یه چند وقتیه دارم درجا میزنم همش
دیگه از خودمم خبر ندارم
اون آدمی که کنترل رو امور زندگیش داشت رو خیلی وقته جا گذاشتم
فکر نکنم تا اخر سال بتونم دووم بیارم...

مقصد نه دانشگاهه٬ نه ازدواج و نه ثروت
مقصد اینه که وقتی ۶۰ سالت شد
بگی دَمم گرم که باشرف زندگی کردم.

تنهایی اذیتم می‌کند.
خواستگاری سنتی عذابم می‌دهد.
از روابط امروزی وحشت دارم.

ما خیلی بهم میومدیم خاک تو سرت :)

آقا این روزا مگه قرار نبود
بهترین سال‌های عمرمون باشه،
چرا کم مونده تو بیمارستان روانی بستری شیم پس…

ما توانایی "ذوق کردن" رو از دست میدیم

و فکر می کنیم بزرگ شدیم.

یکی تو مغزم داد میزنه “تحمل کن تحمل کن روزای خوب نزدیکن” ولی من خیلی خسته‌‌ام.

یه روزی پشت سرش نشسته بودم با خودم گفتم :خدایا مخلوقتو ببین چه قدر قشنگه٬اون شونه های ظریفش٬موهای گیسو کمند بند بند گره خوردش٬اون انگشتای کشیده که لاک قرمز روی ناخنای بلندشه٬اون لبخندی که برمیگشت نگام میکرد٬اون سر کوچولوش که توی مقنعه جاشده٬اون پوست نرم و…