بچه من تا الان فکر میکردم خودم روانیم
خوشحالم که الان فهمیدم هممون باهم روان‌پریشیم🤝😂😂

#چالش‌نویسندگی یه چالش میخوام بزارم. بیاید توی ناشناسم یه سناریو، داستان و هرچیزی رو شروع کنید به تعریف و نوشتن در حد چند خط و من تو پیام بعدی اون رو ادامه میدم و دوباره میفرستمش تا شما ادامش بدید و در نهایت یه داستان کوتاه و تک پارتی میسازیم باهم و در این…

#چالش‌نویسندگی یه چالش میخوام بزارم. بیاید توی ناشناسم یه سناریو، داستان و هرچیزی رو شروع کنید به تعریف و نوشتن در حد چند خط و من تو پیام بعدی اون رو ادامه میدم و دوباره میفرستمش تا شما ادامش بدید و در نهایت یه داستان کوتاه و تک پارتی میسازیم باهم و در این…

این رو بخونید و نظرتون رو باهام به اشتراک بزارید
دوست دارید باز از این وانشات ها؟

-چنلی به قرمزی خون...
نویسنده با جوهر خونش می‌نویسد! این شعار نویسنده ها و شاعرانی هستش که از ته قلبشون می‌نويسن و احساساتشون رو روی کاغذ بالا میارن.
شاید توهم نوشتن رو دوست داشته باشی، شاید درمان روحت باشه. اینجا نوشتن و نویسندگی رو یاد میگیریم و کنار هم پیشرفت میکنیم?✨️
خوشحال میشم کنارمون باشی.
https://t.me/writerswithbloodhands

میتوانی آزادم کنی؟
من جوجه گنجشکَکی کوچک
در اسارتِ دستانِ چروکیده زندگی،
در این قفسِ طلا قاب گرفته،
خیره به پرواز پرندگان آزادم..‌
میتوانی آزادم کنی؟
میتوانی یادم دهی چگومه زندگی کنم؟
من دختر بچه ای کوچک
با پیراهن سفید،
و عروسکِ مو طلایی...
درحالی که عروسک میخندد
و من اشک میریزم..
میتوانی اشک هایم را پایان دهی؟
میتوانی موهایم را ببافی؟
آه..
فراموش کردم که مویی برای بافتن ندارم!
فراموش کردم بالی برای پرواز ندارم!
حتی اگر دروازه های قفس باز شوند
من نمیتوانم پرواز کنم.
من تنها یک برگِ خشک و نارنجی
در اسارتِ درختم...
میتوانی چون باد،
من را به رقص وا داری؟
میتوانی آزادم کنی؟
آه...
پشت آن قله پوشیده ز برف..
پشت آن جنگل پر راز..
میتوانی پرواز را به من یاد دهی؟
میتوانی آزادم کنی؟
آه...
میتوانی دوستم بداری؟
همانگونه که سبزه باران میخواهد،
همانگونه که ابر،باد میخواهد،
میتوانی دوستم بداری؟

-بهار باران

https://t.me/lllspring

بیاید اینجا اگه دوست دارید
گپِ چنل،
برای همه کسایی که دوست دارم دوستایی که قضاوتشون نکنن و عین خودشون عجیب باشن پیدا کنن

هنوز نمیدانی؟
از پَسِ این دیوار های پوشالی،
من همه داشته هایم را
به باد سپردم
و از ایهامِ سرخِ زندگی
یک رویای وارونه را در آغوش کشیدم
دار و ندارم را مانند شن
در آب های عمیق گم میکنم
من جسم نیستم
من تسخیرگرِ فردا ام
من یک فریادم
یک فریادِ غم بنیادم

-بهارِ باران

او گم شده بود.
در سرش گم شده بود
و ازدحام مردم او را خسته تر میکرد
آنقدر خسته که حتی توانی برای پیدا شدن نداشت.
علاقه‌ای هم نداشت.
هیچکس نمیتوانست به او کمکی کند‌.

-بهار باران