به دنیا آمدم، اما به من، دنیا نمی‌آید
چه باید کرد؟ دنیا، جز به بی‌غم‌ها نمی‌آید

گشودم با چه امّیدی منِ دیوانه، دیوان را
زدم فال و چنین آمد: میاید یا نمی‌آید

مرا وعده به فردا دادی و دی، پشت دی، طی شد
نشسته روی مویم برف و آن فردا نمی‌آید

نفس، بیهوده می‌آید برون، وقتی نمی‌آیی
بدون بودنت، بودن، به من حتی نمی‌آید

دلِ خوش‌باور و انبوه شایدهای تو ...، اما
به جز غم، همدمی، بی شاید و اما نمی‌آید

زدی لبخند و رفتی، بعد از آن، هر قدر نوشیدم
از این دمنوش اشک و شعر، حالم جا نمی‌آید

میان بیم و امّیدی دمادم، با تپش‌هایش
دلم، هی پشت هم می‌گوید: او می‌آ... نمی‌آید

در این غم، دلخوشم، بالاتر از این، بعد از این دیگر
بلایی بر سرم، ای خوش قد و بالا! نمی‌آید

#قاسم_صرافان

این هم متن کامل غزل??

@GhasemSarafan

به دنیا آمدم، اما به من، دنیا نمی‌آید
چه باید کرد؟ دنیا، جز به بی‌غم‌ها نمی‌آید

#قاسم_صرافان

یه غزل خوندم براتون به بهانه تولدم و خلاصه از این قرتی بازیا ?

@GhasemSarafan

ببین باید چه دریایی از ایمان و یقین باشی،
که همراه امیری، چون امیرالمومنین باشی

ببین باید چقدر احساس باشد، در دل شیرت،
که در بین زنان، تنها تو عباس آفرین باشی

شجاعت را، شرافت را، بلاغت را، ولایت را
خدا، یک جا به تو بخشید، تا ام‌البنین باشی

همه عالم، پسر دارند، تو قرص قمر داری
چه زیباتر از این، که مادر زیباترین باشی؟

چه زیباتر از این، فرزند زهرا، مادرت نامد؟
که عمری با شکوهی مثل زینب، همنشین باشی

گرفتی دستِ آن ماهی، که از ما دست می‌گیرد
رسیدی، باغبانِ غیرتٌ لِلعالمین باشی

رسیدند و فقط پرسیدی از زینب: حسینم کو؟
تویی اُمّ الادب؛ آری! تو باید اینچنین باشی

پسرهای تو را کشتند، اما اِرباً اِرباً ، نه!
نبودی شاهد تکرار اکبر، بر زمین باشی

هوای پرکشیدن سوی حق داری و حق داری
پس از کرببلا، سخت است که ام‌البنین باشی

#قاسم_صرافان

@GhasemSarafan

مست یاریم، اگر گفت: بمان، می‌مانیم
حکم اگر داد، نفس تا برسد، می‌جنگیم
ما غیوریم، ولی قلب صبوری داریم
مالکیم، اذن ز مولا برسد، می‌جنگیم

#قاسم_صرافان
@GhasemSarafan

بازخوانی خاطره‌ای شاعرانه از دوران مدرسه
در برنامه #خونه_دوم از شبکه دو سیما

#قاسم_صرافان
#خاطرات_مدرسه

@GhasemSarafan

تاریک بود شب، شب ظلمت، اما ستاره گفت: محمد(ص)
عالم پر از شکوه خدا شد وقتی دوباره گفت: محمد(ص)

آمد صدا، صدای ملَک بود در آسمان سرود: محمد(ص)
هستی به وجد آمد و گل کرد بر شاخه‌ی وجود محمد(ص)

پرسیدم از ستوده‌ی انجیل، راهب رسید و گفت: محمد(ص)
بر روی لوح چرمی آهو، چشمی کشید و گفت: محمد(ص)

بعدش گذاشت گوشه‌ی لب‌ها خالی سیاه و گفت: محمد(ص)
بعدش نشست و سیر نظر کرد در قرص ماه و گفت: محمد(ص) 

#قاسم_صرافان

@GhasemSarafan

سامرا، از غم تو، جامه‌دران است هنوز
چشم «نرگس» به جمالت، نگران است هنوز

دل شهزاده‌ی روم، آینه‌ی دلبری‌ات
تاک‌ها، مست تو و این لقب عسکری‌ات

پسر حضرت هادی! به فدایت پدرم
پدر حضرت مهدی! به فدایت پسرم

حج نرفتی تو، ولی قبله‌ی حاجات شدی
تو خودت، عین صفا، مشعر و میقات شدی

کعبه، یک چاردهم، بی تو صفا کم دارد
بی تو، یک چاردهم، عطر خدا کم دارد

جان به لب، مانده جهان، چشم به راهِ پسرت
متوسل به سحرگاه نگاه پسرت

عالمی، منتظرِ یوسف و آن پیرهن است
بر لب منتظران، ندبه‌ی یابن‌الحسن است

دیدنش، وعده‌ی حق است، همان خواهد شد
طفلِ دامان تو، آقای جهان خواهد شد

ماه زیبا! حسنِ دوم زهرا! برخیز
مهدی‌ت دل نگرانت شده، از جا، برخیز

باز هم جانِ جهان را، تو در آغوش بگیر
صاحب عصر و زمان را، تو در آغوش بگیر

در کنارت بنشان آینه‌ی طاها را
تو ببوس از طرف ما، پسر زهرا را

بیست و هشت، آه! چه کم، دورِ تو چرخید، جهان
قد و بالای تو را، آه! چه کم دید، جهان

غم پرپر شدنِ چون تو کریمی، سخت است
به رقیه قسم! آقا ! که یتیمی سخت است

#قاسم_صرافان

@GhasemSarafan