«در رذیلت اخلاقی دروغ»

مجلس محترم، آقای همتی وزیر اقتصاد را استیضاح کرده است لابد چون فکر می‌کند بی‌ارزش شدن پیشرونده‌ی پول ملی ناشی از سیاست‌های اوست حال آنکه اقای رئیس جمهور می‌گوید وزارت اقتصاد و بانک‌مرکزی سیاستهای شورای عالی سران قوا را اجرا می‌کند.
من قضاوت خاصی ندارم و‌ نمی‌دانم تصمیمات وزارت اقتصاد یا بانک مرکزی در وضعیت فاجعه‌بار کنونی تا چه میزان تأثیر دارد اما به طور قطع و یقین، تحریمهای امریکا به عنوان یک بیماری زمینه‌ای و مزمن، یکی از مهمترین عواملی است که اقتصاد ما را مستعد شرایط کشنده و مرگبار کرده است.
مرحوم رئیسی و تئوریسین‌های پیرامونش معتقد بودند تحریم‌ها در برابر اراده‌ی ملت تقریبا بی‌اثر است و دستکم یکی از آنها می‌گفت نابسامانی اقتصاد ناشی از بی‌عرضگی دولت وقت است. آنها به مدت سه سال دولت را به دست گرفتند اما نتیجه بهتر نشد که بدتر هم شد.
اکنون همپیمانان مرحوم رئیسی در مجلس به سروقت وزیر اقتصاد آمده‌اند.اگر انها در پی ادامه‌ی همان تئوری قبل باشند به نظر من این‌ کار نوعی دروغ گفتن به خود است. دروغ گفتن به خود بدترین شکل دروغ است. شما ده وزیر اقتصاد را هم عوض کنید مادام که تحریمهای فزاینده برقرار باشد وضع اقتصاد بهتر نمی‌شود که بدتر هم می‌شود.
اینکه اقای پزشکیان می‌گوید با همسایگان تجارت می‌کنیم، بسم الله همان هفت میلیارد دلار طلبمان از کره را که امروز یک میلیاردش آب رفته و شده شش میلیارد، و دست کشور دوست و برادر قطر است، پس بگیرید تجارت آنچنانی با سایر همسایگان، پیشکش. فراموش نکنیم که مرحوم رئیسی گفت ما این مبلغ را پس گرفته‌ایم.
گاهی به جای دروغ گفتن به خودمان و بقیه، باید تصمیمات سخت بگیریم. اصولگرایان، زلنسکی رییس‌جمهور اوکراین را با عنوان دلقک مسخره می‌کنند. اما همین دلقک آنقدر شهامت دارد که می‌گوید اگر مشکل اوکراین من هستم استعفا می‌دهم.
کانادا کشور دزدان شده است. بیشتر دلارهایی که از زمان احمدی‌نژاد تابحال دزدیده شده از کانادا سردراورده است. جاستین ترودو شبیه جک گنجشکه و کانادا شبیه غار دزدان دریای کارائیب شده است اما همین نخست‌وزیر محترم کشور دزدان برای اینکه کشورش در برابر ترامپ آسیب نبیند استعفا می‌دهد.
شمایی که اینهمه ادعا دارید و چهار دست و پا به صندلی قدرت چسبیده‌اید اگر واقعا درد این ملت و اقتصاد و آینده‌ی ایران را دارید، استعفا بدهید. مطمئن باشید آینده‌ی ایران، بهتر از امروز خواهد شد.

نویسنده: محمدحسین غیاثی
تاریخ انتشار: ۶ اسفند ۱۴۰۳

https://t.me/MohammadHossein_Ghiasi

«فضیلت عمل به وعده»

