"لیوان قهوه اش را روی میز گذاشت و به پنجره ای که حال با برف های ریز پوشیده شده بود تکیه داد، گاهی همینطور می‌نشست و تا ساعت ها به جایی خیره میشد. جایی دور دست میان دشت دور افتاده ای که آسمانش دیگر ابری نبود. گاهی میان رویاهایش خوابگردی می‌کرد؛ آن ها را در آغوش می‌گرفت و سپس در دفتر خود می‌نوشت. گویی با روح خود مینوشت برای مردمان تا شاید روزی شنیده شود جان بی جان او ."
For @mindsanflowerst

"او از جنس پرندگان آزاد در آسمان بود، به رنگ های متفاوت و روحی که وفادار به جسم خویش می‌ماند. کتاب خود را کنار گذاشت و به طوفان آن طرف پنجره خیره شد، خود را در قطره های ظریف باران تماشا می‌کرد و آرامش روحش را نوازش می‌کرد. گاهی آرزو می‌کرد ای کاش حقیقت هم مانند افکارش کتابی بی نقص بود."
For @ppaarrdo

"همانطور که نمایشنامه خود را در دست داشت به روی صحنه رفت. بی پروا از نگاه های ناآشنا، قدم برمی‌داشت و کلمات را به زبان می‌آورد همانند پادزهری بر تلخی های مردمان. احساساتش را در قالب نوشته های خط خورده اجرا می‌کرد درحالی که آسوده از قضاوت های مردم دیوانه بود. چشمان بیگانه لبخند می‌زدند و ایستاده اورا تشویق می‌کردند ناشی از اینکه او زندگی خود را اجرا می‌کرد و هیچکس هیچگاه روح زیبای اورا نمی‌شناخت. "
For @bluviolets13

@whereistheplanetoflovee

"باز هم فراموش کرده بود. حال که هیچ چیز نمی‌دانست به بالاترین نقطه ی شهر رفته بود. گویی خود را میان هیاهوی مردمان از دست داده بود و تمام شهر را یکباره نظاره می‌کرد؛ همچون کودکی که به پنجره خیره می‌شود و هیچگاه از خانه خارج نمی‌شود. ذهنش به یاد آورد، گمشده خود او بود و او در مکانی میان آسمان و زمین به دنبال اتاقکی از خاطرات می‌گشت."
For @allaboutitsempymind

=D

یه هفته باید بنویسی فقط??

سلام :-)
(*وی آمادگی خود را برای هرگونه ایگنور ایجاد می‌کند) میخواستم این چالش رو انجام بدم که خب این پیام رو توی چنلاتون اگر پابلیک هست فوروارد کنید تا براتون یه متن طبق وایبی که دارید بنویسم.
اگه چنلتون پرایوته اینجا لینک بدید،
https://telegram.me/BChatBot?start=sc-99503-QBx2vKC
پ. ن: مرسی بابت شرکت کردنتون، هرچنتایی که وقت کنم رو هرروز مینویسم :>