در عین اینکه دلم نمی‌خواد برگردم ایران اما من دلتنگ خونه‌م.... اینجا برام حس خونه نداره... دلبستگی و تعلق خاطر ندارم...‌ هرچقدر همه‌چی خوب و مدرن باشه.... هرچقدر حس امنیت و برابری داشته باشی اما خونه‌ت نیست...
#مهاجر #درون

امروز همکار روسی‌م پرسید " چه اتفاقی برای رئیس جمهورتون افتاده؟ الان شرایط چجوریه؟ " در جواب گفتم " خب سقوط هلی‌کوپتر بوده و مردم دو دسته هستند، یک عده خوشحال و جوک می‌سازند، عده‌ایی ناراحت. " یهو میگه " ولی این حادثه مشکوک بوده، چجوری سه تا هلی‌کوپتر بوده و فقط این یکی به مشکل خورده؟! من که میگم پای دولت آذربایجان هم وسطه، اون از رئیس‌جمهور شما دعوت کرده بوده و باعث این سفر شده. نظرت چیه؟" گفتم " نه بابا، اگر قتلی در کار باشه انقدر نیروهای متفاوت توی ایران هست که کار کار خودمونه، طفلی آذربایجان چیکارست."
در حالی که مثل سیامک انصاری خیره به دوربین بودم و مخم سوت کشیده بود از این تحلیل راننده تاکسی‌طور، حوصله‌م نشد که توضیح بدم بازدید و افتتاح پروژه مشترک بوده....
#مهاجر
#ماجراهای‌کار

چند روز پیش در اوج شلوغی فروشگاه، دو تا پسربچه‌ی هندی ده_ دوازده ساله درباره‌ی سایز یکی‌ از کفش‌ها ازم سوال پرسیدند، منم بین مشتری‌ها کمی راهنمایی‌شون کردم. بعد از چند دقیقه دیدم همچنان بین قفسه کفش‌ها چرخ می‌زنند، اینبار به خودم نهیب زدم که " مهم نیست که کوچیک هستند و خریدار نیستند، مثل دو تا آدم بالغ باهاشون رفتار کن و درست مثل مشتری واقعی براشون وقت بذار" نتیجه این شد که براشون هفت_هشت جفت کفش آوردم. مشکل سایز پاش بود. درواقع بین کالکشن بچگونه براش کفشی پیدا نمی‌شد چون بزرگ بود! ولی نه انقدری بزرگ که بین کفش‌های مردونه چیزی نصیبش بشه. از قسمت کفش‌های زنونه اونایی که مشکی بود رو براش آوردم. خیلی جدی شروع کردند به سوال پرسیدن که "جنس کفی کفش چیه؟ میشه توی ماشین لباسشویی انداختش؟ قیمتش چنده؟ و..." درنهایت یک کفش اسپورت که طرح مشکی_سفید داشت انتخاب کردند. برادر بزرگه گوشی درآورد و به پدرش زنگ زد که اطلاع بده. به منم گفت " الان پدر و مادرم میان و ما این کفش رو می‌خوایم."
راستش بعید می‌دونستم که اون کفش رو بخرند اما کفش رو براشون گذاشتم پشت صندوق....چند دقیقه بعد پدر و مادر اومدند و تنها سوالی که ازشون پرسیدند " پا زدی؟ سایزش مناسب بود؟ دوستش داشتی؟ " و در نهایت خریدند!
می‌دونی این اعتماد و استقلال پسرها مثل دو روی سکه بود! در عین اینکه خوشم اومد از اینکه بهشون میدون می‌دند اما خب اون قسمت همیشه نگران ذهنم تایید نمی‌کرد این رهاشدگی رو!!!

#ماجراهای‌کار

امروز مدرسه‌ی #یکی‌یه‌دونه مسابقه ورزشی هست و دور تا دور زمین فعالیت‌های متفاوته که هر گروه بعد از انجام فعالیت موردنظر می‌چرخه تا برسه به بعدی....
+خانوم محجبه هم جزو مربی‌های ورزشی بود....

هم اکنون در نشست سازمان‌های سراسر کشور:
" چند می‌گیری گریه کنی؟"