خب دیگه چیزی یادم نمیاد که براتون بنویسم. خیلیی باحال بود و واقعا خوش گذشت. یه ماجراجویی خفن بود و خوشحالم که تونستم تجربش کنم ^^

طبق اطلاعات بدست اومده از این دوست رتبه‌ اینطور فهمیدیم که توی دانشگاهشون، بچه‌های خلاف درواقع همون دانشجوهای دانشکده‌ی فیزیکن. میگفت برای دیدن جاذبه‌های گردشگری فیزیک ( مزرعه‌ی گل و کارگاه‌های ساخت صنعتی سنتی) باید به سمت دانشکده‌ی این دوستان برید. چون اینا از شدت فشار درسی رد دادن و الان صادرات انجام میدن?

Am i making you feel sick?

چه بلایی به سرمون اومد؟

بهم یه خونه بده.

بعد مدت‌ها بالاخره رفتم سراغ قفسه‌ی کتاب‌هام و اگه منو بشناسید میدونید که اولین کتاب همیشه اشعار سیلویا پلاته. اولین شعری که خوندم، the applicant بود. و اگه قسمت‌های شبیه به هم رو کنار همدیگه بزاریم ترکیب قشنگی ساخته میشه.
“اولا، تو از قماش خود مایی؟
آیا چشم شیشه‌ای، دندان مصنوعی، چوب زیر بغل، مفاصل لاستیکی یا پستان های اسفنجی به تن داری، یا بخیه‌هایی که جای خالی عضوی را نشان میدهند؟
نه؟
پس چطور میتوانم چیزی به تو بدهم؟”

تلگراف ۲۰/ سیلویا
عزیزم، من مرگ را در پشت پرده‌ی کتاب شعرت پیدا کردم. بنظر تو یک نامه‌ی عاشقانه‌ی‌ پوسیده مناسب ترین مترادف برای مرگ نیست؟