کاش می‌تونستم به خودم بگم: فدای سرت عزیزم، اشکالی نداره و خوب می‌شیم و خودمو دلداری بدم.
ولی می‌دونم که اشکال داره و مهمه و خوب هم نمی‌شیم حداقل تا مدت ها.

زندگی اینطوریه که کل شب رو گریه می‌کنی بعد صبح پا می‌شی می‌ری دانشگاه.

نمی‌دونم سر اون همه شور و ذوقمون چی اومد :)

بعضی وقتام تنها گزینه روی میز تحمل کردنه.

بعضی وقتام تنها گزینه روی میز تحمل کردنه.

وقتی رفتارهاتو یادم میاد وقتی حرفایی که زدی رو میخونم وقتی خاطراتمونو مرور میکنم نه فقط بخش های دوست داشتنی یا تلخشو همشو عمیقا خوشحال میشم که برام غریبه شدی.
به عنوان نفر سوم از بیرون نگاه میکنم من اشتباه کردم که متوجه نبودم چطوری داری با من رفتار میکنی من اشتباه کردم که بی قید و شرط درکت کردم من اشتباه کردم که بدون اینکه معذرت بخوای بخشیدمت من اشتباه کردم که فقط به تو توجه کردم البته که در اون زمان متوجه این موضوعات نبودم ولی الان میفهمم که منم مقصر بودم.
یکی از استادامون همیشه میگفت خوب یا بد بودن یک ماجرا رو وقتی که ازش گذر کردید و از بیرون بهش نگاه کردید متوجه میشید مثلا برای خودش دوران سربازیش خیلی وحشتناک به نظر میرسیده در همون زمان ولی الان به نظرش یکی از نقاط عطف زندگیش بود همون سربازی.
تو حتی اشتباه خوبیم نبودی ولی تجربه خیلی خوبی شدی.

کاش ی دلفین بودم تو اقیانوس اطلس هر موقعم خسته میشدم میرفتم اقیانوس بغلی بدون بستن چمدون.