http://t.me/mostafamehraeen

https://youtu.be/H-F3Uk-hit0?si=WFMcYI_yIijFaFoT

http://t.me/mostafamehraeen

https://youtu.be/H-F3Uk-hit0?si=WFMcYI_yIijFaFoT

https://youtu.be/H-F3Uk-hit0?si=WFMcYI_yIijFaFoT

فایل صوتی جلسه هشتم درسگفتار نظریه جامعه شناسی اگزیستانسیالیستی به تاریخ بیستم آذرماه چهارصد و سه.در این جلسه پس از اشاره به برخی انتقادات کیرکگور به هگل، به طرح این پرسش پرداخته ام که چرا آزادی فردی، فردیت، درون سویی، و درونی بودن حقیقت برای کیرگکور مهم شد.در زمانه او چه می گذشت که او را به طرح پرسش " چگونه انسان بودن" کشاند؟فلسفه کیرکگور پاسخ به سه مساله است: تامل و تفکر بدون شور و گرفتار شدن در بحث های فلسفی که کنش زندگی را می کشند، همسطح شدن افراد جامعه و مضمحل شدن فرد در جمع و شکاف میان باید نظری دوران و واقعیت عملی زندگی مردم.ما نیز امروز گرفتار در هر سه این مسائل هستیم که از آن ها سخن گفته ام.
http://t.me/mostafamehraeen

فایل صوتی درسگفتار نظریه جامعه شناسی اگزیستانسیالیستی به تاریخ سیزدهم آذرماه چهارصد و سه.در این جلسه پس از توضیح مفهوم "درون" و دیگر همبسته های مفهومی آن و توضیح این نکته که نظریه جامعه شناسی اگزیستانسیالیستی مبتنی بر مفهوم " درون سویی" است به شرح پنج اصل اندیشه هگل و نقدهای کیرکگور بر آن ها پرداخته ام.مهمترین ایده جامعه شناختی مطرح شده در این درسگفتار این است که اگر هگل با آوردن خدا به درون انسان و ایده خدای درون باش کوشید به ظاهر رابطه انسان و خدا را آسان کند، جامعه شناسی هم با طرح مفهوم " جامعه پذیری" و "فرهنگ" کوشید به ظاهر رابطه فرد و جامعه را آسان کند و انسان اجتماعی بسازد.اما جامعه شناسی اگزیستانسیال سعی در نشان دادن این نکته دارد که " اجتماعی شدن کاری آسان نیست" و باید این ایده را تبدیل به یک حقیقت درونی ساخت تا زیستن جمعی با یکدیگر را بیاموزیم.
http://t.me/mostafamehraeen

فایل صوتی جلسه اول تدریس نظریه های جامعه شناسی در یک جمع خصوصی که اختصاص به شرح مفهوم " خرد جامعه شناسی" و " شیوه اندیشیدن جامعه شناسانه" دارد.من این مباحث را همواره در جلسه اول تمام کلاس هایم گفته ام، اما بار دیگر این مباحث را با هدف پاسخ گفتن به پرسش دوستانی که می پرسند جامعه شناسی را از کجا شروع کنیم و تفکر جامعه شناسانه چه شکلی از اندیشیدن را در برمی گیرد مطرح کرده ام.
http://t.me/mostafamehraeen

سیاست رسمی و ترکیب دولت را رها کنید!

مصطفی مهرآیین

در ایام انتخابات ریاست جمهوری چندین بار نوشتم و گفتم "مهم نیست چه کسی رئیس جمهور می شود و بهتر است اصولا بازی انتخابات را منحل کنیم". الان هم معتقدم اصلا مهم نیست چه کسی وزیر یا معاون یا استاندار یا فرماندار یا بخشدار می شود.بحث درباره ترکیب دولت و افرادی که مسئولیت می پذیرند را رها کنید. اصولا وضعیت و حالت کشور به نحوی است که فقط باید در آن عمر گذراند و اصولا گفتار درمانی و بحث را رها کرد و "نا- گفتن" ( و نه نگفتن) را به عنوان مهمترین شیوه عمل در پیش گرفت.این همان روشی است که در واقعیت، جامعه هوشمند ایران در مقابل سیاست در پیش گرفته و خود را کاملا منفک از سیاست رسمی ساخته و در تلاش برای یافتن شیوه های جدید تجربه زندگی است. نا- گفتن یعنی توان سکوت.نا- گفتن یعنی توان خارج شدن از زبان و گفتار یا گفتارهای تاکنون موجود.باید سکوت کنیم تا بتوانیم همه کثافت های ذهنی و روانی و زبانی و کنشی که وجود ما را در برگرفته را از وجودمان بشوریم و دوباره در نقطه صفر تولد قرار گیریم، حتی اگر تولدمان تولد کودکی نارس باشد.اخلاقی زیستن یعنی عدم باور به هر گزاره اخلاقی تاکنون موجود.متفکر بودن یعنی رها شدن از همه واژگان تاکنون مصرف شده و سیاسی بودن یعنی منحل کردن و نادیده گرفتن همه گفتارها و کردارهای سیاسی تاکنون موجود.خود را با آنچه حاصل گفتگو با ما نیست، مواجه نکنید.

http://t.me/mostafamehraeen

"مرا لمس مکن"

مصطفی مهرآیین

۱."مرا لمس مکن" (در من میامیز/در من مپیچ) بر اساس انجیل یوحنا باب ۲۰ آیه ۱۷ همان جمله ای ست که وقتی مریم مجدلیه پس از رستاخیز مسیح او را دوباره شناخت از زبان عیسی شنید.ژیژک در تفسیر این آیه معتقد است "این جمله را باید پاسخ مسیح به سوال حواریون دانست که پرسیده بودند چطور در زمان حیات دوباره او از بازگشتش باخبر شوند.مسیح پاسخ می دهد هرگاه عشقی میان او و مومنانش برقرار باشد مسیح همان جاست: او نه به عنوان شخصی قابل لمس بلکه به عنوان بند الفت و همبستگی میان مردم ظاهر خواهد شد.بنابراین، " مرا لمس مکن بلکه با دیگر مردم با عشق تعامل کن و بدین سان روح عشق را لمس کن"( کتاب پاندمی ژیژک با ترجمه نوید گرگین).

۲.این عبارت یعنی " مرا لمس مکن" در مورد راز عالم و حقیقت مطلق نیز صدق می کند: قرار نیست ما راز عالم یا حقیقت را لمس کنیم.به زبان هگل، معشوق الهی چیزی در مقابل ما نیست، او نیز کسی با هستی خود ماست.معشوق مطلق یعنی خیره شدن به چشم انسان دیگر.لمس خدا یعنی عشق به انسان های دیگر‌.لمس حقیقت یعنی تبدیل شدن به "پنجره ای" که دائم می توان از طریق آن انسانها و جهان را دید و روشنایی را تجربه کرد.

1. در زندگی کنونی ما اما "لمس خدا" ، " لمس حقیقت" " لمس یهوه"، "لمس عیسی"، " لمس مهدی"،.... سهم کسانی ست که انباشته از تکبر و غرور و خشم و نادانی سعی در رستاخیز " خداوند" بر زمین انباشته از اجساد انسان دارند، غافل از آنکه پایان انسان ها پایان قصه "خدا" و " لمس خداست". خدا چیزی جز همان عشق میان انسانها نیست: ما آنچه میان ما الفت و عشق می سازد را انتزاعی کرده ایم و نام " خدا" یا " حقیقت" بر آن نهاده ایم چون بزرگترین رنج ما " تنهایی" و " ناتوانی از تجربه زیستن در این جهان" است: عشق قدرت انسان برای زیستن است که نام بزرگ " خدا" را به خود گرفته تا برای همه نسل ها زنده بماند.با ادعای لمس حقیقت و جنگ و کشتار و ریختن خون و انتقام و خشم و دستگیری و زندان و تعطیلی عقل و جهنم ساختن زندگی و از بین بردن پیوند انسانها و ...‌.تنها می توان یک پدیده را ممکن ساخت و آن چیزی نیست جز تاخیر در " رستاخیز عشق" و گرنه در نهایت عیسای ما باز خواهد گشت و ما باز خواهیم خندید. به زبان هولدرلین " هر آنجا که خطر است، رهایی نیز می روید" حتی اگر در تعبیری وارونه و به زبان مارکس می توان گفت" هر آنجا که رهایی است، خطر نیز می روید" و ما در این جهان "رستاخیز عشق" را در حرکت پاندولی دائمی " خطر" و " رهایی" تجربه خواهیم کرد: مرا لمس مکن، من آنجایی هستم که در میانه خطر، انسانها به کمک هم می آیند و عشق و رهایی را ممکن می کنند".

http://t.me/mostafamehraeen

مردم در راه

مصطفی مهرآیین

به جای پرداختن به سیاست در خواب این سرزمین( اینکه کی وزیر و وکیل می شود) که دائما پهلو به پهلو می شود و فکر می کند این پهلو به پهلو شدن نشانه بیداری و تحول آن است، به " مردم در راه" فکر کنید و بکوشید از این مردم سخن بگویید و آن ها را وصف کنید: مردم در راه مردمی اند که سعی در " به صحنه آوردن استدلالات جدید، شیوه های سخن جدید، و بدن های جدید" دارند. آنان می خواهند، به زبان رانسیر،نشان دهند که تغییر سیاسی بیش و پیش از اینکه یک تغییر "حقوقی" باشد، یک تغییر " حسی" است: آنان مرئی خواهند ساخت آنچه سیاست نمی خواهد مرئی باشد( همچون وجود زنان)، آنان خواهند گفت آنچه سیاست نمی خواهد بگویند( همچون شعارهای جنبش زن، زندگی، آزادی)، آنان خواهند شنید آنچه سیاست نمی خواهد بشنوند( همچون صدای توماج). "مردم در راه"، با آزاد کردن اشتیاق خود که آن را می توان در شکل جدیدی از نظام حسی جامعه دید " سیاست می ورزند" و این اشتیاق جدید آنان را وادار به بریدن از وضع موجودشان می کند:از مردم در راه و نظام حسی مشترک جدیدی که آفریده اند سخن بگویید تا بیشتر خود را باور کنند. رانسیر در وصف شورش به جای تعبیر " خشونت عمومی" از تعبیر " به صحنه آوردن استدلال جدید، سخن جدید، و حس جدید" استفاده می کرد: مردم در راه حس جدید را به میدان خواهند آورد.

http://t.me/mostafamehraeen

متن پیاده شده سخنرانی " پرسش از امکان یا امتناع امر اجتماعی در ایران اکنون" که در مجمع دانش آموختگان دانشگاه شریف ارائه شده است.در این متن می توان به پاسخ این پرسش دست یافت که چرا فعالیت های جمعی ما ایرانیان تداوم نمی یابد و تنها به صورت مقطعی و گسسته گسسته و با دادن هزینه های بسیار انجام می گیرد و پایان می یابد

http://t.me/mostafamehraeen