کشورم, تمامِ سال‌های جوانی مرا دزدیده بود
و دیگر هیچ کشوری نمی‌توانست آن را به من پس بدهد.

قریب به 90٪ تجربه زیسته و دیده من به عنوان جوان ایرانی اینکه هرمشکلی برای این موجود در واقع 2 مشکله:
1- موضوعِ اصلی
2- خانواده ایرانی.

گاها دیده شده مورد دوم حتی از مورد اول هم پیشی میگیره!!

بعد چند روز داشتم کانال سابود رو میخوندم، یه لایه‌ی کمرنگ و گرمی از اشک چشامو پوشوند، سریع قورتش دادم. ولی بله خانم سابود، توی همون بحبوحه‌ی ورود به دانشگاه چشمامون یه نوری داشت عجیب و بله فکر میکردم دیگه هیچوقت اونقدر ذوق و شوق نخواهی داشت ولی بعد دیدم که بله خانم یاسمن راست میگه و گاهی کسی رو جایی، زمانی و مکانی و در بحبوحه‌ای از ناامیدی ملاقات میکنی یا اتفاقی جایی زمانی و مکانی در بحبوحه‌ای از ناامیدی رخ میده که میفهمی میشه باز هم همونقدر ذوق و شوق داشت.

از معاشرت باهاتون لذت بردم.
پیام ها پاک شدن.
و شب به خیر بچه ها🍃

تازه میگم "نسبتا باز" چون شما یه بخشی از تجربه اش رو دارین میبینین و فشار اصلی و درونی‌ای که تو محیط کارش داره تجربه میکنه رو هم به شکل کامل خبر ندارین.

بچه ها!
یه حقیقتی وجود داره که ممکنه اصلا قبول نکنین و بدتون هم بیاد!
ولی اگر خواهر یا برادری ندارین که الان دانشجوی پزشکی باشه و به مقطع اینترنی رسیده باشه و انقدری نزدیک تون باشه که ماهی حداقل یکی دوبار قبل کشیک و بعد کشیکش و آخر هر ماه و روزای قبل امتحانش رو ندیده باشین، از حقوق و فکرهاش برای آینده شغلی و ادامه تحصیل و طرح خبر نداشته باشین، نمیتونین بگین که "منطقی و با دید نسبتا باز" به پزشکی علاقه دارین.
در واقع اگر همچین کسی انقدر بهتون نزدیک نیست، شما به رویایِ خودتون از پزشکی علاقه دارین که خیلی خیلی هم با واقعیت متفاوته.

ببینین عزیزان
من احتمالا نتونم احساس و تجربه‌ام رو با کلمات به خوبی منتقل کنم ولی به نظرم "تعهد در رابطه به افراد اصالت میده". آدم رو از یک انسان معمولی به یک انسان رگ و ریشه‌دار تبدیل میکنه.
و خب متقابلا در کلمه نگنجد که خیانت چطوری آدم رو از یک انسان معمولی به یه خس و خاشاک بی ریشه و خودرو تبدیل میکنه!
به جنسیت هم ربطی نداره.

• این صرفا یه نوشته نیست و توضیح خیلی کوچک، تقلیل یافته و ناقصی هست از احساسی که با دیدن و شنیدن تعهد یا خیانت افراد به من و امثال من دست میده. دیگه گمون کنم انتخابی هست که بخوای بسان یه آشغال باشی یا حداقل یه انسان معمولی!

رویاهایِ کوچک شخصی در نیمه شب:
از اون شب گریه‌های تلخِ هق‌هق, طوریکه صبحِ فردا انگار که نه شبی بوده و نه غمی...

رویاهایِ کوچک شخصی در نیمه شب:
یقینِ با چشم‌های بسته دویدن.

و کاش عزیزم به غم مبتلا شدی ،
پناهی هم داشته باشی ...