باگان به "دریایی از معابد" معروفه. روستایی که روزی پایتخت امپراطوری پاگان در #میانمار بوده و حالا از "ده هزار" معبدی که در دوران این امپراطوری ساخته شده، حالا 'فقط' ۲۲۰۰ معبد باقی مونده!
و چه حس قشنگیه که طلوع یک صبح رو، سوار بر بالن با پروازی بر روی این دریایی از معابد سبز شده وسط دشت سبز ببینی. طلوعی شبیه رویا.

وسط جاده ، در کافه‌ی خسته‌ای وسط هیچکجا در #میانمار ، جایی که صدها مسافر میانماری در حال رد شدن به من و همسفرم خیره میشن، نشستیم. بهشون به میانماری سلام میکنیم و چند نفری ریز میخندند و چند نفری با تعجب بهمون سلام میکنن. از بعد از کرونا این کشور خالی تر از همیشه از توریست شده و شاید همین جذابش میکنه. همسفرم میگه هیچ‌وقت فکر نمیکردم بیام جایی به اسم میانمار، وسط راه آبجو میانماری بخورم و چند راهب بودایی از جلوم رد شن و سلام کنن! حالا بگذریم از طلوع شهر هزار معبد باگان، یا حتی دیدن یک غروب که مرد ماهیگیر به روش سنتی با تورش داره غروب رو صید میکنه. اونم چه غروبی‌‌‌...

📝 شماهایی که این کانال رو دنبال میکنین خیلی وقته داستان من و سفرهام رو میدونین.
یک ماه و نیم دیگه دارم میرم به یه نقطه‌ای از زمین که خیلی دوستش داشتم: میانمار
میدونم خیلیا میترسین
ولی صادقانه بگم دلم وااقعا میخواد چند نفر آدمی که منو سفرهام رو میشناسن و دنبال یه ماجراجویی همراه با یه سفر به درون از طلوع تا غروب دارن همراهم شن.
سفر رو جوری طراحی کردم که هر طلوع تا غروب جاهایی رو میریم که برای خودم سحرانگیز بودن، و از خودمون و ترس‌هامون و زندگیمون صحبت کنیم و فضای روحانی بودایی داشته باشیم:)
سفر هر ۱۰ روزش با تمام وعده‌هاش و همه تجربیاتش یه پکیج شده و خلاصه خیلی برای خودم جالبه ببینم با کیا همسفر این سفر خاصم که خیلیا فکر میکنن جنگه و خطرناکه ولی...:)
از هرجایی هم میخواین بیاین پرواز رو میتونین به سنگاپور بگیرین که این فرودگاه عجیب و متفاوت دنیا رو چند ساعتی ببینین و بعد با پروازی بیاین به کم‌توریست‌ترین کشور شرق آسیا!

📆 تاریخ
28 Nov - 7 Dec
8 - 17 Azar

👇 برای همسفری
💬 @rotripinfo
📞 +989123399197

صبورا - مهرداد ویشکی

Gracias A la Vida, Mercedes Sosa
@hodarostamii

در پرواز هیجده ساعته نشستم به سمت بوینس آیرس پایتخت #آرژانتین ، جایی که قراره من رو ببره به سمت پاتاگونیا، آخر دنیا.
جایی که شش سال پیش در کوله‌گردی شش ماهه در آمریکای جنوبی، بعد از گذشتن از برزیل کلمبیا اکوادور پرو بولیوی و شیلی، دیگه نتونستم مسیر رو ادامه بدم و پاتاگونیای آرژانتین فقط برام یه آرزو شد. آرزویی که حالا در مسیرش هستم و در راه دارم به صدای مرسدس سوسا خواننده آرژانتینی گوش می‌کنم و آهنگ معروف Gracias A la Vida که سوسا با این صدای گرم، زیبا و البته حزین از زندگی تشکر میکنه و میخونه:
شکر زندگی را
که به من این چنین بخشندگی کرد..
به پاهای خسته ام توان راه رفتن داد
که با آن از شهرها و برکه ها بگذرم
سواحل و صحراها و کوهها و دشتها را، درنوردم
و به خانه‌ی تو، خیابان تو و حیاط پشتی خانه‌ی تو برسم...