سریال my name رو ببینید.

روزهای برفی در عذاب و غرق در خوشحالی‌ام‌.

امروز هرچی آهنگ شنیدم حال نداد.
بعضی روز‌ها هم اینجوریه.

بعضی‌ چیزها تعریف ندارند. بی‌بدیل شاهکارند. این قطعه از آن‌هاست. موی به تن سیخ می‌کند. نت‌هایش زیر پوست می‌دوند و توی خون حل می‌شوند. خلسه‌ای دارد که جان را معلق می‌کند‌.
بشنوید. عجیب کیفور کننده‌ست.

@GHOSSTEEN
@somewheretoshare

یک مقطع حساسی از رنج وجود داره، که مراجع به جای راه حل، نیازمند تائید رنجه. اینکه به رنجش احترام گذاشته بشه، پذیرفته بشه و به رسمیت شناخته بشه. اگر در این مرحله به جای تائید، راه حل بهش بدم، آتشفشانی از خشم فوران می‌کنه، که ممکنه خیلی چیزها رو بسوزونه.

گویی که همه‌چیز یخ زده‌. گویی که یک جامدم که منعطف‌ست به رنج. گویی غمی عجیب دمیده شده در ناکجاآباد وجودم. ناکجاآباد می‌گویم چون اگر می‌دانستم کجاست بی‌درنگ مخدوشش می‌ساختم. هربار که تلاشی برای گریز از کمندش می‌کنم، به یاد می‌آورم که این تقلای مدام، حاصلی جز این ندارد که بیشتر به تورش در افتم. لبخندم را از من گرفته‌اید و ککم نگزیده‌است انگار. چونان بچه‌ای که تنبیه‌ش کرده‌اند و با چشمانی درشت نگاهتان کند. حالا که چه؟ چه باقی‌ست که بیاید و تلاش کند تکه‌های باقی مانده‌ام را هم تمام کند؟
چه چیزی؟ چه بلایی؟

من همان‌زمان با لبخندِ روی لبم در ذهن گفتم اگر حالا بمیرم، خوشحال مرده‌ام. اکنون هر روز به آن‌زمان فکر می‌کنم. می‌دانستم که این روزها زودی گریبانم را می‌گیرند و مرا ذره‌ذره خفه خواهند کرد.

@GHOSSTEEN
@somewheretoshare

Bored but not dead yet.