدهای روان‌پزشکی سیاست‌هایی که به دنبال بازداشت، اخراج یا انتقال افرادی هستند که از خشونت و آزار و اذیت فرار می‌کنند، را برجسته می‌کند. بازداشت افراد در مراکز بازداشت دریایی، به ویژه، ممکن است به دلیل شباهت‌های ناخواسته و تکرار تجربیات آسیب‌زا، به‌طور خاص مضر باشد. مراکز بازداشت برون‌مرزی استرالیا به عنوان تأسیسات پزشکی قانونی، با توقیف و حبس و دسترسی محدود به مراقبت‌های پزشکی مناسب و حمایت روانی راه اندازی شده‌اند. شرایط زندگی در این مکان‌ها بسیار بد و ناامن، با گزارش‌هایی از بهداشت نامناسب، شلوغی، خشونت، غفلت و نگرانی‌های مربوط به حفاظت از کودکان توصیف شده‌اند. ماهیت بالقوه آسیب‌زای بازداشت برون‌مرزی ممکن است توضیح دهد که چرا مشاهده کردیم که بازداشت برون‌مرزی با احتمال بسیار بالای PTSD مرتبط است.
با توجه به علاقه فزاینده به پردازش مهاجرت در خارج از کشور در سراسر جهان، باید سودمندی ادراک‌شده چنین سیاست‌هایی را با توجه به هزینه‌های قابل توجه و پایدار روانی، انسانی، قانونی و اقتصادی آن‌ها مورد بررسی قرار داد. بینش‌ها از مطالعات استرالیا شواهد به روزی از عواقب روانی جدی و منفی بازداشت و پردازش در خارج از کشور ارائه می‌دهند. ۱۴۵ کشور، از جمله بریتانیا و استرالیا، امضاکنندگان کنوانسیون ۱۹۵۱ پناهندگان سازمان ملل هستند که یک تعهد انسانی برای ارائه حفاظت به افرادی که از آزار و نقض حقوق بشر فرار می‌کنند، را مشخص می‌کند. یافته‌های نویسندگان نشان داد که انتقال پناهجویان به تأسیسات خارج از کشور – عملی که گزارش شده که برای استرالیا ۱۱.۶ میلیون پوند به ازای هر نفر در سال هزینه دارد – این حفاظت را فراهم نمی‌کند. هنوز برای این دولت‌ها دیر نشده است که جایگزین‌های مبتنی بر شواهدی برای پردازش‌های برون‌مرزی و بازداشت مهاجرتی اتخاذ کنند.

📎 پایان. ۳/۳

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه