از کامِ نهنگ آه درآور سرِ خود را
زین وحشت عظمی بِرهان کشور خود را
این سلسله بردار ز پا مادر خود را
بنمای همان بازوی زورآور خود را
وقت است برآری تبرِ آخر خود را
وز بیخ کَنی ریشه‌ی این ننگ ز گلزار

t.me/khedripoetry

بیا بیرون!

t.me/khedripoetry

بگو به شحنه‌ٔ اِفلیج: ای فرومانده!
که خونِ خلقِ خدایت نشسته بر دامان

به‌‌جز تو - ای ز تبارِ یزیدها - چه‌کسی
به تازیانه دهد تعزیت به سوختگان؟

به دست بستن این ماده‌شیرِ پرسه‌نشین
چه یاوه می‌کنی ای سفله خیلِ خوک روان؟

به درشکستن این حزن‌کوهه‌ٔ بشکوه
عبث چه می‌دهی آخر به تیشه‌ها فرمان؟

مبین به گریه‌ٔ خاموش او که خواهد کرد
به آه نیم‌شبی خانهٔ ستم ویران

صلابت است جنیبت‌کشِ قدم‌هایش
رکاب‌گیرِ خروشِ زنانه‌اش طوفان

زنی، چه زن؟ جگرِ مردِ جنگی‌اش در دل
زنی، چه زن؟ دو نگاهش، دو شرزه‌شیرِ دمان

دو مه‌گرفته‌ی الماس‌ریزِ باران‌خیز
دو داغ‌دیده‌ی ضحاک‌سوز آتش‌سان

نهالِ نفرتِ ما بود، آن‌که پروردی‌ش
به خون «نیکا»ها و «حدیث‌»ها و «کیان»

کنون شرار ببین، رُسته روی شاخه‌ٔ بغض
کنون طناب نگر، از درخت آویزان

بود که بینمت ای شیخ، رویِ دار آونگ
بود که یابمت ای خواجه زیرِ پا به‌فغان

مُعَمّر عاقبتا! بِن‌علی سرانجاما!
حذر ز خون جوان کن، حذر ز خون جوان

@Meem_Ra

به بی‌زبانی برگی که روی آب افتاد
هزار دایره از دست زندگی فریاد

#عفیف_باختری

‏وطنی بود و ملتی بودیم
قومِ بی‌عیب‌ و علتی بودیم

دل به نعلین و تن به سُم دادیم
وطنِ خویش را به قم دادیم

#محمد_جلالی_چیمه

t.me/khedripoetry

Telegram

Mehran Khedri Poetry

سلسله در سلسله شاهدان‌اند شاعران @khedrimehran

کشت جمهوری اسلامی ایران ما را
#شعر
#قصیده
ایران نامه

@SedaSetan