به ایـران سلام و به تهران درود
نمــادِ گــرانی، تـرافیـک  و  دود !

به شهری که هر بازنشسته رُخَش
نگَه داشـته با ضـرب سیلی کبود !

به  شـهری که در ذهـن ملّت از آن
به جز  فقـر و ذلّـت نه دارد وجود

به  شهــری که مــدّاحـــی و مرثیه
عــزا ، تعــزیه ، جـای جشن وسرود

عــروسی که جان می سپارد ز دَرد
بـرَد  رنــج  از چشـم زخــم  حسود

به شهـری که  نزدیک پنجــاه سـال
نه دیـده  به غیــر از تـوَرّم ، رکــود

به شهری که هرکس به قدرت رسید
به اَندازه ی هفـت پُشت اش  ربـود !

بـه جــای (مصـدّق) امیــرِ کبـیــر
نشســتـه بســی بی سـوادِ عَنــود۲

به  شهــری  که  زاکــانیِ  قهــــرمـان
به  پـَر واریِ مــوش هایش  فــزود !

به شـهــری که بوی رضا شـاه داشت
ز مــا  بـر  رَوانـش  ســلام  و  درود

به  شـهــری که  (میــدان شَهیاد)آن
بمــانده است  از (پَهلـوی) یاد  بـود

در  آن  دَوره ، فــردی  برای  غــذا
به  دنبــال  سطــل  زبـاله  نه  بود

مـگو بیش مختار و خامــوش باش
که خودکرده ایم و تضَرّع۱ چه سود

تضَرّع: آه وناله عنود:لجباز ،خودشیفته

http//t.me/mokhtarmaldari
✍مختار مالداری هشتم بهمن ۱۴۰۳

مــَن  لــَم یشـکُرِالمخلوقَ ،لَم یشکُرِالخالقَ

زســوریـّه  فــراری  گشـت(بشـّار)
بـوَد  این  کـار  او  شایـانِ تجلیل!

نه می دانیـد که بر حفــظ مقـامش
چـه بدبختی بر ایران گشت تحمیل؟

چه  زیبــا  آبـرویـش  هم به جا  بود
اگــر  دَه سال پیش می  کرد تعجیل

چو  زَینَ العابـدین که رفت ز تونس
نه  می شـد خـوار، بیَن فکّ وفامیل

نـه  خـاک  ســوریه تجــزیه  گـردید
نه  یک روز  کارشان گردید تعطـیل

پدرخوانده ش گرَش می بُرد به مسکو
بســی  از  رنـج  ما  می یافت  تقـلیـل

نه گوئید محض (داعــش)بوده دعــوا
سه چارسال بعد،داعش گشت تشکیل!

تمــام  مـلــّت  ایـران  فـهیـــم  اند
نـه می باشــد کسی عاجز زتحلیل

از  این  رُخـداد  خـوشحالندملّـت
نه باشـد احتیــاج شرح و تفصیل

@http//t.me/mokhtarmaldari
✍مختار مالداری اوایل بهمن ۱۴۰۳

امروز بیست وشـشُم دی ماه شمسی است
یاد  آورَد به ذهـن ما  روزی که(شاه رفت)

در  واگـُن  قطار که  می رفت از این دیار
آرامـش  و سعـادت و عـیش و رفـاه رفت

آباد  گشت  قبــرها . کارخانه ها  خـراب
شد  ممـلکـت  ز رفتن او  بی پنـاه رفت

یک  عـدّه  بر نظـام  او  کردند اعتـراض
نه  حمـله  کرد  لشکری و نه سپاه رفت

چون  سلب شد حمایت ملّت به هر دلیل
آزرده گشت لیک خودش دل بخواه رفت

خـون های  پاک ریخـته شد از  نظامیان
بر  چـوبه  های  دار  سـرِ بی گـناه  رفت!

ایران به  دام  روسیـه و چین  اسیر شد
از  جـَور  کومونیزم چنین شد تباه رفت

بود  آن  زمـان  دلار به هفتاد و یک ریال
شـد  ارزش  ریــال  برابر  به  کــاه  رفت!

دادنـد  وعـده  های  دروغینِ  بی  شـمـار
دیـدی  چـگونه بر  سـر مردم کلاه رفت؟!

