🟢 در مقابل فحاشان چه باید ‌کرد؟ دستور قرآن به پیامبر(ص) درباره «هجرت جمیل»
🔸 خداوند به پیامبر(ص) می‌فرماید: «وَاصْبِرْ عَلی ما یقولون» خیلی حرف‌های ناشایسته به تو می‌گویند، صبر داشته باش بر آنچه آنها می‌گویند خویشتندار باش و تحمل کن.

🔹 «وَ اهْجُرْهُمْ هَجْرآ جَمیلا» از آنها دوری گزین، دوری گزیدن زیبایی. این «دوری گزیدن زیبایی» یعنی چه؟ یعنی ضمن اینکه از اینها فاصله می‌گیری عکس‌العمل خشونت‌آمیزی نسبت به اینها نشان نده. مثلا وقتی که می‌بینی به تو بدگویی می‌کنند و فحش می‌دهند، به آرامی از آنجا رد شو، انگار نشنیده‌ای.
مفسرین گفته‌اند یعنی در عین اینکه از آنها دوری می‌گزینی، این دوری گزیدن تو مانع نصیحت و تبلیغ و ارشاد و هدایت آنها نشود. وقتی که می‌بینی این حرف‌ها را می‌زنند اندکی خودت را کنار بکش ولی به یک شکل زیبایی.

🔸 شعری هست منسوب به امیرالمؤمنین علی (ع) که با مضمون این آیه خیلی نزدیک است. می‌فرماید: وَ لَقَدْ اَمُرُّ عَلَی اللَّئیمِ یسُبُّنی فَمَضَیتُ ثَمَّةَ قُلْتُ ما یعْنینی. می‌گوید بر یک آدم لئیم و پست عبور می‌کنم؛ می‌بینم مرا دارد سب می‌کند و فحش می‌دهد. به آرامی رد می‌شوم می‌گویم مقصودش من نبودم. این را هجرت جمیل می‌گویند. هم از آن کنار می‌رود برای اینکه نمی‌خواهد پرده دریده بشود و هم عکس‌العمل خشونت‌آمیزی نشان نمی‌دهد.

🔹 شما مثلا می‌بینید که فرزندتان به شما حرف ناشایسته‌ای می‌زند. اگر روبروی او بایستید این پرده، دیگر دریده می‌شود. شما خودتان را به نشنیدن می‌زنید برای اینکه نمی‌خواهید این پرده‌ای که میان شما و او هست دریده شود. خودتان را کنار می‌کشید، دوری می‌گزینید ولی به یک شکل زیبایی. انگار چنین چیزی نبوده و نشنیده‌اید، بعدا هم به روی خودتان نمی‌آورید.

🔸 این معنای وَ اهْجُرْهُمْ هَجْرآ جَمیلا است: از آنها دوری بگزین و به روی خودت هم نیاور، برای اینکه بعد بتوانی اینها را باز نصیحت کنی، ارشاد و راهنمایی کنی.

📗 استاد مطهری، آشنایی با قرآن، ج۱۰، ص۵۴ (با تلخیص)

🔻 کانال رسمی «بنیاد شهید مطهری» در تلگرام، ایتا و سروش👇
t.me/motahari_ir
eitaa.com/motahari_ir
sapp.ir/motahari_ir

*✅ ایمان و عمل، دو همزاد در قرآن که هیچ کدام به تنهایی فایده‌ای ندارد*

🔸اسلام همواره مى‌گويد ايمان و عمل، به طورى كه «اَلَّذينَ امَنوا وَ عَمِلُوا الصّالحات» حكم يک ترجيع‌بند را در قرآن پيدا كرده يعنى مكرر در مكرر در آيات قرآن اين تعبير آمده است؛ يعنى ايمان و عمل در قرآن حكم دو همزاد را دارند.

🔹قرآن با اين تعبيرِ خودش مى‌خواهد بفهماند كه ايمان، به تنهايى براى سعادت كافى نيست؛ عمل هم منهاى ايمان به جايى نمى‌رسد و اثرى براى انسان ندارد. ايمان يعنى بينش، البته بينش صحيح، بينش خاصى كه قرآن مى‌گويد و از شناخت خدا شروع مى‌شود، و عمل يعنى جنبش. بينش خاص و جنبش بر اساس آن بينش.

