چرا روابط عاطفی حتی پس از مرگ یکی از طرفین ادامه می‌یابد؟

یک تحلیل کوتاه فرویدی:

از دیدگاه زیگموند فروید، بنیان‌گذار روانکاوی، روابط عاطفی در لایه‌های عمیق‌تری از روان ما ریشه دارند و تحت تأثیر فرآیندهای ناخودآگاه و ساختاری عمیقتر از رفتارشکل می‌گیرند. بر اساس این دیدگاه، پایان فیزیکی یک رابطه، مانند مرگ یکی از طرفین، لزوماً به معنای پایان روانی یا حتی عاطفی آن نیست. جایی که او مفهوم لیبیدو یا به تعبیری همان دلبستگی (Attachment) مطرح میکند دراصل استدلال میکند که فرد درحال نوعی از سرمایه‌گذاری لیبیدویی (انرژی روانی) است. در یک رابطه عاشقانه، فرد بخش زیادی از لیبیدوی خود را بر معشوق سرمایه‌گذاری می‌کند.
درحالت عادی قراربر این است که این سرمایگذاری بازتولید لیبیدویی در فرد را تمدید کند . شاید بتوان گفت در یک چرخه مدون انرژی روانی تداوم پیدا میکند و در خود یا در تعامل با فرد مقابل تمدید و تشدید میشود .اما در مرگ طرف مقابل ین انرژی عاطفی همچنان در معشوق باقی می‌ماند و قابل بازپس‌گیری یا انتقال نیست.

نتیجتا ذهن نمی‌تواند به سرعت معشوق را از روان حذف کند و رابطه همچنان به شکلی غیرمادی ادامه پیدا می‌کند. فروید در مقاله معروف خود با عنوان «سوگواری و مالیخولیا» (1917) توضیح می‌دهد که پس از مرگ یک عزیز، دو فرآیند می‌تواند رخ دهد:
سوگواری (Mourning) که فرد به تدریج از رابطه عاطفی جدا می‌شود و انرژی لیبیدویی خود را به مرور بازمی‌گیرد در حالیکه در فرآیند دوم به نام مالیخولیا (Melancholia) فرد نمی‌تواند از رابطه جدا شود و بخشی از وجود معشوق را در درون خود درونی‌سازی می‌کند.
در مالیخولیا، فرد حتی پس از مرگ معشوق، او را در روان خود زنده نگه می‌دارد و به شکلی مداوم با خاطرات و تصورات او زندگی می‌کند. نکته جالب توجه در اینجا موضوع فرهنگی تقدس گرایانه این شکل از تداوم رابطه پس از مرگ است. در واقع نه تنها فرد به شکل ناخودآگاه در گیر مرده میماند بلکه جامعه نیز با تایید پیوسته این روش اورا دراین حالت فریز میکند. ازطرفی سیاری از افراد از مفهوم رها شدن و تنهایی می‌ترسند. مرگ معشوق، ترس از تنهایی و عدم حمایت عاطفی را زنده می‌کند. و صد البته که فرد در پاسخ به این ترس، روان انسان تمایل دارد که رابطه را به شکل روانی ادامه دهد تا از احساس رهاشدگی و فقدان شدید جلوگیری کند.
مساله دیگر آن است معشوق بخشی از "من" (Ego) فرد می‌شود و درون او زندگی می‌کند. پس از مرگ، فرد سوگوار، معشوق از دست رفته را در روان خود درونی می‌کند و به شکلی ناخودآگاه با او ارتباط برقرار می‌کند. این درونی‌سازی به فرد اجازه می‌دهد که معشوق را در ذهن خود زنده نگه دارد و به گفت‌وگوهای درونی با او ادامه دهد. در این حالت، رابطه عاطفی حتی بدون وجود فیزیکی معشوق، در سطح روانی ادامه می‌یابد.
نهایتا بازگشت سرکوب (Repression Return) خاطرات ناگهانی، رویاها و احساسات پیچیده که فرد نسبت به معشوق از دست‌رفته تجربه می‌کند. در اصل رابطه، در ناخودآگاه فرد همچنان زنده و فعال است.
ساراشادابی

@nadidparid

تنها راه رسیدن به سلامت روان گذار از نارسیسیسم (تمرکز تنها بر نیازهای خود) و رسیدن به عشق موضوعی و ظرفیت عاشق شدن است.