حـالا  بـرای  ملّــت  ما  گشـتـه  آشـکــار
بـر ما  چـه روزگاری از این اشتباه رفت

بی  کاری و  فسـاد و گرانی و  اعـتیاد
باشـد بر این  خرابی میهن گواه.رفـت

درنیم قـرن سقــوط نه دیدیم روزخوش
عمــر بسـی به  نالـه و فــریاد و آه  رفت

@http//t.me/mokhtarmaldari
✍مختار مالداری ٢٦ دیماه روز خروج شاه

در وصف مردان واقعی

مـــَرد می باید که باشد کــوه  دَرد
مــردی و  مـردانگی با  لاف نیست

یک جهــان  معنـا بـوَ در لفـظ عشق
عشق تنها،عین وشین وقاف نیست

@ http//t.me/mokhtarmaldar
✍مختار مالداری....روزجهانی مرد

.

همواره  مرا  مونس و غم خوار پدر بود
آن  حامی  دلسـوز  و  فدا کار  پدر  بود

از  بهــر جگر گوشه ،بسی خون جگر خورد
با  درد و غــم  و رنــج ، گرفـتار  پدر  بود

خم  شد  کـمرش بر  اثر  بار  مصــائب
هر گز  نه شد. آسوده  ز. پیکار پدر بود

شمعی که به جان سوخت ولی خنده به لب بود
در  کلــبه ی  ویـرانه ،شب  تار  پدر  بود

تحت  قدمش  جنت  فردوس. نه باشد
جان وتن  وَی سوخته ، در نار پدر بود

از  سیلی ایٌام ، به صورت. نه  هراسید
تا  سرخ ،نگه  دارد  رخسار ، پدر  بود

آن. غنچه ی خونین دل خاموش همـیشه
لبــخند  به لب  داشت ، به گلــزار پدر بود

در هیچ گلستان، گلی  از خار  جدا  نیست
امٌـا  به  چـمن ، آن گل بی  خار   پدر  بود

داغش به جگـر ،خنده به لب داشت چو لاله
تا  کَس  نه شود  آگه  از  اَسرار ، پدر بود

افسوس گرفت از  سرِ  ما سایه ی خود را
آن نخــل  تنــومند. چمنـــزار. ،  پدر. بود

دُرًی  که نه دانست  پسر ،  قیمت  آن. را
تا  این که پدر  گشت چو  مختار پدربود
@http//t.me/mokhtarmaldari
✍مختار مالداری  به مناسبت روزجهانی پدر

بیستم دیماه وقتل امیر کبیر
بریخت دست  ستم،خون راد مرد شهیر
دلـیــر مــَرد،  محمـّـد تقی   امیر  کبیـــر

بزرگ مـردِ  مـُبارز   که  بود  در  ایران
نمادِ نظم و صداقت، سیاست و تدبیر

کسی که گفت حکومت نمی شوَد اصلاح
مگر  به  همّتِ و تدبـیر  مردمان  بصــیر

دریـغ و درد، ز یک گل نشد بهـــار، افــسوس
اگر چه  رٌســـت چنان تَک گلی به دشتِ کویر

بریخت اشک،به طفلی که واکسینه نه شد
فقط  ز  جهــلِ  خُــرافاتیانِ  پَســتِ  شریر

به تیغ  کین و تعصٌــب، دچارشد  هرکس
به دیوِ  جهل  و  خرافات می شوَد درگیر

نــداد   باج   به  شهـــزادگــانِ  درباری
اگر چه ختم شد آن ماجرا به قتل امیر

عظیم جُرمِ امیرِ کبیــر،بود  این  که
نه بود اهلِ فریب و خیانت و تزویر

سه سال  تاب و تحــمٌل نداشتند ازجــهل
که  عدل و داد، رعایت شود به حٌکمِ وزیر

ولیـک  ناصــرٍ    صاحبــقرانِ   قــاجـــاری
به نیم قرن،  بوَد   حُکمران به تاج وسریر

کسی که غصًه ی  ملّت خـورَد ،شوَد نابود
چه با تفنگ و چه با  رَگ زدن،چه باشمشیر

بدان که قصــًه ی تاریخ، هرزمان مختار
مکرًر است  و در ایران  نمی  کند  تغییر

✍مختار مالداری ۲۰ دیماه سالروزقتل امیرکبیر