چای یا کوکتل ؟

: یه قهوه بخوریم ببینیم دنیا دست کیه؟

کاش ستاره‌ای کشف نشده در دورترین نقطه آسمان بودم.
البته اگر ستاره‌هم بودم، ستاره‌ای غمگین تنها بودم که وسیع بود و قدرتمند، پر از نایاب و کمیاب‌ترین عنصرها و بی اندازه درخشان...
ستاره‌ای که سیاه‌چاله‌هایی از آن تغذیه می‌کردند و به مرور زمان رو به نابودی می‌رفت و درنهایت مرگ به سراغ او می‌آمد.
همینقدر دراماتیک، شاعرانه و غم‌انگیز اما با با پایانی زیبا و بی‌تکرار.

از اولم معلوم بود همینو میخواستی، حتی جام یکی دیگه بود.

فراموش کردم و بخشیدم،
رها باش، چون من هم رها شدم.
البته که با غم تو خواهم ماند اما خب جای زخم که سوزش ندارد.

https://t.me/XBCHATBot?start=sec-fdjbcdgjjd

https://t.me/XBCHATBot?start=sec-fdjbcdgjjd

من را برای احساسات پاکی که به تو داشته‌ام،
من را برای تلاش هایی که برای ابراز این احساسات داشته‌ام،
من را برای خودم بودن،
من را برای دادن فرصت دوباره،
من را برای بیش از حد توانم برایت بودن،
من را برای عاشق بودنم،
من را برای تنها بودنم،
ببخش.
باید مانند تو میبودم!

در خیالها یا شاید ذهنم تو را می‌بینم، در خیابان‌ها یا در آیینه پشت سرم؛
همانطور که صادق هدایت معشوقش را زیر درخت.