آمریکایی‌ها قاطعانه به ترامپ رأی دادند. او خوب یا بد، امروز نماد و نماینده‌ی اکثریت مطلق آمریکای کاپیتالیستی است و دارد یکی پس از دیگری به وعده‌ها و اهدافی که در دوره‌ی تبلیغات بیان کرد یا نکرد عمل می‌کند.
عمل‌کردن به وعده، یک فضیلت فردی است و برای یک رئیس‌جمهور، بزرگترین فضیلت اجتماعی است.
متأسفانه تابحال در ایران رؤسای جمهور عمدتا ازین بابت مردود شده‌اند و نظر ایرانیان را نسبت به این نهاد و نیز این اصل اخلاقی مخدوش کرده‌اند. اینکه بیشتر از ۶۰ درصد ایرانیان در دور اول و پنجاه درصد در دور دوم برای این انتخابات ارزش قائل نشدند، هشدار خطرناکی برای آینده‌ی ایران است.
ترامپ در تازه‌ترین فرمانش، دستور داده است تا تمام دادستان‌های دوره‌ی بایدن عوض شوند.
در ایران اما عده‌ای از مدیران، چندین دهه است که این کشور را به گروگان گرفته‌اند و به صورت موروثی آن را اداره می‌کنند. بعد از انقلاب کمتر رئیس دولتی توانسته است به این چرخه‌ی معیوب دست بزند یا که فرایند این چرخش پاتولوژیک را به صورت مؤثری اصلاح کند. با فرض اینکه اعتقادی به چنین چیزی می‌داشت. جز احمدی‌نژاد که او هم تغییراتش در جهت تخریب سازمان دولت بود و نه اصلاح آن. امروز هم ایده‌ی وفاق پزشکیان می‌تواند پناهگاهی برای تعدادی از همین دست مدیران موروثی باشد که مهمترین کارشان حفظ میز و مزایای دولتی‌شان است. مدیرانی که از بالا به مردم نگاه می‌کنند. خود را صاحب این کشور می‌دانند و نگاه‌شان به ملت ارباب-رعیتی است. انها عمدتا متصل به بخش‌های غیردموکراتیک حکومتند که گاه از سر باور یا با تظاهر و نفاق، خود را به عنوان پشتیبانان ایدئولوژیک حکومت قرار داده یا جا زده‌اند و از قدرتمداران بالا کریدیت کارت گرفته‌اند تا هرکاری که کردند از هفت دولت آزاد باشند. بسیاری از بی‌قانونی‌ها و تضییع بیت‌المال بوسیله‌ی همین افراد تأیید شده صورت می‌گیرد. اینها بخشی از عوامل ناکارامدی سازمان دولت در ایران هستند. اینها کسانی هستند که وقتی می‌خواهند قانون را برایشان اعمال کنند هزار پشتیبان در داخل شبکه‌ی حکومت پیدا می‌کنند. افرادی در رده‌های بالاتر که آنها هم در همین چارچوبند و در خوشبینانه‌ترین حالت، نگرش و تصور درستی از اصول و اخلاق حکومت‌داری ندارند و بخاطر مصلحت و گذران امورات از این افراد پشتیبانی می‌کنند یا که دیگر به این شیوه زمامداری عادت کرده‌اند.
وقتی رئیس‌جمهور در برابر این شبکه‌ها وابدهد از فرماندهان و سربازانش در وزارتخانه‌ها و سازمانها و اداره‌کل‌ها انتظاری نیست.
در دولت روحانی وقتی می‌دیدم آدمهایی که شهرت خوبی ندارند یا پاکدست نیستند به کار گماشته می‌شوند، افسوس می‌خوردم که گویی نهاد این مملکت از صلاح و اصلاح سترون شده است.
اما امیدوارم، آقای پزشکیان که نهج‌البلاغه‌ی امام علی(ع) را در وسط میدان رقابت به شهادت و داوری گشود و تن ایرانیان عاشق علی(ع) را لرزاند، دقت کند که اندیشه‌ی وفاق به معنای بازکردن دست آنهایی نباشد که دست ملت را سالها و بعضا دهه‌ها بسته‌اند و تا توانسته‌اند از گرده‌ی ملت کشیده‌اند و بارشان را بسته‌اند.

نویسنده: محمدحسین غیاثی
تاریخ انتشار: ۴ اسفند ۱۴۰۳

https://t.me/MohammadHossein_Ghiasi

«چرا سیاستمداران جهان از ترامپ‌ می‌ترسند؟»

