Намозни бузувчи амаллар

1. Намознинг шартларидан бири узрсиз бажарилмай қолса (қасддан таҳорат бузиш, қибладан гавдани буриш, бир рукн миқдорича авратнинг очилиб қолиши, кийимда ёки баданда бир рукн миқдорича афв миқдоридан кўп нажосат бўлишига ўхшаш).
2. Намознинг рукн (ичидаги фарз)ларидан бири бажарилмаса, мисол қироат, руку ёки сажда тарк қилинса.
3. Унутиб ёки қасддан ёки эсдан чиқариб гапириб қўйиш(енг камида маъно англатадиган икки ҳарфдир).
4. Қўл бериб ёки тили билан салом бериш ёки алик олиш.
5. Акса урувчига «Ярҳамукаллоҳ» дейиш.
6. Узр бўлмасдан томоқ қириш. (Узр билан томоқ қирилса намоз бузилмайди: ўзини тута олмай ёки овозини яхшилаш учун қилса).
7. Мусибат сабабли ёки оғриқ сабабли ўзини тутиб тура оладиган ҳолатда уф деса, оҳ тортса, инграса ёки овоз чиқариб йиғласа (лекин бу ишлар Аллоҳдан ва азобидан қўрқиб содир бўлса бузилмайди).
8. Овоз чиқариб кулиш.
9. Кўп амал (кўп амал бу бир инсон бошқа инсонга, уни намозда эканини билмай қараб, бу инсон намоз ўқимаяпди деб ҳукм қилиши).
10. Намозда унутиб, билиб кўп ёки оз миқдорда ейиш, ичиш.
11. Бомдод намозида қуёш чиқиши, икки ҳайит намоз ўқилаётганда пешин вақти кириши, жума намозида аср вақти кириши.
12. Намоз ўқиётган инсон мусҳафдан ёки оят ёзилган нарсадан оят ўқиб ўрганиши.

НAМAНГAН УМРA МAРКAЗИ ✈️?
СИЗ УЧУН ВA СИЗ БИЛAН
@marmara28

Нечта дўстим бўлиши керак?

Бир киши машҳур донишманднинг ҳузурига келиб, ундан сўрабди:

– Устоз, сиздан бир нарсани билиб олмоқчи эдим. Одамнинг нечта дўсти бўлиши керак?

– Саволингга жавоб бераман, тўғрироғи, жавобни ўзинг топасан, – дебди донишманд. – Ҳув анави олма дарахтини кўряпсанми? У дунёдаги энг баланд олма оғочларидан бири. Бориб ўша дарахтнинг энг учидаги мевалардан менга териб кел.

Одам ўша тарафга қараб, дебди:
– Лекин, тақсир, дарахт ҳақиқатан ҳам жуда баланд экан. Меваларни қандай қилиб уза оламан? – дебди.

– Бирорта дўстингни чақир, биргалашиб оларсизлар, – деб йўл-йўриқ кўрсатибди донишманд.

Ҳалиги киши бир дўстини топиб келибди. Ўртоғи унинг елкасига чиқибди, лекин меваларга қўли етмабди. Орада ҳали анчагина масофа бор экан.

– Нима бало, бошқа умуман дўстинг йўқми? – дебди кулиб донишманд.

Бояқиш бошқа дўстларини ҳам чақириб, анча-мунча одам йиғибди. Улар бир-бирларининг елкаларига минганча, терлаб-пишиб юқорига интилишибди…

Бироқ бу жонли ҳавоза олмагача етиб бормапти.

Донишманд сўрапти:

– Одамга нечта ҳақиқий дўст кераклигини тушунгандирсан?

– Ҳа, тақсир, тушундим, – дебди у лат еган елкасини уқалаганча. – Жуда кўп дўст керак экан. Кўпдан қуён қочиб қутулмайди. Ҳар қандай муаммони кўплашиб ҳал қилиш мумкин.

Донишманд афсус билан бош чайқабди:

– Тўғри, дўстларнинг кўп бўлгани яхши. Лекин миясига нар­вон олиб келиш фикри келадиган биттагина фаросатли дўстинг бўлса, ундан-да яхши.

НAМAНГAН УМРA МAРКAЗИ ✈️?
СИЗ УЧУН ВA СИЗ БИЛAН
@marmara28