دوستان و بزرگواران
درود
از استادفرشاد فرشید راد بسیار آموختیم.
هم دانش و هم اخلاق ..

و بسیار برام سخته که بتونم درباره ایشون بنویسم و ادای احترامی اونطور که شایسته ایشون باشه ..

تقاضا میکنم ، بزرگوارانی که تمایل دارند در تجلیل از ایشون و دانش و پژوهششون ، مطالبی رو به رشته تحریر بیارند ، مطالب و نوشتارهاشون رو اینجا در قسمت کامنت ها یا برای من به آی دی @S_t_hosseini
ارسال کنند تا هم در این کانال و هم سایر کانالها به اشتراک بگذاریم و ضمن ادای احترام ، ارزش پژوهشهای ایشون رو عنوان کنیم .

حقیقتا کلمات برایم یخ بستند ، چون منتظر شرایطی بودم تا با برگزاری یک رویداد ، فرصت تجلیل از ایشون رو داشته باشم خصوص در این روزهای سخت در انتظار ایران و با شنیدن این خبر ، در بهت هستم و افسوس که کاش منتظر هیج شرایط بهتری نمیبودم ..?

سپاس از همراهی همه شما گرامیان ??

✒️

بگذار تا بگریم چون ابر در بهاران
کز سنگ ناله خیزد ، روز وداع یاران

نام تان بلند یادتان جاودان

استاد فرشاد فرشیدراد

@EsmoRasm_IRAN

⚪️⚪️
⚪️⚪️

???

این حرمان ، جبران ناپذیر ست .

روحتان قرین نور و نام تان بلند

استاد گرامی مان ، آقای فرشاد فرشیدراد .

?????

سرور ارجمند مهندس فرشاد فرشیدراد درگذشت

با اندوه و درد بسیار در گذشت سرور گرامی مهندس فرشاد فرشید راد ، یار دیرین انجمن فرهنگی مهرگان را به آگاهی یاران انجمن مهرگان و دوستان می‌رساند .
مهندس فرشاد فرشیدراد انسانی آزاده ، فرهیخته و دانش‌پژوه بود .
شادروان ، سال‌ها با سخنان خود در زمینه‌های گوناگون تاریخ ، زبان ، فرهنگ و شگردشناسی میهن‌مان در گذشته و حال ، در نشست‌های ماهانه‌ی انجمن مهرگان ، بر آگاهی‌های باشندگان می‌افزود .
شادروان مهندس فرشاد فرشید راد ، دارای چندین اثر گرانبهای نوشتاری نیز می‌باشند .
یادشان هماره گرامی است و روانشان به سپنتامینو .
۲۶ آذرماه ۱۴۰۳
از سوی یاران انجمن فرهنگی مهرگان - هوشنگ طالع

در پیرامون زبان فارسی - زبان تبریزی

دیر زمانی پیش از روزگار فرمانروائی پادشاهان مغول و تا مدتی پس از آن در تبریز لهجه‌ای از زبان پهلوی متداول بوده که نویسندگان سده هفتم و هشتم هجری از آن به زبان تبریزی تعبیر کرده‌اند. این لهجه علاوه بر استعمال عادی دارای آثار ادبی هم بوده که به مرور زمان متدرجاً مانند خود زبان از رواج افتاده بلکه یاد آن نیز از خاطرها محو شده است. خطیب تبریزی در سدۀ پنجم هجری با یکی از همشهریان خود در مسجد معرّه با زبانی مخصوص سخن می‌گفت و چون استادش ابوالعلاء معرّی از او پرسید که بچه زبانی سخن می‌راند در پاسخ آن‌را زبان آذری نام برد، ولی چنانکه بعد ذکر خواهد شد در قرن هفتم و هشتم همین لهجه را «تبریزی» نامیده‌اند و «آذری» نام زبان مخصوصی نبوده که در سراسر آذربایجان رایج شده باشد، بلکه لهجه‌هائی را که از زبان پارسی و پهلوی در آن سرزمین متداول بوده زیر کلمه آذری که وصف آذربایجان است نام می‌بردند. پس از چاپ و انتشار کتاب صفوة الصفا و کتاب سلسلة النسب صفویه نمونه‌هائی از زبان اردبیل و نواحی آن بدست آمد که به خوبی معلوم می‌شد زبان آن سرزمین با لهجه‌هائی که در عراق متداول بوده و سخنوران محلّی فهلویات خویش را بدان زبان می‌سرودند از یک ریشه و بنیاد بوده است.

دنباله نوشتار:
http://www.iranboom.ir/iranshahr/jostar/11498-zaban-tabrizi.html

https://telegram.me/iranboom_ir

عروسک گردانی در بخارا

چهار مضراب اصفهان، ویلون فریبا توکلی

انواع آویز با نشانه «سواستیکا» (#چلیپا) یافت شده در حاشیه می‌سی‌سی‌پی، نشان می‌دهد که اقوام کهن‌تر از این تمدنها(تمدن‌های می‌سی‌سی‌پی)، آریائی بوده‌اند و بعدها با بومیان این مناطق آمیخته‌اند. سرزمین کهن میانی به عنوان مادر شهر اقوام بشری، با کوههای پیرامونی حاکی از شناخت دقیق این اقوام از اسطوره‌های کهن آریائی است. در آویزهای بالا تقاطع دو رود میانی در سرزمین کهن به شکل چلیپا و کوههای پیرامونی #البرز طبق متون اوستایی بخوبی ترسیم شده‌اند.

?امرگاه و آموریان
آمریکا در متون کهن پارسی
پژوهش: فرشاد فرشید راد
ص۳۲۴
https://t.me/Daricheh_1