✍🗡z
#مسعود_پزشکیان
#قیصر
و باقی قضایا!

ای قیصر! «آن کَسان که طریق تو می‌روند
زاغَند و زاغ را روش کبک آرزوست
گیرم که مارچوبه کُنَد تن به شکل مار
کو زهر بهر دشمن و کو مُهره بهر دوست!؟»

#خاقانی + #زورو !

#حافظ هم در همین مایه‌ها:

نه هر که چهره برافروخت دلبری داند
نه هر که آینه سازد سِکندری داند
نه هر که طَرْفِ کُلَه کج نهاد و تُند نشست
کلاه‌داری و آیینِ سروری داند...
هزار نکته‌ی باریکتر ز مو اینجاست
نه هر که سر بتراشد قلندری داند...

بگذریم!. #اصل_مطلب این است که از قرار معلوم #پزشکیان هم پا گذاشته جای پای کم‌دِل‌های بی‌بُخاری مثل #خاتمی و #سیدحسن_خمینی و #روحانی ؛ بیچارگان سزاوار ترحّمی که زمانی _درست یا غلط با هر حقّه‌ای بود_ پشتوانه‌‌ی مردمی کم‌نظیری داشتند و عزّتی و احترامی، امّا جنبه‌اش را نداشتند و طرف حکومت غلتیدند، شریک دزد بودند و رفیق قافله و حالا از آنجا رانده‌اند و از اینجا مانده! ؛ چوب دو سر ... طلا!!! ؛ منفور و مغضوب

پی‌نوشت:
مارچوبه گیاهی چندساله که گُلدار است و نوعی سبزی. عکسش رو در اسلاید دوم ببینید

#زورو
@zorro_ch
https://www.instagram.com/bazgashtezorro

#ترامپ_آمد
اون پوشکه بود که می‌گفتم خیس شده‌ ها، دیگه زرد شد!
بدبختی اینه که کسی هم نیست عوضش کُنه! 😄😂

#زورو

✍🗡z

ادامه از پست قبل👇
https://t.me/zorro_ch/2399

#دختر_علوم_تحقیقات

مُحتَسِب گر فاسِقان را نهی منکر می‌کند
گو بیا کَز روی مستوری نقاب افکنده‌ایم

هیچکس بی دامنی تَر نیست، لیکن پیش خلق
باز می‌پوشند و ما بر آفتاب افکنده‌ایم!

می‌بینید لامصّب حضرت سعدی چی می‌گه!؟ ؛ همه از دَم و پَسّا تَردامن‌اند و فاسق و فاجر و مُجرم و گناهکار و آلوده‌ی معصیت، مُنتها همه غایم می‌کنند و من نه! ؛ دیدید همه صبح دولّادولّا می‌رند طرف دستشویی! که کسی نفهمه دیشب چه خاکی به سرشون کردند! یا کوچیکترا نمی‌خواند کسی بفهمه دیشب جاشون رو خیس کردند!؟ سعدی می‌گه من لحاف و تشکم رو خودم  انداختم روی بند رخت و تمام!

در جای دیگه حضرتش می‌فرماید:
چرا دامن‌آلوده را حَد زنم!؟
چو خود را شناسم که تَردامنم

بگذریم! . کاش ما هم اینگونه باشیم:

ما امید از طاعت و چشم از ثواب افکنده‌ایم
سایهٔ سیمرغ همّت بر خراب افکنده‌ایم

گر به طوفان می‌سپارد یا به ساحل می‌برد
دل به دریا و سپر بر روی آب افکنده‌ایم

محتسب گر فاسقان را نهی منکر می‌کند
گو بیا کز روی مستوری نقاب افکنده‌ایم

عارف اندر چرخ و صوفی در سماع آورده‌ایم
شاهد اندر رقص و افیون در شراب افکنده‌ایم

هیچکس بی دامنی تَر نیست، لیکن پیش خلق
باز می‌پوشند و ما بر آفتاب افکنده‌ایم

سعدیا! پرهیزکاران خودپرستی می‌کنند
ما دُهُل در گردن و خَر در خلاب افکنده‌ایم

رُستمی باید که پیشانی کند با دیو نفس
گر بر او غالب شویم افراسیاب افکنده‌ایم

#زورو
@zorro_ch
https://www.instagram.com/bazgashtezorro

✍🗡z
پیج اینستاگرام «بازگشت زورو» با این کلیپ قدیمی به‌روز شد!
https://www.instagram.com/bazgashtezorro

