دیگر تنها گریه حالم رامیداند....
۲۶آذر
هر انچه از امروز فراموش نمیشود...

تاریخ مرگ آدم‌ها روی سنگ قبرشان نیست؛
آدم‌ها پیش از خوابیدن در تابوت بارها می‌میرند
بی‌آنکه تاریخش جایی ثبت شود.

من همیشه به یاد می‌آورم
من توده‌ای از خاطراتِ انباشته شده
درونِ جسمی زنده‌ام.....

به تاریخ امروز
مردمکانم غروب میکنند...

پر شدم از صداهای بلندی که دم به دم تو گوشم تکرار میشن و سرم گیج میره وقتی از بالا به زندگیم نگاه میکنم !
میتونم بگم الان اونجای زندگیم وایستادم که دلم میخواد چشمامو ببندم بلکه نبینم چه اتفاقایی داره میوفته...
از هر چی که وصلم میکنه به روزایی که گذشتن و تموم شدن اما اثراتشون از تنم پاک نمیشه حالم بهم میخوره و میدونم بالاخره یه روز همه خاطراتمو آتیش میزنم
این روزا حس میکنم چشمام پره از گردوغبارِ این زندگی و تا اشکام نریزه تصویرای روبه روم شفاف نمیشن
اما نهایتِ همه‌ی این داستانایی که تو ذهنم میگذره منتظرم بگذره داستانِ این زندگی و طوفانِ عجیب غریبِ این روزا هم تموم بشه اونوقت منم یه نفس عمیق میکشم مث یه قطره بارون روی زمین چکه میکنم و غرق میشم ....
#ماندگار
_یک بند احساس خوانده نشده

به تاریخ امروز
زمانی که اشک هایم میریزد...

چهارده آذر

از ابدیت
بر دلِ ما رازی‌ست
که هیچ زبانی آن را نخواهد گفت...

#بیژن_جلالی

و شعر
داستان پرنده ای است
که پرواز را دوست دارد
و بالی ندارد...

#شمس_لنگرودی

بیکلام:)))

شاید آدم ترجیح می‌داد درکش کنند تا دوستش بدارند.

تکه ای از کتاب معروف «۱۹۸۴»