فعالیت چنل اینجا به پایان میرسه‌!
از زمانی که چنل رو ساختم
همیشه جزو دلخوشیهای کوچیک زندگیم بوده‌
اما متاسفانه دیگه شرایط فعالیت کردن رو ندارم.

میذارم چنل یادگاری بمونه.
شاید تو روزهای خیلی خیلی دور دوباره برگشتم
ممنون که تا اینجا همراهم بودید. ?

و شب بخیر به استخوان ترقوه‌ات
که نبوسیدمت، که پناه ندادمت
و گذاشتم پرنده‌ای باشی
که از رسیدن به دست‌های دیگری شاد است.

و در مُرده‌ای که نمی‌میرد
افراط و زیادیِ مرگ وجود دارد.

دلتنگی میکنم، ولی حق ندارم بهانه بگیرم.
به یادت می‌افتم، ولی حق ندارم اشک بریزم.
تورا میخواهم، ولی حق ندارم سراغت را بگیرم.
بی قرار میشوم ولی حق گلایه ندارم.
دلم میگیرد و حتی حق صداکردنت را ندارم.
من چشمانم رابه روی زندگی بسته‌ام.

می‌توانم دست‌کم دوازده‌ برابرِ این دیوانه باشم.
و هرروز برگِ تازه‌ای در جنون رو کنم
آنقدر که هرلحظه بیشتر فرو بروم در خودم.
و دست‌وپایم را بیشتر جمع کنم
تا جای کمتری بگیرم
تا جای بیشتری باز کنم برای نبودنت.

عشق مانند بیمار شدن است.
نمی‌دانی چطور اتفاق می‌افتد.
عطسه می‌کنی، یکهو می‌لرزی
و دیگر دیر شده است؛
سرما خورده‌ای..

کاش با آن چشم‌های غم‌زده‌ات
و با سکوتت که مورد پسند من است
این‌جا بودی. بیا؛
و یا لااقل به من فکر کن.

دنبال کسی نگرد که دارد غرق می شود؛
مرا که اینقدر آرام روی صندلی نشسته‌ام
و دارم چای می‌نوشم نجات بده.

ساعت چهارِ نیمه‌شب است.
و قبول دارم این جمله
شروعِ مناسبی برای یک شعر عاشقانه نیست.
اما طوری از خواب پریده‌ام
که ناچارم بگویم "دوستت دارم"
که "ساعت چهارِ نیمه‌شب است"
که هیچ‌وقت، هیچ‌جای دنیا
هیچ ساعتی، به این شدّت
چهارِ نیمه‌شب نبوده‌ است.

میدانستم که حال و روزم را میبینی
و با وجود آنکه میتوانی نجاتم دهی
از من عبور میکنی.
میدانستم و رنجی دوچندان میکشیدم‌
میدانستم و آرزوی ندانستن میکردم.