✍🗡z

#نوحه_آبان

«خیز و جامه نیلی‌ کُن» غرق ماتم ایران شد
ماه اشک و خون آمد، ماه مرگ؛ «آبان» شد

آن‌زمان که استبداد، کرد در وطن بیداد،
دادگاه این مردم کوچه و خیابان شد،

خون‌شان به جوش آمد، موسم خروش آمد
منبر ستم لرزید شیخ هم هراسان شد

باز خِیل مزدوران، خائنین این دوران ...

https://t.me/zorro_ch/2393

می‌خواستم شعرم را ادامه بدهم و تقریباً شاعرانه! گزارش دهم که در آن #آبان_خونین (آبان ۹۸) چه بر ایران و ایرانی روا داشتند... ، قافیه فراوان بود و مضمون فراوان‌تر؛
امّا دیدم چه کاری‌ست؟ آنچه در اینترنت عیان است و ننگ ماندگار این حکومت، چه حاجت به بیان است!؟ یک جستجوی ساده و ده دقیقه وقت گذاشتن برای «اهلش» کار یک «مثنوی هفتاد منی» را می‌کند...
گفتم «اهلش» ، امّا حقیقت این است «کدام اهل»؟ ؛ یک‌سر قضیّه مُسبّبان آن ماه خونین‌اند که همان سال هم همه‌چیز را حاشا کردند و وقیحانه گفتند «آبان!؟ #کدام_آبان !؟». سر دیگر قصّه هم ...
حالا برای ثبت در تاریخ می‌خواهم از «این سر قصّه که اهلش نیستند» و در نزد من و هر وجدانِ بیداری بدتر از «آن سر قضیّه‌اند» بنویسم:

مردمانی را می‌شناسم که هر سال از چند روز قبل از ماهی خاص! تا دو ماه بعدش، برای واقعه‌ای که در جای دیگری در «هزار و چهارصد سال» پیش روی داده و فقط از آن «شنیده‌اند» بر سر و سینه می‌کوبند و سیاه می‌پوشند و بر سر در خانه‌شان سیاه می‌زنند؛ که «باز فلان‌ماه شد، نوبت ماتم رسید»! امّا از واقعه‌ای که بیخ گوش خودشان در کشور خودشان «چند سال» پیش اتّفاق افتاده و از آنچه «دیده‌اند» حتّی یاد هم نمی‌کنند، عزاداری پیشکش! ؛ یادی از آنانی که جان‌شان را برای اینان داده‌اند...
گویا در محاسباتِ آنهایشان که ادّعای حساب و کتاب می‌کنند هم «هفتاد و دو» بزرگتر از «هزار و پانصد» است! و در دین‌شان که در آن مدّعیِ «برابری انسان‌ها» و «قُل اِنَّما اَنا بَشَرٌ مِثلُکُم...» است نیز «هفتاد و دو» تن بر «هزار و پانصد» تن برتری دارند!
شما را نمی‌دانم، ولی برای من، هم‌میهن بودن با چنین جماعتی اگر باعث شرمساری نباشد، افتخاری هم ندارد

پی‌نوشت
۱. با نگاهی به نوحه‌ای از یوسفعلی میرشکّاک، با صدای غلام کویتی‌پور ؛
خیز و جامه نیلی کن روزگار ماتم شد
دور عاشقان آمد نوبت محرّم شد...

1. قُل اِنَّما اَنا بَشرٌ... : (ای محمّد) بگو جز این نیست که من نیز مانند شما _مردم_ هستم...
   (سوره کهف آیه ۱۱۰)

#زورو

@zorro_ch
https://www.instagram.com/bazgashtezorro