این بخاطر قدرت آمریکا نیست. چون آمریکا قبل از این قدرتمندتر و اقتصادش بزرگتر بوده است و هم نه بخاطر اینکه بعضی ترامپ را پیش‌بینی ناپذیر می‌دانند. یا اینکه می‌ترسند ترامپ اقتصاد یا امنیت انها را مخدوش کند.
به یک دلیل ساده؛ اینکه ترامپ به حرفهایی که زده است عمل خواهد کرد. کاری که بقیه‌ی سیاستمداران جهان یا انجام نمی‌دهند یا اگر بخواهند عمل کنند جرأت و جسارت و قدرتش را ندارند.
سیاستمداران جهان از ترامپ‌عصبانی‌اند چون در او بی‌کفایتی و بی‌عرضگی و زبونی خود را می‌بینند. رأی دهندگان، ترامپ را به رخ این گونه سیاستمداران می‌کشند.
چرا ترس آنها از ترامپ بخاطر قدرت امریکا نیست؟ فرض کنید شما رئیس جمهور بورکینافاسو هستید. اگر با رأی اکثریت مطلق ملت سر کار آمده‌اید و مردم هم واقعا پشتیبانت هستند، نه ترامپ و نه تمام دنیا در برابر شما نمی‌تواند کاری کند. اساسا با یک‌ ملت متحد و منسجم هیچ قدرتی نمی‌تواند دربیفتد. محل عمل ترامپ شکاف ملتها و دولتهاست. ترامپ در واقع یک عامل غریبه است که جهان سیاست را تحت فشار قرار داده تا عیار و درستی و ایمنی چفت و‌بست و لولا و درز و شکاف دموکراسی‌های دروغین را عیان کند. اکثریت ملت امریکا به او رأی داده‌اند و با اختلاف برنده شده است. کنگره پشت سرش است و بزرگترین کمپانی‌های آمریکا همراه این کاپیتالیستی ترین رئیس‌جمهور تاریخ امپریالیستی غرب است.
اکنون آمریکا به معنای واقعی آن، در برابر همه‌ی جهان غیر کاپیتالیستی عرض اندام کرده است و هل‌من مبارز می‌طلبد!
اگر ملت‌هاتان پشت‌سر دولتهاتان باشد، خاطرتان جمع باشد.

نویسنده: محمدحسین غیاثی
تاریخ انتشار: ۳ اسفند ۱۴۰۳

https://t.me/MohammadHossein_Ghiasi

«ما در خاورمیانه کجای قافیه را باخته‌ایم؟»

۱- بشار اسد به آقای خاتمی رئیس جمهور اسبق ایران بسیار علاقمند بود. بعد از اتمام دوره‌ی ریاست‌جمهوری خاتمی وقتی بشار به تهران می‌آید به خانه‌ی اقای خاتمی می‌رود و می‌گوید مایل است به طرح گفتگوی تمدنهای اقای خاتمی بعد از رئیس‌جمهوری‌ش کمک کند. همیشه در تاریخ حاکمانی بوده‌اند که جذب فیلسوفان می‌شده‌اند و بشار جوان چنین بود‌.
نمی‌دانم در کجا خواندم یا از چه کسی شنیدم که در سفر آقای خاتمی به سوریه، حافظ اسد به او گفته بود که پسرش به آقای خاتمی و افکارش علاقه دارد. از اقای خاتمی خواسته بود که بشار را بپذیرد و به او رهنمود بدهد. آقای خاتمی سخنان بشار را گوش می‌دهد. بشار می‌گوید من با شیوه‌ی حکمرانی پدرم موافق نیستم. به مفاهیمی مثل دموکراسی معتقدم و ... اقای خاتمی او را برای پیگیری ایده‌هایش تشویق می‌کند.
۲- اگر در گوگل جستجو شود، بشار اسد در ابتدای حکومتش افکار مترقیانه دارد و در عرصه‌ی بین‌المللی از او استقبال می‌شود. مردم سوریه می‌پندارند که دوره‌ی جدیدی را با بشار تجربه خواهند کرد اما دریغ که چنین نمی‌شود.
دیپلماتهای ایرانی در همان دوره‌ی آقای خاتمی و حتی بعدا که از سوریه بازدید می‌کردند به مقامات ایران گزارش می‌دادند که دولت سوریه با خشونت و ارعاب با مردم رفتار می‌کند. یکی از آن دیپلمات‌ها آقای محمد صدر معاون وقت وزارت خارجه و عضو کنونی مجمع تشخیص مصلحت نظام بود که حتی این مطلب را در مصاحبه با یک نشریه اعلام کرد.
۳- کلیپ‌های ویدئویی که از زندان صیدنایا پخش می‌شود بیننده را به هراس می‌اندازد. از خودم می‌پرسم چگونه آن جوان شیفته‌ی اصلاحات در ایران، طرفدار دموکراسی و حقوق انسانها کارش به چنین جایی رسید و چنین با وحشت حکمرانی کرد؟
این چه هیولائی است که در درون آدمی زندگی می‌کند و هنگامی که بیدار می‌شود و نیرو می‌گیرد و بزرگ می‌شود چنین ترسناک و هراس‌انگیز چهره نشان می‌دهد؟ از خودم می‌پرسم چگونه یک پزشک که سوگند خورده است تا جان انسانها را نجات دهد خود در رأس چنین سیستمی قرار می‌گیرد و تا جایی ادامه می‌دهد که مردمش در فرار او هلهله می‌کنند؟
۴- در این نوشته‌ی کوتاه بنا ندارم به ریشه‌ها و علت‌ها بپردازم و واکاوم که چرا در خاورمیانه با ۱۲ هزار سال تمدن، جریانات مترقی و اصلاح‌طلبانه در مدت کوتاهی شکست می‌خورند و به تنظیمات کارخانه برمی‌گردند؟ نقش عوامل بیرونی و درونی هرکدام به چه اندازه است؟ و در برابر این رسیدن مدام به نقطه‌ی صفر در این موج‌های سینوسی به چه راهبردهایی می‌توان اندیشید؟
به نظر من در بین ملل شرق تنها یک ملت توانسته است خود را از اسارت دنیای قدیم نجات دهد و هم‌عرض جهان غرب وارد دنیای جدید شود و آن ملت ژاپن است.
۵- «آمریکایی‌ها در زرادخانه‌ی خود دستکم دو سلاح قدرتمند برای مبارزه با لویاتان[هیولا] خودکامه داشتند. اولین سلاح آنها قدرت نهادینه‌ی مردم این کشور برای کنترل این لویاتان بود زیرا قانون‌گذاران ایالتی قدرت اعمال نفوذ قابل توجهی داشتند و به راحتی کنار گذاشته نمی‌شدند و به همین دلیل دولت فدرال بایستی از معیارهای کنترل‌کننده‌ی انتخاباتی و قضایی متعددی پیروی می‌کرد. سلاح دیگر نحوه‌ی بسیج مردم آمریکا بود که قطعا در جامعه‌ی تیو[یک قوم بزرگ با فرهنگ و زبان خاص در نیجریه] وجود نداشت.»
برگرفته از کتاب «دالان باریک» نوشته‌ی دارون عجم اوغلو و جیمز رابینسون(برندگان نوبل اقتصاد ۲۰۲۴)

