مایل به ارسال فیلترشکن؟

آدم‌ها قدرت نه گفتنتون رو تحسین می‌کنن تا وقتی که به خودشون نه نگفته باشید.
ما خیلی تلاش کردیم به جایی برسیم که نه بگیم، اما شمای مخاطب ما هم تلاشی برای تحمل نه شنیدن کردید؟

#روان‌شناسی
#روابط_بین‌فردی

@yekravanshenaas

انقدر از کنکور متنفرم که هیچ نمی‌تونم دربارش بنویسم.
فقط آرزوی موفقیت برای بچه هایی که فردا کنکور دارن.
خوب دادید، دادید.
ندادید؟ جهنم سیاه.
بابای منم کنکورش رو خوب نداد ولی الان تونسته فرشته ای مثل من رو تربیت کنه!
سووووو
امشب رو آروم بخواب؛ به احترام روز رهایی!

فاجعه پشت فاجعه. کی میدونه دیروز ما تو ایستگاه مترو صادقیه چه گندی بالا آوردیم؟

طبق قوانین پانسیون، دانش آموز طی ساعت های مطالعه باید پشت میزش حاضر باشه.
علی الخصوص اینا که دو روز دیگه کنکور دارن.
چهارتا ریاضی بودن که اینا از اول سر ناسازگاری داشتن.
حرف بزن،با گوشی کار کن،بخواب و...
امروز که روز آخرشون باشه چهل دقیقه از ساعت مطالعه گذشته بود، اینا هنوز بالا نیومده بودن.
بنده هم با هیبت حیوان وفادار رفتم پایین و خیلی جدی (اونایی که از نزدیک دیدن من رو می‌دونن احتمالا چقدر جدی!) و البته با صدای پایین گفتم : من همین الان با ولیِ شما چهار نفر تماس می‌گیرم و تکلیف شما رو مشخص می‌کنم.
همانطور که اخم بر چهره داشتم،برگشتم و این چهارتا بدبخت افتاده بودن دنبالم و از پله ها می‌اومدن بالا که جان جدت زنگ نزن.
اومدیم بالا،دفتر.
شماره‌ها رو گرفتم دستم و خیلی مصمم با سیسِ ناظم های دهه شصت می‌خواستم زنگ بزنم ولی‌شون. یکی گریه‌اش گرفته بود،یکی پررو بازی در می‌آورد که الان چه ساعته زنگ زدنه؟ دو نفر هم،بدبختانه از بیرون دفتر به ما نگاه می‌کردن.
در نهایت خانم رئیسیِ مهربون با استفاده از شیوه هایی که در رشته مشاوره لعنتی بهش یاد دادن به بچه ها گفت بشینن و براشون توضیح داد که: بچه ها! من نه میخوام از من بترسید، نه از والدین‌تون.
بحث من صداقت و احترام به قانونه. طبق قانون شما باید در طول ساعات مطالعه در سالن حاضر باشید.
الان من به ولی زنگ بزنم چه فایده داره؟ زندگی شماست.
من کاملا شما رو درک می‌کنم، نمی‌خوام بترسید اما بحث،بحثِ جامعه پذیریه. الان هم زنگ نمی‌زنم به والدین. برید سر درس.
و خب در تمام این مدت خودم مثل بید می‌لرزیدم.
چرا؟
نمی‌دونم!

با چهار دانش آموز خاطی برخورد کردم و الان این منم که به رعشه افتاده!

صرف پاس کردنِ چندتا واحد؛ نه دانشجو دانشجو می‌شه، نه دانشگاه دانشگاه.
سالِ اول.

امروز پاهاش اومدن رو واقعیت.
حالا من تنها این بالا رو ابر خیال ایستادم.
امروز هی نگاهش می‌کردم، هی گریه‌ام می‌گرفت.
از این بالا دارم نگاهش می‌کنم،کلی براش نگرانم.
نگران شیک های شاتوت. اگر دیگه نتونه جلوی من بشینه و شیک شاتوت بخوره چی؟
نگران صداش. اگه نتونه هرچیزی رو صدبار برام بگه چی؟
دلواپس قدم‌هاش. خنده هاش.اشک هاش. حرف هاش
هنوز تا دم خونشون نرسوندمش. هنوز هیئت نرفتیم.
پاهاش اومده رو واقعیت.
من‌ نگرانم.
نگران اون. نگران خودم.

یو‌ سِد: +تلاشگری می دونم گاهی آدم خسته میشه می دونم گاهی انگار نفست بالا نمیاد برای دوییدن اما تو رو‌ تلاشگر و دغدغه‌مند می دونم چون چیزیه که یکسال با چشم های خودم دیدم البته برای چیزی که دوسش داری! +دور از جون اما متفکر دغدغه مند غیر بی تفاوت خوش قلب…

یو‌ سِد:
+تلاشگری
می دونم گاهی آدم خسته میشه
می دونم گاهی انگار نفست بالا نمیاد برای دوییدن
اما تو رو‌ تلاشگر و دغدغه‌مند می دونم چون چیزیه که یکسال با چشم های خودم دیدم البته برای چیزی که دوسش داری!

+دور از جون اما

متفکر
دغدغه مند
غیر بی تفاوت
خوش قلب
پر استعداد
پر شوق
عجیب
مرموز

+سحر مهربونه، حواسش به همه هست، خیلی ام خوش انرژیه، آدم بی حوصله ام باشه ببینتش انرژی می‌گیره

+من اصلا یادت نمی‌کنم

+دغدغه مند،مهربون ، به شدت دارای قلبی پاک،اونقدررررر پاک زود اشکش جاری میشه
و قوی قوی قوی

+علاقه به رنگ سبزززززز

+پرانرژی
دغدغه مند

یدونه هم غیرقابل انتشاره،چون خصوصی و عزیزه!