رفتی و شکستی و نماندی و پس از آن
نام دگر غصه و اندوه، امین است :)
#امین_زمانیان

سر قبرم نیا و گریه نکن
نذار از حجم غصه رنده بشم
زیر لب اسممو نگو لطفا
من نمیخوام دوباره زنده بشم...
#امین_زمانیان

بخشی از مجموعه ی رویا و آرزو.

گلوی قصه ی من را غروب میگیرد
که لالی ام که صدا را سکوت می‌بیند

برای مرگ خودم شعر گفتم و شادم
کسی که زنده نبوده چگونه میمیرد؟
#امین_زمانیان

مثل یعقوبی ام که طالب نیست
زنده باشه و میگه واجب نیست
همیشه آخرش که جالب نیست
یوسف من رو گرگ ها خوردن...
#امین_زمانیان

سکوت لازمه ی مردنه. من توی سراشیبی افولم. مثل یه مرد که داره ورشکسته میشه. یا یه زن که سیگار میکشه. یا یه نوجوون که کتک خورده و گریه میکنه. به هر حال، حول گودی غم میچرخم و اونقدر میچرخم تا بمیرم. در من حالاتیست متشابه به حزن و خشم، گویا کودکان حرامزاده ای اند از همبستری دیو خشم و پری حزن. سر من از فکر های زیادی پر شده، باید با گلوله فراری‌شان بدهم.
#امین_زمانیان

اینجا هرکی قد ترساش مدیون اسمته!

دور از تو آنچه رخ داد، اندوه ساده ای بود
حزنت مرا کتک زد، من هم نگاه کردم
#امین_زمانیان

گفتی: بلاست مهلکه ی ما، ولی بمان
بستی به دست کار و نبستی به کار دست
#امین_زمانیان

به فکر سختی خود باش باده ی گلگون
که نیک نامی و مستی به هم نمی آیند...
#امین_زمانیان