یک قانونی در زندان ها هست که نگهبان ها تحت هیچ شرایطی اجازه ندارن با زندانیا رابطه داشته باشن حتی اگه خود زندانی رضایت داشته باشه یا پیشقدم شده باشه.
علتش هم اینه که این دو نفر در یک جایگاه برابر نسبت به هم قرار ندارن. و حتی اگه خوداگاه و هوشیارانه نبوده باشه اما به صورت ناخوداگاه تاثیرش رو میذاره.
به هر حال اون زندانبان هرچقدر هم ادم خوبی باشه در مقایسه با زندانی در جایگاه قدرت قرار داره.

این مورد درباره خیلی از روابط میتونه صدق کنه.
برای مثال همین مورد اخیر که شاید به گوشتون خورده ، درمانگر به نظر من حتی بعد پایان درمان نباید با مراجعش وارد رابطه بشه.
چون این دو نفر در جایگاه برابری با هم اشنا نشدن و شناخت و احساسات شکل گرفته شون از هم با یک رابطه سالم که دو فرد از اول به قصد شناخت و اشنایی دو طرفه وارد رابطه میشن متفاوته.
در طی چندین جلسه یکی از این دو نفر از عمیق ترین حس ها و ترس هاش حرف زده (چیزهایی که شاید هیچوقت به پارتنرش نخواد بگه یا بهتره که نگه) ولی طرف مقابل نهایتا چندتا اتفاق مشابه رو مثال زده و در ۷۰ درصد از تایم جلسه شنونده و گیرنده اطلاعات بوده و تحلیل میکرده.

استادم میگفت اگه میخواین دوستی هاتون پابرجا بمونه همدیگه رو تحلیل نکنین ، چجوری رابطه عاطفی سالم با مراجع رو توجیه میشه کرد؟

• تصویری که هر کس از خود دارد تا حد زیادی می‌تواند بازتاب تصویری باشد که وی از خود در چشم افراد مهم زندگیش می‌بیند.

یالوم

یکی از مواردی که فرق درمانگر خوب رو با بقیه درمانگرها مشخص میکنه اینه که ایا برای تشخیص گذاریش وقت و حوصله میذاره یا همون جلسه اول یه اختلالی رو برچسب میکنه و درمانش رو بر همون مبنا پیش میبره (در مورد روانپزشک ها موضوع فرق میکنه و صحبتم صرفا در مورد روانشناس…

الان توی ارایشگاه شاهد یه مکالمه درخشانی بودم
گویا یه نوجوونی (با کمال تاسف)خودکشی کرده
خانم بندانداز میگن اگه فرزندت به مرگ طبیعی یا تصادفی چیزی فوت کنه حداقل خودتو اروم میکنی که تو تقدیرت بوده ولی وقتی خودش جون خودشو بگیره چجوری خودتو اروم کنی
و خانم بند اندازیده شده میفرمایند که اونم تو تقدیرته ، یعنی تو به دنیا که میای تو تقدیرت نوشته اینو
خانم بندانداز میگن نه خودکشی رو نباید تو تقدیر بنویسن
خانم بنداندازیده میگه چرا اونم مینویسن( با لحن و لبخندی دانا و عاقل اندر سفیه )

-خب خداروشکر دیگه خانواده ها نگران نباشن که بخوان به نوجوونشون توجه کنن و در صورت لزوم و دیدن علائم نگران کننده به تراپیست مراجعه کنن
اگه تو تقدیر بچه نباشه کاری نمیکنه، اگه باشه هم که دیگه تراپی و توجه و مراقبت بی فایده س 😔

خب در همین راستا
تلاش رو باید تعریف کرد
تلاش نه به معنای اینکه بخوای یه رابطه ای رو شکل بدی یا ایجادش کنی
بلکه تلاش در راستای اینکه خودت رو در جمع ها و محیط هایی قرار بدی که احتمال رو به رو شدن و معاشرتت با آدم هایی که ممکنه بینتون اون کشش ایجاد بشه وجود داشته باشه
که الان این جمع ها خیلیم زیاده
کلوپ های نقد فیلم ، کتاب خوانی ، طبیعت گردی و ...
تلاش برای اینکه در جامعه و محیط مناسبت که احتمال اشنایی با ادم های هم فکر خودت هست رو دارن قرار بدی.