🔸خيلى از اطلاعات در جهان، اطلاع است بدون اين كه به انسان ايده بدهد. ولى بعضى از علم‌ها و اطلاع‌ها و بينش‌هاست كه خودبه‌خود به انسان ايده و آرمان مى‌دهد. ايمانى كه در اسلام مطرح است چون ايمانِ به خدا و ايمانِ به معاد و ايمانِ به رسالت پيغمبر(ص) است، خود به خود به انسان آرمان مى‌دهد؛ يعنى ايمان مذهبى فقط علم و اعتقاد نيست، آرمان هم در آن هست.

🔹آن وقت اين ايمان كه بينشى است توأم با يک آرمان، جنبشى مى‌خواهد متناسب با همان ايمان و همان آرمان، به تعبير قرآن «عَمِلُوا الصّالِحاتِ» عمل شايسته، يعنى حركت و جنبشى متناسب و بر اساس آن ايمان و آن آرمان.

📝 استاد مطهری، گریز از ایمان و گریز از عمل، ۱۵۱-۱۴۹ (با تلخیص)

🔻 کانال رسمی «بنیاد شهید مطهری» در تلگرام، ایتا و سروش👇
t.me/motahari_ir
eitaa.com/motahari_ir
sapp.ir/motahari_ir

🟢 بخشی از فضائل حضرت صدیقه کبری، فاطمه زهرا سلام‌الله علیها

🔹 علماى سیره و حدیث درباره حضرت زهرا(س) گفته‌اند: **کانت فاطمة صلوات‌اللّه علیها من أهل العباء و المباهلة و المهاجرة فى أصعب وقت و کانت فیمن نزلت فیهم آیة التطهیر و افتخر جبرائیل بکونه منهم و شهد اللّه لهم بالصدق و لها أمومة الأئمة و عقب الرسول صلى الله علیه و آله الى یوم القیامة

🔹 و کانت أشبه الناس حدیثاً برسول اللّه صلى الله علیه و آله تحکى شیمتها شیمته و ما تخرم مشیها مشیه و کانت اذا دخلت علیه رحّب بها و قبّل یدیها و أجلسها فى مجلسه، فاذا دخل علیها قامت الیه و قبّلت یدیه**.

🔸 [فاطمه (صلوات‌اللّه علیها) از اهل کساء و مباهله و مهاجرت در سخت‌ترین دوران بود و در زمره کسانى که آیه تطهیر (احزاب/ ۳۳) درباره آنها نازل شد و جبرئیل به بودن در میان آنان افتخار مى‌کرد و خداوند به صدق و راستگویى ایشان گواهى داد، و براى او مقام مادرى امامان و نسل رسول صلى الله علیه و آله تا روز قیامت است.

🔸او شبیه‌ترین فرد به رسول الله صلى الله علیه و آله در سخن گفتن بود، اخلاقش حکایت از اخلاق پیامبر مى‌کرد و راه رفتنش اندک تفاوتى با راه رفتن پیامبر نداشت، و هرگاه بر پیامبر وارد مى‌شد پیامبر به او خوشامد مى‌گفت و دستانش را مى‌بوسید و در جاى خودش مى‌نشاند و هرگاه پیامبر بر او وارد مى‌شد، فاطمه در برابرش برمى‌خاست و دستانش را مى‌بوسید.]

📗 استاد مطهری، خطابه‌های اخلاقی، ج۱، ص۳۱۹-۳۱۷

🔻 کانال رسمی «بنیاد شهید مطهری» در تلگرام، ایتا و سروش👇
t.me/motahari_ir
eitaa.com/motahari_ir
sapp.ir/motahari_ir

? عبادت هر چه بیشتر بهتر؟

?باید اعتراف کنیم که ما راه عبادت را نیز نمی‏ دانیم، یعنی ما از نظر عبادت نیز قادر به اداره خود به نحو صحیح نیستیم. غالباً خیال می‏ کنند که چون عبادت خوب است پس هر چه بیشتر بهتر؛ فکر نمی‏ کنند که عبادت آنگاه اثر خود را می‏ بخشد که جذب روح شود و روح از آن به طور صحیح تغذیه نماید.

?همان طور که معنی استفاده از غذای خوب این نیست که هر چه بیشتر بهتر، معنی استفاده از عبادت نیز آن نیست. عبادت باید با نشاط روح توأم باشد.

?مقصودم این نیست که قبلًا باید نشاطی وجود داشته باشد تا عبادت شروع شود. بسا افرادی که هیچوقت نشاط پیدا نکنند. خود نشاط تدریجاً با عبادت و انس با ذکر خدا پیدا می‏ شود. اگر روی اصول صورت گیرد تدریجاً انس و علاقه و نشاط پیدا می‏ شود.