نویسنده: محمدحسین غیاثی
تاریخ انتشار: ۲۲ آذرماه ۱۴۰۳
https://t.me/MohammadHossein_Ghiasi

«نفس حق سید»

حال که رؤسای محترم قوای مقننه و قضائیه و امامان محترم جمعه، اصرار بر اجرای قانون حجاب و عفاف دارند و رئیس محترم جمهوری به درستی می‌گوید، این قانون اجرا شدنی نیست، بهتر است از خود قانون اساسی کمک گرفت.
اصل ۵۹ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: «در مسائل بسیار مهم اقتصادی‏، سیاسی‏، اجتماعی و فرهنگی ممکن است اعمال قوه مقننه از راه همه‌پرسی و مراجعه مستقیم به آراء مردم صورت گیرد. درخواست مراجعه به آراء عمومی باید به تصویب دو سوم مجموع نمایندگان مجلس برسد.»
اگر ملت ایران در این همه‌پرسی به اجرای قانون حجاب و عفاف رأی دادند رئیس‌جمهور باید با قدرت قانون را اجرا کند و اگر بازهم نمی‌تواند اجرا کند، استعفا بدهد تا کسی که می‌تواند سر کار بیاید. اما اگر ملت رأی ندادند، بالاغیرتا بگذارند این دولتی که ناترازی‌ از زمین و آسمان بر سرش نازل شده فکری به حال ملت بکند! دولت الان پول وارد کردن بنزین را ندارد.
حال که بحث همه‌پرسی شد، به نظر می‌رسد حتی برای افزایش قیمت حامل‌های انرژی هم بهتر است این کار انجام شود تا مثل وقایع سال ۱۳۹۸ رخ ندهد.
ای بسا اگر برای دخالت ایران در سوریه همه‌پرسی برگزار شده بود الان این‌همه سؤال در شبکه‌های اجتماعی درباره‌ی آن مطرح نمی‌شد و به همچنین درباره‌ی پروژه‌ی هسته‌ای‌ و تبعات آن‌.
به‌جز سه بار همه‌پرسی تأییدی تابحال رفراندومی در ایران برگزار نشده است.
عجیب است حکومتی که متکی به مشارکت مردم است ازین اصل راهگشا در قانون اساسی غفلت کرده و عجیب‌تر آنکه رؤسای محترم قوا و امام جمعه‌های عزیز که اینهمه به اجرای قانون اهتمام دارند کسی را تابحال بابت اجرانکردن این اصل ارزشمند بازخواست نکرده‌اند.
نمی‌دانم مجلس محترم همه‌پرسی را می‌پذیرد یا نه! اما آقای سید عباس عراقچی وزیر محترم امور خارجه که به دمشق رفت و از باب نصیحه‌الملوک بشارالاسد را اندرز داد که مثل جمهوری اسلامی تابع رأی و خواست و نظر مردم باشد، چقدر خوب است که برود همین نصایح گرانبها را به مجلس محترم و سایر دست‌اندرکاران ذیربط بنماید. در دمشق که نفس حق سید افاقه نکرد بلکم در تهران بکند!