در همین راستا اضافه کنم شما تو جلسات تراپی یه سری مهارت ها یاد میگیرین و بله سخته که تو هر لحظه از روز نسبت به تصمیماتت سعی کنی هوشیار باشی نسبت به اینکه الان تحت تاثیر کدوم شناخت اشتباهت و خطای شناختی و ... داری رفتار میکنی و خوداگاه انتخاب کنی که رفتار جایگزینی…

وحشت مرگ عبارت است از وحشت مردن همراه با زندگی‌های نازیسته موجود در بدنمان.

نورمن براون

ما برای فرار از اون حس ناخوشایندی که اضطراب مرگ به همراه داره دست به تلاش هایی میزنیم که ممکنه اضطراب رو کاهش بده ولی از طرف دیگه مارو تبدیل به جسم راکدی کنه که زندگی کردن و رشد رو فراموش کنیم ، چون صرفا نمیخوایم اون حس ناخوشایند رو دوباره تجربه کنیم. رشد…

احساس گناه قبلا به صورت احساسی تعریف می‌شد که در نتیجه تجاوز خیالی یا واقعی به حریم دیگری به وجود می‌آمد.

این کیرکگور و پس از او رنک و تیلیش بودند که ما را متوجه منبع دیگری از احساس گناه نیز کردند: تجاوز به حریم خویش، ناتوانی در زیستن زندگی ای که به فرد اختصاص داده شده است.

به قول رنک : وقتی خود را از زیستنی پرشور و چابکانه بر حذر می‌داریم، به دلیل هستی در خواب مانده و به عبارت دیگر زندگی نازیسته درونمان احساس گناه می‌کنیم.

📖 روان درمانی اگزیستانسیال

حالا بذارید یه جمع بندی بکنیم و جمعش کنیم.
تجربه winter blue یا همین خلق پایین تو زمستون یه چیز نرماله و الزاما هرکی تجربه اش میکنه افسردگی فصلی نداره.
برای تشخیص این قضیه باید چند مورد رو در نظر بگیرید
اولین حالت اینه که شما کمتر از دو هفته این علائم رو به صورت سطحی تجربه کردین یعنی مشکل خواب دارین یا احساس خستگی و کرختی دارین ولی هنوز میتونین به کارهای روزمره تون و وظایف شغلی و تحصیلیتون برسین شما اختلال ندارین و میتونین با انجام یه سری کارهای ساده مشکلتون رو رفع کنین
کارهایی مثل انجام دادن فعالیت هایی که ازشون لذت میبرین ، وقت گذروندن با آدمایی که دوسشون دارین ، تنظیم یه برنامه خواب منظم و رعایتش ، خوردن غذاهای کم کالری و کم کردن کربوهیدرات ها (غذاهایی که شکر دارن کمتر بخورین) و از همه مهمتر گذروندن ساعتی از روز رو زیر نور مستقیم خورشید فراموش نکنین.

اما اگه علائمی که دارین بیشتر از دو هفته و توی دوسال متوالی ادامه داشته و باعث شده تو کارکردتون دچار اختلال بشین و نتونین به وظایفتون برسین ممکنه شما دچار اختلال افسردگی فصلی باشین و بهتره از یه درمانگر کمک بگیرین.
اگه علائم زیر رو تجربه میکنین:
-احساس ناراحتی یا افسردگی در طول بیشتر روز یا تقریباً هر روز
-از دست دادن علاقه نسبت به فعالیت هایی که زمانی ازشون لذت می‌برده
-انرژی کم یا حس کرختی
-مشکلات متعدد با خواب زیاد
-میل زیاد به کربوهیدرات، افزایش وزن و پرخوری
-مشکلات در تمرکز
-احساس ناامیدی و بی‌ارزشی و گناه
-افکار مرتبط با عدم میل به زندگی

در این صورت بهتره با مشورت یه متخصص نور درمانی ، تراپی ، دارو و مصرف ویتامین D ( همونجوری که توی زیست مدرسه خوندیم ویتامین D برخلاف ویتامین B و C به راحتی از بدن دفع نمی‌شه در نتیجه نباید سرخود مصرف بشه و بهتره که با پزشکتون در مورد میزان مصرف قبل از استفاده صحبت کنین ) رو در نظر بگیرین.

امیدوارم براتون مفید بوده باشه.
اگه کسی رو میشناسین که این روزا این تجربه رو داشته و از این نشونه ها رنج میبره براش بفرست شاید تونست حتی شده کمک کمی بهش کنه.
people may not appreciate how severely someone who has SAD is affected" said Dr Paul desan a psychiatrist at the Yale school of medicine؛ for some people he added" their life just shuts down for half the year.

با ری اکت خوشحالم کنین ^-^