? استاد مطهری، امدادهای غیبی در زندگی بشر، ص۱۰۷

? کانال رسمی «بنیاد شهید مطهری» در تلگرام، ایتا و سروش?
t.me/motahari_ir
eitaa.com/motahari_ir
sapp.ir/motahari_ir

? ای دوستان امروز! ای گروهی که منافع دنیایی، شما را در یک جا جمع و متحد کرده! در قیامت دشمن خونی یکدیگر خواهید بود.
? «الْاخِلّاءُ یوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ الَّاالْمُتَّقینَ‏» [در قیامت، دوستان تبدیل به دشمن یکدیگر می‌شوند مگر متقیان] (زخرف/ ۶۷) همیشه وقتی دو نفر و یا یک عده با یکدیگر دوست می‌شوند یک وجه مشترکی در کار است که آنها را هم‌گروه و همنشین و معاشر و هم‌‏پیاله کرده است. محال است که دو نفر که با یکدیگر هیچ سنخیت روحی ندارند و از وجود یکدیگر بهره‌ای نمی‌برند و در [جلب‏] منفعتی یا دفع ضرری مشارکت ندارند با یکدیگر دوست بشوند.

? مولوی در شعرهای معروف خود مثال می‌آورد که محال است دو نفر با یکدیگر دوست شوند مگر اینکه وجه مشترکی بین آنها باشد. داستان دوستی زاغ و لک‌لک لنگ ...

?حکما می‌گویند معلول تابع علت است؛ تا علت هست معلول هست، علت که رفت معلول هم می‌رود. این سماوری که ما روشن می‌کنیم تا وقتی آتش زیر آن مشتعل است می‏‌جوشد، به محض اینکه آتش خاموش شود جوشش هم از بین می‌رود.

? دوستی‌هایی که بر مبنای مطامع مادی است تا وقتی می‌تواند ادامه داشته باشد که پای مطامع مادی در میان باشد؛ وقتی که اینها رفت علت دوستی از میان می‌رود، خصوصاً اگر با آشکار شدن حقایق همان علت دوستی به علت دشمنی تبدیل شود. مثلًا می‌دید که این شخص به او فلان منفعت را می‌رساند؛ این سبب می‌شد که دوستی‏‌اش زیادتر بشود.

? در قیامت که حقایق برایش آشکار می‌شود می‌بیند همان چیزی که در دنیا محبتش را جلب می‌کرد برایش آتش آورده‌ است؛ یعنی همان ملاک دوستی، ملاک دشمنی می‌شود. به هر میزان که آن پیوند در دنیا بیشتر منشأ دوستی بوده، در قیامت بیشتر منشأ دشمنی می‌شود. این در صورتی است که مناط و ملاک، مطامع مادی باشد.

? اما اگر دو نفر نه بر مبنای مادیات بلکه بر مبنای معنویات، بر اساس توحید و بندگی خدا و عقیده و ایمان در دنیا با یکدیگر دوست باشند، در قیامت این دوستی نه تنها از بین نمی‌رود بلکه شدیدتر می‌شود چون علت باقی است. تا علت باقی است معلول باقی است.

? استاد مطهری، آشنایی با قرآن، ۱۹-۱۷، (با تلخیص)

? کانال رسمی «بنیاد شهید مطهری» در تلگرام، ایتا و سروش?
t.me/motahari_ir
eitaa.com/motahari_ir
sapp.ir/motahari_ir

? جایگاه بسیار ویژه عدل در قرآن

? در قرآن، از توحید گرفته تا معاد، و از نبوّت گرفته تا امامت و زعامت، و از آرمانهای فردی گرفته تا هدفهای اجتماعی، همه بر محور عدل استوار شده است.

? عدل قرآن، همدوش توحید، رکن معاد، هدف تشریع نبوّت، فلسفه زعامت و امامت، معیار کمال فرد، و مقیاس سلامت اجتماع است.

? عدل قرآن، آنجا که به توحید یا معاد مربوط می‌شود، به نگرش انسان به هستی و آفرینش، شکل خاص می‌دهد، و به عبارت دیگر، نوعی «جهان‏‌بینی» است؛ آنجا که به نبوّت و تشریع و قانون مربوط می‌شود، یک «مقیاس» و «معیار» قانون شناسی است، و به عبارت دیگر جای پایی است برای عقل که در ردیف کتاب و سنّت قرار گیرد و جزء منابع فقه و استنباط بشمار آید؛ آنجا که به امامت و رهبری مربوط می‌شود یک «شایستگی» است؛ آنجا که پای اخلاق به میان می‌آید، آرمانی انسانی است؛ و آنجا که به اجتماع کشیده می‌شود یک «مسؤولیت» است.