نویسنده: محمدحسین غیاثی
تاریخ انتشار: ۲۰ آذر ۱۴۰۳

https://t.me/MohammadHossein_Ghiasi

«پائیز اسد در سه پرده»

پرده‌ی اول:
خاورمیانه، عرصه‌ی رقابت و‌موازنه‌ی قوا بین سه قدرت اصلی است. اسرائیل، ترکیه و ایران.
اسرائیل؛
اسرائیل، با ترور هنیه در تهران بازی را شروع کرد و با ترور نصرالله و انفجار پیجرها در لبنان آنرا به اوج رسانید. او قدرت اطلاعاتی، عملیاتی و نفوذ خود را به رخ خاورمیانه کشید.
ایران؛
دومین قدرت خاورمیانه در این بازی ایران است. او سامانه‌ی پدافند هوایی اسرائیل را هک کرد و بزرگترین حمله‌ی موشکی تاریخ را برعلیه اسرائیل انجام داد. ۹۰ درصد موشکها به اهدافشان اصابت کردند. ایران قدرت موشکی‌ش را به رخ خاورمیانه کشید.
ترکیه؛
ترکیه نوبت سوم این بازی بود. او بلیط بختش را از جیب درآورد و خاورمیانه را شگفت‌زده کرد. ترکیه بوسیله‌ی بازماندگان داعش و نفوذ در ارتش سوریه توانست بشار اسد را از قدرت برکنار کند.
اکنون هرکدام یک نوبت بازی کرده‌اند. اما در عین حال هرسه سوم هستند. در خاورمیانه هیچ قدرتی اول نمی‌شود.

پرده‌ی دوم:
۱- امریکا با برساختن طالبان، افغانستان را از چنگ شوروی درآورد و با کمک ایران از دست طالبان نجات داد.
۲- آمریکا با همکاری اروپا، عراق کشور متحد روسیه را فتح کرد.
۳- آمریکا با کمک اروپا حکومت قذافی را در لیبی ساقط کرد و روسیه را از آنجا به عقب راند.
۴- آمریکا با کمک ترکیه حکومت بشار اسد را سرنگون کرد و روسیه را از سوریه اخراج کرد.

پرده‌ی سوم:
«وقتی هواپیما اوج گرفت و به مقصد کاراییب دور شد مجری رادیو برنامه‌ی موسیقی کلاسیک را که سه روز به آن گوش داده بودیم، قطع و سقوط دیکتاتور را اعلام کرد چراغ پنجره‌های کاراکاس یکی بعد از دیگری مثل شمع‌های درخت کریسمس روشن شدند. در میان مه و هوای خنک صبح زود منظره‌ی هلهله‌ای سرکش پدیدار شد. بوقها به صدا درآمدند. مردم فریاد کشیدند. آژیر کارخانه‌ها با نهایت شدت به صدا درآمد و پرچم ها از ماشینها و کامیونها به اهتزاز درآمدند. قبل از آن که هوا روشن شود عده‌ای زندانی‌های سیاسی را بر شانه‌هاشان به خارج از ساختمان امنیت ملی حمل می‌کردند این اولین باری بود که سقوط یک دیکتاتور را در آمریکای لاتین می‌دیدیم.»
از مقدمه‌ای بر «پائیز پدر سالار» اثر گابریل گارسیا مارکز

