اصغر عظیمی مهر میگه:

در کوپه زنی جوان به حرف آمده بود
چشمانش از شبی شگرف آمده بود

با هر نفسش غلیظ تر می‌شد مه
انگار که در قطار برف آمده بود

@Poetry_Geography

استاد عزیز
علی آقا خان دایی
این مسئله ی تازه ای نیست
قرن ها پیش عطا ملک جوینی در کتاب تاریخ جهانگشای، از ابن رومی(که در قرن سوم هجری زندگی میکرده) نقل کرده که:

رَأیـتُ الـدَّهـرَ یَـرفَـعُ کُـلَّ وَغـدٍ
وَ یَخفـِضُ کُـلَّ ذِی شِیَمٍ شَریفَـة

کَمِثـل ِ البَحـرِ  یُغــرِقُ کُــلَّ دُرٍّ
وَلا یَنفَـکُّ تَطفُـو فِیــهِ جِیفَـه

وَ کـَالمِیـزانِ  یَخفِـضُ  کّـلَّ وَافٍ
وَ یَـرفَـعُ کُـلَّ ذِی زِنـَةٍ خَفِیفَـه

که ترجمه ساده ش این میشه که در روزگاری زندگی میکنیم که هر بی سر و پایی رو بالا کشیده و انسان های شریف پایین دست شدن
مثل دریا که مروارید توش غرق میشه ولی جنازه میاد بالای آب!
مثل کفه های ترازو که هرچی سبک تر باشی بالا تری و کفه سنگین پایین تره…

اره علی آقا
خیلی وقت این دنیا دیگه به درد نمیخوره😔

@Poetry_Geography

علی دایی: در مملکتی که زندگی می‌کنیم آنهایی که باید در جایگاهشان باشند، نیستند آنهایی که نباید اصلا به چنین جایگاهی که الان هستند برسند، رسیدند. تنها در فوتبال نیست، در همه چیز این مسئله را می‌بینیم.
🚨 @AkhbarTelFori

امروز توی یکی از سفره خانه های کریم خان نشسته بودم
میزکناری چهار نفر وکیل و حقوق دادن پا به سن گذاشته بودن
مشخص بود از دادگاه شهید مدنی اومده بودن که ناهار و بزنن و‌ برن.
با توجه به صحبت هاشون متوجه شدم مدرس دانشگاهن و صاحب تالیفات متعدد!

یکیشون گفت:
شهریار برای انشتین نامه نوشته و انشتین بعد از خوندن اون نامه(که گویا شعری بوده همراه با ترجمه)مثل ابر بهار اشک ریخته،

کاری به این ندارم که چقدر مستنده این موضوع
خدایی چرا باید شهریار برا انشتین نامه بنویسه؟اونم شعر؟بعد اون چرا باید زار زار گریه کنه؟؟😁
شما شهریار باشی چی به انشتین میگی؟؟
ای بابا

پ ن: اساتید وقتی تشریف بردن اشتباهی کفش های همدیگه رو لنگه به لنگه پوشیده بودن و یکیشونم کلاهش رو جا گذاشته بود.

@Poetry_Geography

دوره کارشناسی یه درسی داشتیم به اسم دفاع مقدس البته مطمئن نیستم که عنوانش همین بوده باشه اما در مورد دفاع مقدس و شرح اتفاقات و عملیات ها بود برای آشنایی بیشتر دانشجو ها با وقایع زمان جنگ.
یبار استاد این درس سر کلاس در مورد یکی از جانبازن عزیز خاطره تعریف میکرد و دلاوری های ایشالا رو شرح میداد گفت:«این عزیز بسیار هم خوش ذوق بودن و طبع روانی در سرودن داشتن اتفاقا یکی از اثار ایشان رو نوشتم که براتون بخونم».

بعد از جیب کتش یه کاغذی که چند بار تا شده بود رو در آورد و شروع کرد به خوندن:

سراپا اگر زرد و پژمرده ایم
ولی دل به پاییز نسپرده ایم

چو گلدان خالی لب پنجره
پر از خاطرات ترک خورده ایم
.
.
.

من چون کلا خیلی عجولم و بیشتر واکنش هام شتاب زده س سریع و سط شعر خوانی ایشان پریدم و گفتم استاد این شعر قیصر امین پوره!

اهمیت نداد و ادامه داد
من چند مصرع رو با ایشان همخوانی کردم که متوجه بشه شعر رو حفظم و اشتباه نمیکنم و باز هم تکرار کردم شعر از قیصر امین پوره
استاد کاملا بی توجه به حرف دانشجوی بیش فعالش شعر رو تموم کرد برگه رو دوباره چند بار تا زد و گذاشت توی جیب کتش بعد رو به من کرد و گفت: چیزی فرمایش کردی؟
گفتم استاد شعری که خوندین از قیصر امین پوره من کتابش رو دارم میارم براتون
گفت خیر شعر از یک سرهنگ جانبازه شما هم بیشتر از این وقت کلاس رو نگیر.

نمونه این جانباز عزیز در ادبیات کلاسیک فارسی ابوسعید ابوالخیره که بسیاری از رباعیات منتشر شده اون زمان رو در سخنرانی ها و جلساتش میخواند.خیلی از این رباعی ها سرگردان بودن و سراینده شون نامشخص بود و همین باعث میشد که مخاطب همون رباعی رو به خود شیخ نسبت بده.

تفاوت اینجاس که
در اون دوره نه کتابخانه ملی وجود داشت نه سیستمی برای ثبت و ضبط تالیفات موجود
ولی با این وجود هم فرزندان شیخ برای اینکه جدشون مدیون کسی نباشه اشاره کردن که غیر از چند بیت، باقی اشعاری که منسوب به شیخ ابوسعید ابوالخیر هست از ایشان نیست.
یه نگاهی به مقدمه اسرار التوحید محمد بن منور(نوه شیخ)بندازین خیلی جالبه😉

@Poetry_Geography

راهسازی برای ویرانه،
جنگ یک مشت مست و دیوانه،
خنده‌ی گرگ‌های در خانه،
اشک تمساح‌های در بیرون!
#مهدی_موسوی
@seyedmehdimoosavi2

نَفَحاتُ وَصلکَ اَوقَدَت جَمَرات شَوقکَ فِی الحَشا ز غمت به سینه کم آتشی که نزد زبانه کما تشا تو چه مظهری که ز جلوهٔ تو صدای صیحهٔ صوفیان گذرد ز ذروهٔ لامکان که خوشا جمال ازل خوشا همه اهل مسجد و صومعه پی ورد صبح و دعای شب من و ذکر طلعت و طرهٔ تو مِنَ الغَداةِ…