? استاد مطهری عدل الهی، ص۳۸

? کانال رسمی «بنیاد شهید مطهری» در تلگرام، ایتا و سروش?
t.me/motahari_ir
eitaa.com/motahari_ir
sapp.ir/motahari_ir

✅ ذکر مصیبت امام جواد(ع) از زبان شهید مطهری

?سیاست خلفای عباسی با سیاست اموی‌ها فرق داشت. اموی‌ها خشن‌تر بودند ولی اینها موذی‌تر بودند یعنی سیاستمدارانه‌تر عمل می‌کردند که فقط عده قلیلی می‌توانستند دست سیاست اینها را بخوانند.

?یکی از کارهایی که اینها می‌کردند این بود که چون می‌خواستند ائمه را تحت‌ نظر داشته باشند، به زور و اجبار، یکی از دخترهایشان را به آنها می‌چسباندند که باید با این ازدواج کنی! بعد که ازدواج می‌کردند، می‌گفتند: دختر ما و داماد ما باید همین جا کنار خودمان باشند! برای این که به یک شکلی که مردم نفهمند اینها را تحت نظر و تحت مراقبت شدید و اذیت شدید داشته باشند.

?معتصم بالاخره سبب شد که همسر امام یعنی امّ الفضل امام را مسموم کرد، آن هم با یک وضع خیلی ناراحت‌کننده‌ای. و چون  برای همه مسموم‌کننده‌ها معلوم و محرز بود که دستور خلیفه بوده، جرأت این که بدن امام را دفن کنند، نداشتند.

?حتی معتصم دستور داد: بدنش را بیندازید در کوچه. دو سه روز بدن امام در میان کوچه افتاده بود. بعد به معتصم خبر دادند که یک وضع خارق‌العاده‌ای پیش آمده. هر میتی اگر سه چهار روز روی زمین افتاده باشد بدنش عفونت پیدا می‌کند و بدن این مرد روز به روز بر بوی خوشش افزوده می‌شود، و اگر مردم این موضوع را بفهمند اوضاع خیلی بد می‌شود.

?این بود که خودش زودتر اجازه داد بدن امام را دفن کنند. وجود مقدسش را در کنار جدش موسی بن جعفر(ع) در همین محل معروف یعنی کاظمین(علیهما السلام) دفن کردند. و حالت ایشان از این جهت، تأسّی داشت به جدّ بزرگوارشان حسین بن علی(ع) که فرمود: مُلْقاً ثَلاثاً بِلا غُسْلٍ وَ لا کفَنٍ. و لا حول و لا قوّة الّا بالله العلی العظیم.

? آشنایی با قرآن، ج۱۲، ص۳۲-۲۹ (با تلخیص)

⭕️ کانال رسمی «بنیاد شهید مطهری» در تلگرام، ایتا و سروش?
t.me/motahari_ir
eitaa.com/motahari_ir
sapp.ir/motahari_ir

✅ دیدن ساعات سفید و نورانی و ساعات تیره و تار عمر در قیامت

?در اخبار و احاديث وارد شده است كه در روز قيامت، گذشته انسان را به انسان ارائه مى‏‌دهند و انسان‌ها مختلف مى‌بينند؛ يک نفر مى‏‌بيند بيشترِ اين قطعات تيره است، ديگرى مى‏‌بيند بيشتر اين قطعات سفيد و برّاق است. يكى ممكن است در تمام اينها چند نقطه سياه ببيند، همه را سفيد ببيند، و ديگرى برعكس چند نقطه سفيد ببيند و همه را سياه ببيند.

?آن ساعاتى كه اين زمان را، اين عمر را روشن و نورانى نگه داشته‏‌اى، آن ساعاتى كه پروازى داشته‏‌اى، شورى داشته‏‌اى، عشقى داشته‌اى، دلت به ياد خدايت زنده بوده است، آن ساعات همان ساعات درخشان نورانى است. آن ساعاتى كه در آن ساعات خدمتى كرده‌اى، كار مفيدى انجام داده‌اى، ساعات نورانى توست.

?اما آن ساعاتى كه در آن ساعات غافل بوده‌اى، غرق در شهوات بوده‌اى، برخلاف رضاى خدا قدم برداشته‌اى، آنها دوران تيرگى و تاريكى عمر توست.

?استاد مطهری، آزادی معنوی، ص۴۱

? کانال رسمی «بنیاد شهید مطهری» در تلگرام، ایتا و سروش?
t.me/motahari_ir
eitaa.com/motahari_ir
sapp.ir/motahari_ir