ماکسیم گورکی:

« دوست دارم با فردی ملاقات کنم که بتوانم کلاهم را به نشانه احترام از سرم بردارم و به او بگویم «متشکرم که متولد شدی، هرچه بیشتر زنده باشی، بهتر است.» چنین افرادی بسیار کمیاب هستند. »

👤| #Maxim_Gorky
🌀| @Perspective_7

🗒 - هـامون (١٣۶٨)
🎬 - کارگردان: داریوش مهرجویی
👥 - بازیگران: خسرو شکیبایی، بیتا فرهی، عزت اله انتظامی،...

*▪️***به بهانۀ سالگرد فوتِ «داریوش مهرجویی» (٢٢. مهر ١۴٠٢)

• 𝑯𝒂𝒎𝒐𝒖𝒏 (𝟏𝟗𝟗𝟎)
• 𝑫𝒊𝒓𝒆𝒄𝒕𝒐𝒓: 𝑫𝒂𝒓𝒊𝒖𝒔𝒉 𝑴𝒆𝒉𝒓𝒋𝒖𝒊

👤¦ #Dariush_Mehrjui
🌀| @Perspective_7

▪️ از بسیاری جهات «آنا کارنینا» به مراتب ساختار هنری منسجم‌تری نسبت به «جنگ و صلح» دارد. اما هر‌چه‌قدر که از نظر هنری برتر باشد و یا ضعف‌های جنگ و صلح را نداشته باشد، هیچ‌گاه به مرتبۀ جنگ و صلح نمی‌رسد. با این حال، نمی‌توان ارزش‌های بسیار آنا کارنینا را نادیده گرفت. سرآغاز این اثر برگرفته از سنگ‌نوشتۀ هراس‌انگیزی است: "انتقام از آن من است، من جزا خواهم داد." و اوج تراژیک آن مثال مناسبی است از خشم خدا. این اثر با مشهورترین عبارت در تاریخ رمان گشوده می‌شود: "همۀ خانواده‌های خوشبخت شبیه به یکدیگرند، اما هر خانوادۀ شوربختی به شیوۀ خاص خود شوربخت است." *📚آشنایی با تولستوی
✍🏻*پل استراترن

📚 ¦ #Art_History
🌀** ¦ @Perspective_7

ژان-لوک گدار:

« تلويزيون يک شكل استبداد است. كسانى كه هر روز چهار ساعت تلويزيون نگاه مى‌كنند قربانى استبداد هستند. تلويزيون براى ارتباط برقرار كردن نيست، فقط براى دستور دادن است. به همين دليل دولت‌هاى مستبد با سينما مخالفند چون سينما هميشه خاطره خلق مى‌كند، در صورتى‌ كه تلويزيون انسان را در تاريكى مى‌گذارد. »

👤| #Jean_luc_godard
🌀| @Perspective_7

جملاتی از ساموئل بکت:

« انسان امروز انسان انتظارهای بی پایان است!
گویی زندگی خود را هر روز صبح به روزی دیگر به تعویق می‌اندازد،
آرزوهای او زنجیرۀ پوچی است که تا بی‌پایان جهان ادامه می‌یابد »

« آدمهایی که هیچوقت حوصله ندارند،
اشخاصی هستند که بیشتر از همه انتظار کشیده‌اند. »

« روزی که می‌میرید مانند روزهای دیگر است، فقط کوتاه‌تر است »

« هرچه تلاش کردی، هرچه شکست خوردی مهم نیست
باز تلاش کن، باز هم شکست بخور؛ این بار بهتر شکست بخور »

« تو روی زمین هستی و هیچ درمانی برای آن وجود ندارد. »

« هیچ چیز واقعی‌تر از هیچ نیست. »

« کلمات لباسی هستند که افکار می‌پوشند. »

« در کلمات به دنبال معنا نباش...
به سکوت‌ها گوش کن »

« کلمات شکست نمی‌خورند،
تنها مواقعی وجود دارد که حتی آنها نیز شکست می‌خورند »

« همه ما دیوانه به دنیا آمده‌ایم.
بعضی ها همینطور باقی می‌مانند. »

« به من دست نزن. از من سوال نکن.
با من حرف نزن. با من بمان »

« پایان در آغاز است و با این حال شما ادامه می‌دهید. »

