من ارگ بم و
خشت
به خشتم
متلاشی...

تو
نقش جهان و
هر وجبت
ترمه
و کاشی!
@For_ever_hope
Neginaminpour.ir

گاهی وقت ها میشینم و رویایی رو چنان واقعی تصور میکنم و منتظر افتادنش هستم که غرقش میشم.
باهاش میخندم و خوشحال میشم و حتی تصور می‌کنم چی بگم و چطور رفتار کنم.
که با تلنگر بدی معلوم میشه همه خیال‌های پوچی بوده که خودمم از اول میدونستم محال ممکنه ولی باز چون خواستم چند ساعتی خوش باشم، ساختم.
من با یک تلنگر بیدار میشم و میفهمم دریا منو به بدترین شیوه ممکن پس زده و واقعیت رو با موجی عظیم تو سرم میزنه، واقعا قلبم اون لحظه درد می گیره...
اون خیال ها فقط از سر خواستن زیادی هست،
خواستن زیاد تو
خواستنی مثل فکر کردن به اینکه وقتی برمیگردم خونه ای و به رمانتیک ترین شکل ممکن قراره خوشحالم کنی از بودنت...
بزار غرقت بشم عزیزمن

#بداهه_نویسی

از میان تمام اعضای بدن زبان از همه استثنایی تر است. چرا که از آن برای چشیدن نوشیدنی های گوارا و هم برای خوردن زهر تلخ استفاده می کنیم، و نیز برای بیان کلماتی که می توانند هم تلخ باشند و هم شیرین.

#گورستان?
#نیل_گیمن
@For_ever_hope
Neginaminpour.ir

به یاد شب هایی که سرت رو روی دستم میذاشتی و برات این لالایی رو می خوندم...

اگر نتونی از شر خاطره های بد خلاص بشی، مجبوری اون ها را با چیزهای ‌شیرین تر بپوشونی.

#مادربزرگ_سلام_رساند
#فردریک_بکمن
@For_ever_hope
Neginaminpour.ir

آنجلو نوشت : « رنجی بزرگتر از تحمل داستانی نا گفته در درون خود نیست.»
سکوت درد است، اما دردی است که راه خروج دارد. وقتی نمی توانیم حرف بزنیم، می توانیم بنويسيم. وقتی نمی توانیم بنويسيم، می توانیم مطالعه کنیم. وقتی نمی توانیم مطالعه کنیم، می توانیم گوش دهیم. کلمات بذر هستند. زبان راه بازگشت به زندگی است و گاهی حیاتی ترین آرامش خاطری است که داریم...

#مت_هیگ
#آسایش ?
@For_ever_hope
Neginaminpour.ir

#شبهای_روشن #داستایفسکی#معرفی_کتاب

شب های روشن داستان مردی بی نام و نشان در سن پترزبورگ است که در خیالات خود سیر می کند و هیچ دوست و آشنایی ندارد. او به معنای واقعی کلمه تنهاست. یک شب با دختر جوانی به اسم ناستنکا آشنا می شود. دختری جوان که او را درک می کند.

این داستان شما را غافلگیر می کند و به احتمال زیاد جزو داستانهایی است که تا مدتها در خیالتان باقی خواهد ماند.

آدمی بیشتر اوقات در پی شکست دادن است با خود می اندیشد که این غریزه را در ایامی دوردست از دست داده است.
آدمی در هنگام بازی و کار و تلاش و زندگانی مدام در پی شکست دادن است.
خود را می سنجد و عطش درونی اش را با شکست دادن توانش، صبرش، قلبش و ذهنش سیراب می کند.
این ذهن هنوز هم ذهن همان آدم نئاندرتال است که پی لقمه ی شکاری می گشت.
این ذهن هر روز دنبال شکاری است که نیزه ای در درون قلبش فرو کند و بار دیگری به خود ثابت کند که پایش را جلوتر گذاشته است اما شکاری به سبک جدید و دنیای جدید...
حال می خواهد خوابیدن بیشتر باشد یا بیداری
می خواهد بیخیالی بیشتر باشد یا افکار پیگیرتر
آدمی مدام با خود در جنگ و نزاع به سر می برد و خود از این اصل بی خبر است.

#بداهه_نویسی
@For_ever_hope
Neginaminpour.ir

امروز یک کتاب قدیمی خریدم.
کتاب معروف غرور و تعصب اما با این تفاوت که متولد تابستان سال 64 هست و در انتشارات ارسطو به دنیا اومده....
خب این کتاب قشنگ که امروز باهم ملاقات کردیم. سال دیگه میشه 40 سالش و این عمری دور و دراز هست.

بنظرم رسید من این کتاب رو برای چند سالی از مرگ نجات دادم.
اون می تونست به کاغذ باطله تبدیل بشه، جسدش سوزونده بشه و یا حتی در گوشه ای از جوبی یا جایی مشابه غرق بشه و این دنیا رو ترک کنه.
بنظرم امروز با خریدن یک کتاب قدیمی یک زندگی تازه به کتاب بخشیدم.
من روح اون رو لمس کردم ومیخوام مدت زیادی کنارم باشه...
من به مرگ زودرس این کتاب راضی نبودم.

#یادداشت‌_روز
@For_ever_hope
Neginaminpour.ir

دوزخ آن جایی است که چیزی بر تخیلاتت زخمه نزند. یعنی هیچ چیز تو را وادار نکند که به چیز های بیکران و بزرگ فکر کنی، وادارت نکند از طریق مشاهده بزرگی جهان از دایره کوچک خودت بیرگن بیایی و نگاه کنی، و به شیوه دیگری به رابطه خودت و جهان بیندیشی.
زندان واقعی تنها انسان را از انسان های دیگر جدا نمی کند، بلکه انسان را از تمام مظاهر زندگی، وجود و راز معنای عمیقش منفک می کند.
انسان دربند کسی است که از منافذ کوچک، امیال و آرزویش را برای زندگی برانگیزد. اما وقتی تمام منافذ دیوار را بستی، زمانی که تاریک شد، دیگر از آن فراتر می رود که در زندان باشی بلکه درون دوزخی افتاده ای.

#بختیار_علی
#آخرین_انار_دنیا?
@For_ever_hope
Neginaminpour.ir