❤️❤️:❤️❤️

شمعم رخ یار است و شرابم لب دلدار

پیمانه همان لب که به هنجار گرفتم

✍عراقی

یک تضاد عجیب وجود دارد .
که هر چه شهر شلوغ تر باشد ،انسان تنهاتر میشود.

زن يواشكي خود را نشان داد
سفيديِ ملازم با حجب
رفتند و چشمانشان تشنه به عشق
رهگذران در رفت‌وآمد بودند آنها نيز

زن گيسوانش را دورتر نگاه داشت
با هم بودند با تمام بي‌ميلي
در تاريكي با فاصله‌اي پايين آمدند
برخي افتادند و مردند آنها نيز

زن چشمانش را در ميان گذاشت
اطراف آنها را آبيِ آسماني فرا گرفت
دل به هم دادند با نهايت حساسيت آبي
برخي عاشقانه زيستند آنها نيز

✍جمال سوره‌یا
(جمال_ثريا)
?شهبازي
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌?
@neday_honar

بعد از این

بعد ازین خاک ره باده فروشانم و بس
با می و با می و می بر سر پیمانم و بس

سخن عشق تو می گویم، اگر گویم، و هیچ
قصه ی شوق تو می خوانم، اگر خوانم و بس

کشم آن رنج روانکاه که دل داند و دل
دارم آن غم که خدا داند و من دانم و بس

پیش ازین مرغ غزلخوان گلستان بودم
حالیا نوحه گر گوشه ی زندانم و بس

داشتم از تو تمنای فراوان،اما
یا رب اکنون تو ازین مهلکه برهانم و بس

✍مهدی اخوان ثالث
? ارغنون
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌?
@neday_honar

?غمگنانه‌ترین نجابت جنون

✍مهدی اخوان‌ثالث

?مهدی اخوان ثالث

♬ پالایش و تنظیم: شهروز
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌?
@neday_honar

❤️❤️:❤️❤️

نازنین‌تر ز قدت در چمنِ ناز نرُست
خوش‌تر از نقش ِ تو در عالَم ِ تصویر نبود

حافظ

پیش از اینت بیش از این اندیشه‌ی عشّاق بود
مهرورزیِ تو با ما شهره‌ی آفاق بود

یاد باد آن صحبت ِ شب‌ها که با نوشین‌لبان
بحث ِ سرّ ِ عشق و ذکرِ حلقه‌ی عشّاق بود

پیش از این کاین سقف ِ سبز و طاقِ مینا برکشند
منظرِ چشم ِ مرا ابروی جانان طاق بود

از دَم ِ صبحِ ازل تا آخرِ شام ِ ابد
دوستی و مِهر بر یک عهد و یک میثاق بود

سایه‌ی معشوق اگر افتاد بر عاشق چه شد
ما به او محتاج بودیم او به ما مشتاق بود

حُسنِ مهرویانِ مجلس گر چه دل می‌بُرد و دین
بحث ِ ما در لطف ِ طبع و خوبیِ اخلاق بود

بر درِ شاهم گدایی نکته‌ای در کار کرد
گفت بر هر خوان که بنشستم خدا رزّاق بود

رشته‌ی تسبیح اگر بگسست معذورم بدار
دستم اندر ساعدِ ساقیِ سیمین‌ساق بود

در شب ِ قدر ار صبوحی کرده‌ام عیبم مکُن
سرخوش آمد یار و جامی بر کنارِ طاق بود

شعرِ حافظ در زمانِ آدم اندر باغِ خُلد
دفترِ نسرین و گل را زینت ِ اوراق بود

✍حافظ
? غزل شماره ۲۰۷
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌?
@neday_honar

صبح‌ها نان و پنیرک بخوریم
و بکاریم نهالی سر هر پیچ کلام
و بپاشیم میان دو هجا تخم سکوت
و نخوانیم کتابی که در آن باد نمی‌آید
و کتابی که در آن پوست شبنم تر نیست
و کتابی که در آن یاخته‌ها بی‌بعدند
و نخواهیم مگس از سر انگشت طبیعت بپرد
و نخواهیم پلنگ از در خلقت برود بیرون
و بدانیم اگر کرم نبود زندگی چیزی کم داشت
و اگر خنج نبود
لطمه می‌خورد به قانون درخت
و اگر مرگ نبود دست ما در پی چیزی می‌گشت
و بدانیم اگر نور نبود منطق زنده پرواز دگرگون می شد
و بدانیم که پیش از مرجان خلایی بود در اندیشه دریاها

و نپرسیم کجاییم
بو کنیم اطلسی تازه بیمارستان را
و نپرسیم که فواره اقبال کجاست
و نپرسیم چرا قلب حقیقت آبی است
و نپرسیم پدرهای پدرها
چه نسیمی چه شبی داشته‌اند
پشت سرنیست فضایی زنده
پشت سر مرغ نمی‌خواند
پشت سر باد نمی‌آید
پشت سر پنجره سبز صنوبر بسته است
پشت سر روی همه فرفره‌ها خاک نشسته است

پشت سر خستگی تاریخ است ...

پشت سر خاطرهٔ موج به ساحل صدف سرد سکون می‌ریزد

لب دریا برویم
تور در آب بیندازیم
و بگیریم طراوت را از آب
ریگی از روی زمین برداریم
وزن بودن را احساس کنیم ...

✍سهراب سپهری
?صدای پای آب

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌?
@neday_honar

تو شبیه هیچ‌کسی
تنها زمانی‌که دوست‌ات بدارم
معنا می‌یابی...

✍پابلو نرودا
?سعید جهان‌‌پولاد
?"رویایی در مه"
?
@neday_honar