فروید
@nadidparid

‏یونگ میگه: زندگی تازه از چهل سالگی شروع میشه، تا قبل از این سن، انسان‌ها بیشتر درگیر شناخت خود، کشف علایق و استعدادها و درک دنیای اطرافشون هستند. بعد از چهل سالگی، تمرکز بیشتر به سمت تحقق بخشیدن به پتانسیل‌های واقعیتون، پیدا کردن معنا و هدف زندگی و پذیرش خود واقعیتون هست.

‌@nadidparid

قدرت انعطاف‌پذیری و ارتباط آن با افزایش دوپامین

نویسنده: بابی هافمن، Ph.D.
تاریخ انتشار: ۲۲ جولای ۲۰۲۴

انعطاف‌پذیری در برابر سختی‌ها از واقعیت‌های نوروبیولوژیکی سرچشمه می‌گیرد که ناراحتی موجب افزایش لذت می‌شود. با پذیرش دوره‌های کاهش دوپامین، می‌توانیم توانایی خود را برای لذت بردن از زندگی و انگیزه طولانی‌مدت تقویت کنیم.

Post 5: The Power of Resilience
By: Bobby Hoffman, Ph.D.
Published: July 22, 2024
Resilience in the face of hardship stems from the neurobiological reality that discomfort fuels pleasure. By embracing periods of low dopamine, we enhance our capacity for long-term joy and motivation.

پایان

#سیدمجتبی_رباطجزی

@nadidparid

تأثیر دوپامین بر روابط اجتماعی

نویسنده: بابی هافمن، Ph.D.
تاریخ انتشار: ۲۲ جولای ۲۰۲۴

تجربه لذت و انگیزه از طریق دوپامین نه تنها بر حالت روحی ما بلکه بر روابط اجتماعی‌مان نیز تأثیر می‌گذارد. با یادگیری تحمل دوره‌های کاهش دوپامین، توانایی بیشتری برای لذت بردن از روابط و تجارب اجتماعی خواهیم داشت.
Post 4: The Impact of Dopamine on Social Relationships
By: Bobby Hoffman, Ph.D.
Published: July 22, 2024
Experiencing pleasure and motivation through dopamine affects not only our mood but also our social relationships. By learning to endure periods of low dopamine, we enhance our ability to enjoy social relationships and experiences.

ادامه دارد

#سیدمجتبی_رباطجزی

@nadidparid

راه‌حل بازیابی دوباره دوپامین

نویسنده: بابی هافمن، Ph.D.
تاریخ انتشار: ۲۲ جولای ۲۰۲۴

راه‌حل طبیعی برای کاهش دوپامین، انجام دوباره همان فعالیت لذت‌بخش است، اما تجربه بعدی هرگز به اندازه اولین بار لذت‌بخش نخواهد بود. برای بازیابی دوپامین، باید دوره‌های خودداری از فعالیت‌های لذت‌بخش را تحمل کنیم که می‌تواند دشوار و آزاردهنده باشد.

Post 2: The Challenging Solution
By: Bobby Hoffman, Ph.D.
Published: July 22, 2024
The natural solution to low dopamine is to repeat the pleasurable activity, but subsequent experiences never feel as good as the first. To restore dopamine, we must endure periods of abstinence from pleasurable activities, which can be difficult and uncomfortable.

