خواستم بدونی که شاید دیگه باهم حرف نزنیم، ولی هیچی از دوست داشتنم کم نشده،
هنوزم هرشب بهت فکر میکنم...

همه ی ما در یک شب زندگی میکنیم
اما هر کدام از ما یک تاریکی خاصی را سپری میکند...
شبت بخیر چون هیچکس نباید بدون شب بخیر بخوابه 🌙✨

@Spirit_and_life

بعضي ها از كمبود مشكلات است كه رنج ميبرند
و برخي از انبوه آن

يونگ

@Spirit_and_life

آنگاه که عشق تو را می‌خواند، به‌راهش گام بگذار! هرچند راهی پرنشیب باشد. آنگاه که تورا زیر گستره بال‌هایش پناه می‌دهد، تمکین کن! هرچند تیغ پنهانش جانکاه باشد. آن‌گاه که باتو سخن آغاز کند، بدو ایمان آور! حتی اگر آوای او رؤیای شیرینت را درهم‌کوبد، مانند توفانی که بوستانی را ویران می کند.

عشق بی پیرایه

واندا واسیلوسکا

@Spirit_and_life

" زندگی نزیسته " چیست ؟

یونگ اعتقاد داشت که برخی از انسانها دو چهره دارند : چهره ای که به دیگران( و حتی خودشان ) نشان می دهند که یونگ آن را " ماسک" یا " نقاب " (persona) می نامید و چهره ای که در پشت این نقاب پنهان است که یونگ آنرا سایه می نامید.

یونگ اعتقاد دارد که " هر تعصبی، تردید سرکوب شده است " و هر کس در هر زمینه ای دچار افراط است و در تلاش است تا سایه ای ( که برعکس چیزی است که نشان می دهد ) را در پشت نقاب آن افراط پنهان نماید .

اما بازی زندگی گاهی بازی پیچیده ای است ! وقتی پدر یا مادری دچار چنین نمایشی است در فرزند او تمایلی برای مقاومت در برابر این افراط شکل می گیرد.

" مثلا در مقابل پدر یا مادری که بیش از حد منظم یا وسواسی است فرزندی بزرگ می شود که شلخته و بی نظم است ! در برابر پدر یا مادری که بیش از حد درویش مسلک و پارسا نماست، کودکی رشد می کند که پول دوست و حسابگر است" و این همان چیزی است که یونگ می گوید : «هیچ چیز بیش از زندگی نزیسته والدین بر فرزندانشان تاثیر نمی گذارد ! » .

به همین خاطر یونگ توصیه می کند که هنگامی که با فرزندانتان بر سر موضوعی اختلاف نظر شدید و درگیری دارید و نمی توانید همدیگر را تحمل کنید زمانی را به این اندیشه و پرسش اختصاص دهید که " آیا این افراط فرزندم پاسخی به افراط من در جهت معکوس نمی باشد ؟"
همچنان که در قانون سوم نیوتن می خوانیم : "هر عملی را عکس العملی است مساوی و در خلاف جهت آن..

همه ی ما در یک شب زندگی میکنیم
اما هر کدام از ما یک تاریکی خاصی را سپری میکند...
شبت بخیر چون هیچکس نباید بدون شب بخیر بخوابه 🌙✨

@Spirit_and_life

می‌توان هر علمی را با عقل تنها دنبال کرد الا روان‌شناسی که موضوعش یعنی روان، بیش از دو جنبه دارد که فقط به واسطه‌ی «ادارک حسی» و «نیروی عقلانی» مورد تامل قرار گیرد.

#کارل_گوستاو_یونگ

@Spirit_and_life

تخیل فعال بخشی از کتاب کار درونی اثر رابرت الکس جانسون
لطفا با اشتراک این پست سهمی در نشر آگاهی داشته باشید.

