همیشه در جانم بودی، در لبانم، در چشمانم، در سَرم، رنج و اشتیاقم بودی، و آن چیز شگفتی که انسان به یاد می‌آورد تا زندگی کند و بازگردد.

قدرتی عجیبی دارم که تاکنون همانندش را نیافتم، قدرت رویا پردازی و تصورت، هنگامی که منظره‌ای یا واژه‌ای را بشنوم و با خودم از آن حرف بزنم جواب تو را در گوشم می‌شنوم، گویی کنار من ایستاده‌ای و دستت در دست من است.

#غسان_کنفانی

تو میگی یار خوب تمام ماجراست، #بریتنی_سی _چری میگه:

«روح او پاره بود. روح من سوخته.
اما وقتی باهم بودیم زخم‌هایمان کمی کم‌تر درد می‌کردند. وقتی باهم بودیم تحمل گذشته، به دردناکی همیشه نبود.»

در انتهای کتاب به خط خودش نوشته بود: "مرا ببوس" از نظر دستوری جمله‌ای امری‌ است؛ اما عاری از هرگونه گردن‌ کلفتی و قدرت‌نمایی. گوینده امر و نهی نمی‌کند . لبریز از تمنا و غمی شیرین، در اوج لطافت، بی هیچ کاستی و بیشی، با دو کلمه؛ مرا ببوس..

میدانی چه‌چیز را بیشتر در تو دوست دارم؟
زیباییِ ساکت و بردبارت‌.
تو بارِ سنگینِ روزها را بر شانه‌هایت حمل می‌کنی و با این حال، غباری بر ظرافت وجودت نيفتاده است.

شما فرستادید ❤️🌺🙏ممنونم

آه اگر فاصله مان اینهمه نبود
برای یلدایت گلی می آوردم
اناری
کتابی
شعری
خاطره ای
چیزی که زمان را بایستاند
چیزی که گرممان کند
چیزی که از دنیا جدایمان کند
دستت را می گرفتم
دستهایی که بوی سیب می دهند
می گفتم بسیار خسته ام
مرا میان گیسوانِ بلندِ شب اندودت پناه بده
می گفتم در سینه ام حفره ای ست
که عصیان  از آن عبور می کند
و خیال های مبهم
و تاریکی ژرف
می گفتم با مِهر خود پُرش کن!
با یاسمن های خانه ی پدرم پُرش کن!
با شمعدانی های مادربزرگ
یا با اناری
کتابی
شعری
خاطره ای ....
با هر چیزی که زمان را بایستاند ..

#نیکی_فیروزکوهی
#یلداتون_مبارک

کاش بعضی لحظه‌ها مثل یلدا طولانی‌تر می‌موند...

جشن باستانی چله ، کهن یادگار نیاکانمان، گرامی و فرخنده باد یاران...😍

**شب اورمزد آمد و ماه دی
ز گفتن بیاسای و بردار مِی

فردوسی
🍂*✍*

جشن شب چله از معدود جشن‌های کهن ایرانی است که از میان ده‌ها جشن ایران باستان، تا به امروزمان رسیده است....

یادمان نمی‌رود که: نور بر تاریکی پیروز است...

اگه دستات مال من بود
جون به دستات می سپردم

"یلدا" شروع قصه ی خوب زمستونه...

عاااالی👌❤