▪️بازگرداندن قدرت تغییر به جامعه

گفت‌و‌گوی محسن آزموده با عباس کاظمی

@varijkazemi

اشتراک گذاری برای اینستاگرام لطفا

اشتراک‌گذاری پوستر با کیفیت بیشتر

??

آیا پژوهشگران اجتماعی ایرانی در یک جهان علمی مشترک زندگی می‌کنند؟
✍?بهروز رضائی دانشجوی دکتری جامعه شناسی سیاسی دانشگاه تربیت مدرس
[email protected]

?در سال‌های اخیر، یکی از پرسش‌های اساسی در علوم انسانی ایران این بوده است که چرا نظریه‌پردازی در این حوزه با ناکامی مواجه شده و بیشتر شاهد تقلید از نظریات غربی هستیم. عباس کاظمی در گفتگویی با مجله سیاست، به بررسی این مسئله پرداخته و چند عامل مهم را در این زمینه مطرح کرده که در این مقاله صرفاً به دو عامل مهمتر پرداخته می شود: فقدان اجتماع علمی و وجود فضای گلخانه‌ای دانش. در این متن، من با بهره‌گیری از نظریات برایان فی در کتاب فلسفۀ امروزی علوم اجتماعی و همچنین نظریۀ میدان بوردیو، تلاش می‌شود تا مرز ایدولوژیک آکادمی در ایران تحلیل شود.

https://t.me/Varijkazemi

که شب را تحمل کرده‌ام
بی‌آنکه به انتظارِ صبح
مسلح بوده باشم.

آیدا در آینه

چه جزو است آنکه او از کل فزون است

طریق جستن آن جزو چون است

گلشن راز

برخی اجزا فقط جزیی از کل‌اند(ناچیز یا چیز)، برخی اجزا می‌توانند کلیت را نمایندگی کنند و از کلیت جامعه به ما بگویند، بدین معنا همه‌ی اجزا به یک اندازه درباب واقعیات جامعه با ما سخن نمی‌گویند، و در نهایت، برخی اجزا استثنائی‌اند، چرا که آنی دارند، و گویا از کل و همچنین کلیت، هم فراتر می‌روند و امر نوظهور را بشارت می‌دهند یا اینکه،خود "نه‌هنوزهای"(not yet) جامعه‌اند. جامعه درون خود، دربرگیرنده مجموعه‌ای از این عناصر ناهمگن است‌. یافتن عنصری که امر نوظهور را بشارت دهد به چشم تربیت‌یافته‌ی جامعه‌شناختی نیاز دارد که زیمل، از آن سخن گفته‌است. کاوش درون جامعه، برای فهم کلیت و پس از آن تامل درباب اشکال درحال‌ظهور در جامعه، دشوارترین کاری است که یک دانشمند علوم‌اجتماعی می‌تواند انجام دهد که البته اغلب آنان در این زمینه موفق عمل نمی‌کنند.

عباس کاظمی

@varijkazemi

عنوان سخنرانی : شیوه‌ی چشمت فریب جنگ داشت:تاملی در انقلاب در زندگی‌روزمره

▪️عباس کاظمی

?خانه حکمت اصفهان و گروه فرهنگی مرز

?۲۸ شهربور ۱۴۰۳

@varijkazemi

#زندگی_روزمره

این که می‌گفت"عرصه‌ی سخن بس فراخ است" خواستم جوابش گفتن که "بل‌که عرصه‌ی معنی بس فراخ است. عرصه‌ی سخن بس تنگ است"

مقالات شمس، ص ۲۱۲

همه‌چیز تکه‌پاره می‌نمود، همه قله‌ها به آسمان خالی می‌رسید

گئورگ لوکاچ، مقاله‌ی "درباب فلسفه‌ی رمانتیک زندگی"