نویسنده: محمدحسین غیاثی
تاریخ انتشار: ۲۰/ آذر/ ۱۴۰۳
https://t.me/MohammadHossein_Ghiasi

برای پاول دورف(Pavel Durov)

امریکای کاپیتالیستی قصد داشت در داخل مدیریت تلگرام نفوذ کند. جمهوری اسلامی تلگرام را فیلتر کرده است. روسیه‌ی کمونیستی بنیان‌گذار، مالک و مدیرعامل تلگرام را تحت تعقیب قرار داده بود و عاقبت پاول دورف در فرانسه، مهد دموکراسی جهان مدرن بازداشت شد. معلوم شد در دنیای مدرن موضوعاتی وجود دارد که ازین سر طیف تا آن سر طیف همگی بر سر آن توافق داشته باشند.
سلطه و حاکمیت بی‌چون و چرا بر جهان موجب وحدت حکومتهاست. انها ترجیح می‌دهند چند دولت انگشت‌شمار بر سر سرنوشت جهان صحبت کنند تا که هرکسی از هرگوشه‌ای ازین جهان اگر حرفی دارد، سخن خود را بگوید.
از وزیر ارتباطات حسن روحانی بعد ازین که از اسب قدرت پیاده شده بود پرسیدند چرا تلگرام در ایران فیلتر شد؟ گفت تلگرام یک رسانه است.
من نزدیک به ده سال در دو کانال تلگرام نوشته‌ام. نمی‌دانم چند هزار صفحه یا چند میلیون کلمه شده است. بدون اینکه مدیرمسئول یا سردبیری نوشته‌های مرا کم یا زیاد یا حذف کند!
بدون انکه من رسانه‌ای داشته باشم، توانسته‌ام نظرات، دغدغه‌ها، افکار، نگرانی‌ها و خیلی چیزهای دیگر را با دیگران درمیان بگذارم.
این تلگرام است که رسانه‌ی بی‌صدایان است.

نویسنده: محمدحسین غیاثی
تاریخ انتشار:۴/شهریور/۱۴۰۳

https://t.me/MohammadHossein_Ghiasi

«برای مسعود پزشکیان»

