از زمانی که کرونا شروع شد، برای نظافت خونه از نیروی خدماتی به طور مرتب استفاده نکردم تا امروز. خانومه از ۹:۳۰ صبح تا همین الان فقط اتاقها رو تمیز کرده. تازه جارو و تی هم نکشیده. هی میرم بهش سر میزنم و میبینم بنده خدا مشغوله و دستش هم کند نیست ولی نمیدونم چرا…

از زمانی که کرونا شروع شد، برای نظافت خونه از نیروی خدماتی به طور مرتب استفاده نکردم تا امروز.
خانومه از ۹:۳۰ صبح تا همین الان فقط اتاقها رو تمیز کرده. تازه جارو و تی هم نکشیده. هی میرم بهش سر میزنم و میبینم بنده خدا مشغوله و دستش هم کند نیست ولی نمیدونم چرا از اون یه تیکه خونه اینورتر نمیاد.
برای همین طول دادنهاست که حوصله تمیزکار ندارم. از اینکه طولانی مدت توی خونه باشن کلافه میشم.

شاید یکی از نشونه‌های بزرگ شدن این باشه که تا میای دعوا کنی، میبینی موضوع ارزش بحث و اعصاب خوردی نداره و بیخیالش میشی.

یارو یه جوری از وسط پیاده‌رو راه میره که هیچ کس نمیتونه از چپ و راستش رد بشه.
بکش کنار بابا!

شما دستمال اشپزخونه رو سرت کن و سرشو تیز کن، ببین چقدر قشنگ و شیک میشه. حالا همون دستمال رو، سرشو گِرد کن....دستمال آشپزخونه سرت کردی؟!

عجیبه که هنوز کسی ننوشته"زنی تنها در آستانه‌ی فصلی سرد"!

دوستها، حقیقتهای تلخ رو به همدیگه میگن.

*دیالوگ

بعضی وقتا هم از حرف دیگران ناراحت میشیم و بهمون برمیخوره چون درست میگن!

چقدر امروز آسمون آبی و قشنگه...چقدر هوا تمیزه و کوه‌های ته کوچه نزدیکترن.
شُکرت.

دیروز خوب نبودم و غذا از بیرون گرفتیم ولی امروز به لطف خدا و صلواتهای شما، اونقدری خوبم که تونستم ناهار درست کنم.