▫️| #Basics #Quote
👤| #Samuel_Becket
🌀| @Perspective_7

• مسیح بر بالای صلیب، فرار از سرنوشت محتوم خویش و زیستن بعنوان آدمی معمولی را در یک دوره گسست و اختلال تجزیه‌ای می‌بیند. مسیح خودش را در قالب مردی معمولی مجسم می‌کند که با مری مگدالن ازدواج کرده و یک زندگی معمولی دارد. عیسی مسیح رسالتش را با گروه کوچکی از پیروان آغاز می‌کند، او می‌خروشد، رنج می‌کشد به سوگ می‌نشیند. و سرانجام سرنوشتش را به عنوان ناجی شهید بشریت می‌پذیرد. این داستانی است که اسکورسیزی در اثرش براساس رمان پر آوازه کازانتزاکیس می‌گوید. از بعضی جهات این همان دستمایه معمول اسکورسیزی است. ایراد عمده فیلم در این است که کانتزاکیس ماجرای مسیح را به زبان یونانی توصیف نموده و متکی به زنان روستائی بود؛ ولی پل شرایدر فیلم‌نامه‌نویس هرگز معادلی برای آن نمی‌یابد. چیزی که برای هر دو مهم بود، این بود که مسیح را واقعی نشان داده و شکوه و ایثار و رستگاری او نیز انتقال یابد که وسوسه‌ای واقعی باشد. اینکه فیلم می‌گذارد هم احساس لذت و هم رنج را حس کنیم پیروزی‌ است که به خاطرش اسکورسیزی تاوان تلخی را پرداخت.

• 𝑻𝒉𝒆 𝑳𝒂𝒔𝒕 𝑻𝒆𝒎𝒑𝒕𝒂𝒕𝒊𝒐𝒏 𝒐𝒇 𝑪𝒉𝒓𝒊𝒔𝒕 (𝟏𝟗𝟖𝟖)
• 𝑫𝒊𝒓: 𝑴𝒂𝒓𝒕𝒊𝒏 𝑺𝒄𝒐𝒓𝒔𝒆𝒔𝒆

👤| #Martin_Scorsese
🌀| @Perspective_7

*▪️نمایشنامه در تئاتر امروز (۱)
▪️نویسنده لیروی کلارک*

نمایشنامه «سرراست» در تئاتر امروز - یعنی کمدی یا درام معاصری که موزیکال نیست - به طور معمول چند کاراکتر بیشتر ندارد و واکاوی یک اتفاق دراماتیک است. اکثر نمایشنامه‌های بلند به دو پرده تقسیم می‌شوند. مدت زمان معمول نمایشنامه دو ساعت است، با احتساب وقت تنفس پانزده دقیقه‌ای.

با وجود این در تئاتر امروز نمایشنامه‌های نود دقیقه‌ایِ بدون تنفس هم محبوب شده‌اند. اکثر این نمایشنامه‌ها دکور یا صحنه‌ای واحد دارند. بیشتر تک پرده‌ای.ها سی تا پنجاه و پنج دقیقه طول می‌کشند. معمولاً آفیش اجراهای تک پرده‌ای شامل دو یا سه نمایشنامه می‌شود. به خصوص برای نمایشنامه‌های کوتاه مهم است که در یک زمان و یک مکان بمانند. تغییر دکور در یک نمایشنامه کوتاه عملی نیست. خصوصاً اگر نمایشنامه شامل هر درجه‌ای از رئالیسم باشد. البته نمایشنامه‌های کوتاه زیادی هستند که شامل مجموعه‌ای از تغییرات زمان و مکان می‌شوند.

اما معمولاً چنین آثاری را بدون تلاش برای نشان دادن فیزیکی این تغییرات روی صحنه می‌برند. برای مثال، در نمایشنامه‌ای همچون «شوخی» نوشته «هوارد کورد» دو مرد جوان به مکان‌هایی متفاوت می‌روند اما تنها چیزهایی که تغییر می‌کند بازیگران و نورپردازی صحنه است. هیچ تغییر لباس یا صحنه‌ای در کار نیست.

در دههٔ ۱۹۹۰ جشنواره‌های نمایشنامه‌های ده دقیقه‌ای رونق گرفتند. محبوبیت نمایشنامه‌های ده دقیقه‌ای تبدیل به پدیدهای ملی در آمریکا شد. جشنواره تئاتر کالج آمریکایی کندی‌سنتر، ده تا از این نمایشنامه‌ها را برای جشنواره ملی هر سال انتخاب می‌کند. هشت جشنواره منطقه‌ای در سرتاسر ایالات متحده هم وجود دارد که هرکدام ده نمایشنامه را اجرا می‌کنند.

مسابقات نمایشنامۀ ده دقیقه‌ای دیگری هم در بسیاری از شهرها برگزار می‌شوند، برای مثال در میامی، سیتی شورتس هر تابستان تعدادی از این نمایشنامه را اجرا می‌کند. عموماً در این نمایش‌ها، یک مکان یک زمان و یک صحنه ادامه‌دار وجود دارد بدون تنفس زمانی و بدون تغییر لباس. اجراها چند بازیگر بیشتر ندارند

| ادامه دارد
| پایان قسمت اول
| از کتاب «نوشتن روی صحنه»

?| #About_Theatre
?| @Perspective_7