انقدر امشب حرم شلوغه که چهارساعته تو حرمم یه استکان چایی نخوردم انقد که صف طویلیه همه جا،
یا ابِلفضل.

شوق لبخند بده روح غم‌انگیز مرا.

من بختِ پریشانی بر آینه می‌دیدم.

پروژۀ سوپرایز تولد دخیلی با موفقیت شکست خورد🤝

پروژۀ سوپرایز تولد دخیلی با موفقیت شکست خورد🤝

سال آخر دبیرستان و کنکور، پناه آورده بودم به حجم زیادی از ادبیات تمرکزی که نمی‌تونستم بذارم روی درس خوندن رو فقط کتاب می‌خوندم، این‌جوری که می‌رفتیم کتاب‌خونه، دوستام شروع می‌کردن به تست زدن و دوره کردن منم کلا روزی ۲۰ تا تست قرابت معنایی و ۲۰ تا تست آرایه…

سال آخر دبیرستان و کنکور،
پناه آورده بودم به حجم زیادی از ادبیات
تمرکزی که نمی‌تونستم بذارم روی درس خوندن رو فقط کتاب می‌خوندم، این‌جوری که می‌رفتیم کتاب‌خونه، دوستام شروع می‌کردن به تست زدن و دوره کردن منم کلا روزی ۲۰ تا تست قرابت معنایی و ۲۰ تا تست آرایه ادبی می‌زدم و می‌رفتم سراغ کتابای غیردرسیم
پرتکرار‌ترین اسمی که از اون سال یادمه غیر از نادر ابراهیمی، "مصطفی مستور" بود، با شاهکاری به اسم "روی ماه خداوند را ببوس".
موقع خوندن این کتاب هیچی از دنیای بیرون متوجه نمی‌شدم، زنگ اول شروع کردمش و قبل از زنگ آخر تمومش کردم و دقیقا یادمه که یه‌جایی از کتاب بدون توجه به این‌که سر کلاس جغرافی نشستم، از حجم حسرت کلمه به کلمۀ یک روایت اشکم در اومد، کتابو برداشتم از کلاس رفتم بیرون یه گوشه از حیاط نشستم و هزار بار همون تیکه رو خوندم انقدر خوندم که تا چند وقت ورد زبونم بود و کامل حفظ بودم:
کاش یه تیکه سنگ بودم…

حقیقتا روزای ابری اشتیاقم برای زندگی کردن بیشتره»»»»

اگه همه چی رو با شدت سرکوب کنی و نذاری اتفاق بیوفته احتمالا بعد چندوقت ازت یه نسخۀ خنثی و بی‌حس رو دست زندگی می‌مونه و من فکر می‌کنم این شرایط برای دهه ۲۰ سالگی یکم ترسناکه.