ادامه دارد

#سیدمجتبی_رباطجزی

@nadidparid

ارتباط دوپامین با انگیزه

نویسنده: بابی هافمن، Ph.D.
تاریخ انتشار: ۲۲ جولای ۲۰۲۴

دوپامین، یکی از نورومدولاتورهای اصلی بدن، نقش مهمی در ایجاد انگیزه و احساس لذت دارد. وقتی سطح دوپامین کاهش می‌یابد، تجربه لذت و انگیزه برای انجام کارها دشوار می‌شود. بازگرداندن سطح دوپامین به حالت اولیه مشابه تجربه درد فیزیکی است.

Mark Travers, Ph.D.
Post 1: The Role of Dopamine in Motivation
By: Bobby Hoffman, Ph.D.
Published: July 22, 2024
Dopamine, a key neuromodulator, plays a crucial role in driving motivation and pleasure. When dopamine levels drop, experiencing pleasure and motivation becomes difficult. Replenishing dopamine levels can feel psychologically similar to physical pain.

ادامه دارد

#سیدمجتبی_رباطجزی

@nadidparid

چگونه می‌توان این ارتباط عمیق تر را برقرار کرد؟

ادامه

احساسات را بشناسید: بپرسید که آن‌ها درباره آنچه به شما می‌گویند چه احساسی دارند و سعی کنید این را از طریق بررسی زبان بدن آن‌ها درک کنید.

نشان دهید که تلاش می‌کنید بفهمید: بیان کنید که سعی می‌کنید دیدگاه آن‌ها را درک کنید و از آن‌ها بخواهید به شما کمک کنند.
اقدامات را اعلام کنید: اعلام کنید که با اطلاعات به اشتراک‌گذاشته‌شده چه کاری خواهید کرد و سپس عمل کنید.

پیگیری کنید: با فردی که ابتدا با شما ارتباط برقرار کرده بود، پیگیری کنید تا ببینید آیا نگرانی‌های آن‌ها به درستی برطرف شده است یا خیر.

بازنگری و بازنشری: اگر این طور نبود، بازنگری کنید، نگرانی‌های آن‌ها را بازبینی کنید و مسائل را دوباره مورد بحث قرار دهید تا به درک مشترک برسید.

ارتباط موثر اساس همه روابط است و ارتباطات به صورت دوطرفه بهتر می‌شود?

پایان

#سیدمجتبی_رباطجزی

@nadidparid

چگونه می‌توان این ارتباط عمیق تر را برقرار کرد؟

این یک فرآیند چند مرحله‌ای است که به شرح زیر است:

با تمام حواس گوش دهید: با گوش‌ها، چشم‌ها و همه حواس خود گوش دهید، زیرا زبان بدن و حالت‌های چهره چیزهای زیادی را که کلمات نمی‌گویند، منتقل می‌کنند.

پرسش‌های شفاف‌ساز بپرسید: با مهربانی و فهم، وقتی چیزی را که دیگری سعی در انتقال آن دارد، نمی‌فهمید.

بازنگری کنید: ایده‌ها و نگرانی‌های دیگران را با کلمات خود بازگو کنید تا تأیید کنید که به درستی درک کرده‌اید.

ادامه دارد

#سیدمجتبی_رباطجزی

@nadidparid

اهمیت بخشش

/ The Importance of Forgiveness

بخشش می‌تواند مفید باشد، اما برای همه موثر نیست. به جای جستجوی یک پانا‌سیا، باید به دنبال چیزهایی باشید که به بهبود سلامت شما کمک می‌کند و آنها را در آغوش بگیرید.

Forgiveness can be beneficial, but it is not proven to benefit everyone. Instead of searching for a panacea, find what helps improve your health and embrace it.

منبع / Source:
"Forgiveness Is Not (and Never Was) a Panacea"
Author: Amanda Ann Gregory, LCPC | Published on: July 22, 2024 | Reviewed by: Jessica Schrader

پایان

#سیدمجتبی_رباطجزی

@nadidparid