@Cognosteam
@Spirit_and_life
@Mythotherapy

آگاتا کریستی میگوید:
"من زندگی کردن را دوست دارم. گرچه زمانهایی به شدت و حدت بسیاری احساس درماندگی کرده ام و رنج بسیار کشیده ام، اما با وجود تمام رنجها تقریبا با قطعیت حس می کنم که «زنده بودن»، موهبت بزرگی است."
زندگی هیچگاه خالی از رنج نبوده و گاهی رنج ها آدمی را به زانو در می آورند ولی تا زنده هستیم چاره ای جز زیستن و خوب زیستن نداریم تا خسران هم بر باقی رنج هایمان افزون نشود

همه ی ما در یک شب زندگی میکنیم
اما هر کدام از ما یک تاریکی خاصی را سپری میکند...
شبت بخیر چون هیچکس نباید بدون شب بخیر بخوابه 🌙✨

@Spirit_and_life

کسانی که ویژگی روانی «همدلی» (emphaty) بالایی دارند معمولا ناآگاهانه استرس و اضطراب محیط پیرامونی خود را درونی می کنند. حتی ممکن است این همدلی با موقعیت های اضطراب آفرینی باشد که یک کاراکتر سینمایی و غیر واقعی تجربه می کند. اگر چنین ویژگی را دارید مراقب تغذیه روانی و پیرامونی خود باشید و اگر دچار استرس شدید می شوید از خود بپرسید: چقدر از این حس مالِ خودم است و چه بخشی از آن مشکلات جمعی جهانِ پیرامونی ام؟

زخم داستان می سازد. درگیر داستانِ زخم های دیگری نشوید. همدلی با درگیر شدن فرق دارد. همدلی می داند کجا مرز بگذارد، کجا نه بگوید و کجا گوش بسپارد. درگیر شدن اما رخنه ای در توانِ روانی ایجاد می کند، انرژی ات را قطره قطره می گیرد و پیش از آنکه بدانی، داستانِ زخم دیگری تو را خالی و بی حس رها می کند.

@Spirit_and_life

داستانهایی که ما برای خود می گوییم عموما ریشه در عواطف و احساساتی که دارند که هر روز و ساعت تجربه می کنیم. این داستانها بنیان رابطه ما با دیگران را می سازند. اگر احساسِ تنهایی و نادیده گرفته شدن کنیم، داستانی که می سازیم درامای بیشتری دارد، اگر شاد و سرخوش هستیم می توانیم داستانی موزیکال و شاد از وقایع روز بسازیم.
بخشی از اصطکاک ما با آدمها زمانی شکل می گیرد که داستان خود را حقیقت محض فرض می کنیم و از دیگرانی که در داستان ما نقش بازی می کنند درباره پیش فرض ها و نتیجه گیری هایمان سوالی نمی پرسیم. مثالی می زنم: هرگاه از پاسخ نگرفتن پیامی، ایمیلی یا تلفنی دچار احساساتِ شَدید و غلیظ شُدید، پیش از تصمیمِ اساسی گرفتن، روایتِ خود را با فردی که در سوی دیگر داستان است در میان بگذارید. روایت های ما همیشه بر محور خودمان می چرخد، عاقلانه است که فرض کنید روایتِ فرد مقابل هم بر اساس اولویت ها و شرایط زندگی خود او بوده و نه لزوما بر اساس دشمنی با شما.

@Spirit_and_life

در شعر زیبایی که پلوتارک برای ما حفظ کرده به این نحو بیان می‌شود که:
بیچاره او که زاده‌ می‌شود، زیرا مصائب بسیار در پیش دارد؛ امّا مردگان را باید با شادی و سرور بدرقه کرد، زیرا از بسیاری رنج‌ها رهایی یافته‌اند.

مکزیکی‌ها نیز با این جمله به کودک نوزاد خوشامد می‌گفتند که:
فرزندم، به دنیا آمده‌ای که بردباری کنی،
پس صبور باش،
رنج ببر،
و دم نزن.

#آرتور_شوپنهاور
جهان همچون اراده و تصور

@spirit_and_life