۱- آوازه‌ی مسعود پزشکیان را نزدیک به سی سال قبل شنیده بودم. رییس دانشگاه علوم پزشکی تبریز. مردی که کنار دانشجویان روی زمین می‌نشیند با آنها مثل فرزندان خود برخورد می‌کند. از علی(ع) می‌گوید و نهج‌البلاغه‌اش را معنی می‌کند.
این را دوستی برایم می‌گفت که در تبریز مسعود را دیده بود. بعد شنیدم که دکتر پزشکیان نگاه عدالت‌جویانه‌ای به اقتصاد دارد و بعدتر دانستم که او واقعا به نهج‌البلاغه ایمان دارد.
ایمان عنصر کمیاب عصر ماست. به ویژه در میان حکمرانان.
اینها را که می‌گویم در دوره‌ی سازندگی بود. زمانی که طرح تعدیل اقتصادی هاشمی رفسنجانی در سالهای پس از جنگ تورم وحشتناکی را در کشور بوجود آورده بود. دانشگاهها ملتهب شده بودند. وزیر علوم هاشمی رفسنجانی از حاکم کردن نظمی اهنین در دانشگاهها سخن می‌گفت‌ و وزیر بهداشتش جور دیگری برای دانشجویان خط و‌نشان می‌کشید.
۲- دانشجویان انتقام خود را از آن فضای اختناق گرفتند. محمد خاتمی از دل دانشگاه برآمد. اولین میتینگ او در دانشگاه شریف برگزار شد و سپس ایران بپاخاست. او در دوم خرداد ۷۶ پیروز شد. من و همان دوستی که گفتم روز سوم خرداد ۷۶ در تهران بودیم. در آن انتخابات من مسئول ستاد کارگزاران سازندگی در خراسان بودم و هم مسئول ستاد دانشجویان و دانشگاهیان دفتر اقای خاتمی در استان. آن زمان خراسان هنوز تقسیم نشده بود و اصولگرایان روی رأی آنجا به عنوان یکی از پایگاههای سنتی خود حساب می‌کردند. ما اما توانستیم معادله‌شان را به هم بزنیم.
باری در تهران یکی از اطرافیان رییس جمهور منتخب به دیدارمان آمد در جایی که بودیم، نمی‌دانم برای تعارف بود یا خالی نبودن عریضه یا هرچیز دیگری، پرسید برای وزارت بهداشت فرد خاصی را در نظر دارید؟ من بی‌درنگ نام مسعود پزشکیان را به زبان آوردم. نمی‌شناخت. برایش توضیح دادم. یادداشت کرد. حرفهای دیگری زدیم و او رفت. بعید می‌دانم ملاقات آن روز اثری داشت یا که او حرف ما را جدی گرفته بود و اساسا برای امثال آنها نظرات امثال ما اهمیتی داشته باشد اما به هر تقدیر، مسعود پزشکیان بالاخره و با تاخیر وزیر بهداشت دولت خاتمی شد و این‌گونه او وارد سیاست ملی در ایران شد.
۳- من از مرداد ۱۴۰۰ نوشتن در تلگرام را متوقف کردم چون نمی‌خواستم نوشته‌هایم در نقد دولت مستقر باشد. قبلا رییس آن دولت را نقد کرده بودم. در انتخابات ۹۶. و صدها هزار نفر نوشته‌هایم را در این کانال یا کانال‌های دیگر خوانده بودند و در عین حال او اکنون رییس جمهور بود و مطلقا نمی‌خواستم به اندازه‌ی حتی یک جمله یا نوشته، ضربه‌ای ناخواسته از طرف من در تضعیف او و دولت مستقر زده شود. دولت در ایران یعنی کسی که باید جوابگوی نان و آب قریب ۸۵ میلیون نفوس ایرانی باشد.
علاوه بر آن پیش‌بینی می‌کردم کشور با اعتراضات و شورش‌ها و آشوب‌ها و ناارامی‌های زیادی مواجه خواهد شد، و من نمی‌خواستم نقشی به اندازه‌ی حتی یک جمله در جرقه‌زدن به این خرمن ملتهب داشته باشم. کیبورد را بوسیدم و گذاشتم کنار و مطلقا ننوشتم!
۴- روز جمعه ۸ تیرماه ۱۴۰۳ بنای رأی دادن نداشتم. در این مدت یک کلمه در دفاع از انتخابات نه گفتم و نه نوشتم و نیز قصد نداشتم در تقابل با سیاست رسمی مملکت در نفی و تحریم انتخابات چیزی بگویم یا بنویسم.
اما متاسفانه مسعود پزشکیان تایید شده بود و تنها و تنها شخصیت او باعث تردید طولانی و‌ جانکاه و‌رنج‌آور من در طول این مدت بود. تا بالاخره تصمیم گرفتم و ظهر جمعه رفتم و به او رأی دادم، نه بخاطر ایران، نه نظام، نه اصلاحات، نه انتخابات، نه ترس از آینده، نه امید به هیچگونه اصلاح یا ترقی و نه هیچ چیز دیگر. فقط بخاطر شخص مسعود پزشکیان. همان مسعودی که به گمانم از ان ۲۷ سال قبل تاکنون همانطور مانده است.
اینک این مرد بزرگ فداکارانه خود را به توفان راهی سپرده است که هیچ رییس‌جمهوری تاکنون از آن سربه سلامت و آرامش نبرده است!
۵- من در روز جمعه ۱۵ تیرماه ۱۴۰۳ به مسعود پزشکیان رای می‌دهم. فقط بخاطر خودش و‌نه هیچ چیز دیگر. بخاطر اینکه او خواسته است که به او رای بدهم. برای من مهم نیست که رقیب او‌ کیست و دیگران درباره‌اش چه می‌گویند. برایم مهم نیست که پیرامونیان مسعود چه کسانی هستند و‌ چه کرده‌اند و‌چه خواهند کرد. در زندگی سیاسی‌ام رنج زیادی از دست شماری از آنها کشیده‌ام و دیگر فراموششان کرده‌ام.
به مسعود پزشکیان رای می‌دهم چون او خود را فداکارانه به تقدیر این اب و‌خاک سپرده است و یک رأی بیشترین چیزی است که او از ما خواسته و کمترین چیزی است که من می‌توانم برایش انجام دهم.
در اینجای تاریخ من در کنار مسعود پزشکیان می‌ایستم حتی اگر تحلیلم با او متفاوت باشد.
این مملکت به مسعود پزشکیان‌های زیادی نیاز دارد.

نویسنده: محمدحسین غیاثی
تاریخ: ۱۰ تیرماه ۱۴۰۳

http://t.me/MohammadHossein_Ghiasi