#قسمت_8

کرشن جی گفت که ای مهادیوجی حق تعالی اقسام جانداران را در عالم خلق کرده که همه بصورت مختلف‌اند حال ارواح آنها چه باشد که همه به یک جان زنده‌اند یا ارواح جدا دارند

مهادیوجی فرمود که ای کرشن جی عالم به یک جان زنده است اهل حیات که در تعلق بدن هر قسم عملی که می‌کند روح به خاصیت آن بدن دیده میشود چنانچه آب را به خاصیت زمین در میوه تفاوت ظاهر میگردد از شیرینی و ترشی و تلخی

کرشن جی گفت ای مهادیو چون سالک به مراقبه حضور خاطر مشغول گردد ظهور آن ذات الذات و نور الانوار در تصور چگونه داند و بیند

مهادیوجی فرمود ای کرشن جی هر چندی که ادراک آن به حواس ظاهری و باطنی ممکن نیست اما ظهور پر نور آن روح الارواح در عالم جلوه گر است آنند سروپ و گیان سروپ و جیوتی سروپ یعنی کمال آرام و دانش و نور الانوار که هستی بحت است بدایت او بی ابتدا و نهایت او بی انتهاست در سایر اجرام و اجسام علوی و سفلی به لباس نفوس و عقول و ارواح دایر و سایر است همه بین و همه دان محیط هر شی و بر همه چیز قادر و تواناست پیدا کردن و نگاه داشتن و فنا ساختن عالم در دست قدرت اوست سالک اگر به مراقبه بی خلل به یاد حق که مراد از نربکلب سمادی است به حبس نفس تا یک بهر روز یا شب مشغول گردد درجه هزار اشميد جگ به او اعطا شود اگر نیم روز مستعمل مراقبه گردد اجر و نتیجه اش بی نهایت است و اگر تمام روز مستغرق این دهیان باشد عارف کامل شده به مرتبه والای مکت یعنی به اطلاق فائز گردد

@yoga_philosophy
┈┈••✾??✾••┈┈•

#قسمت_7

کرشن جی گفت ای مهادیوجی میفرمائید که دهیان چنان باید که اصلا درو خیال دوئیت نباشد این بسی مشکل است که انسان تعلقات بسیار دارد بی اختیار گمان دوئی به دل خلل میکند

مهادیوجی فرمود که ای کرشن جی سالک که تجرید شد محض به این فکر که چون در شکم مادر آمد تنهاست و در زادن و مردن نیز تنهاست بجز اعمال کسی همراهش نیست وجودی که به سببش دوئی بود که منم این هم به او نماند هر چه هست روح است به عمل نیک که شناخت روح حاصل کرد دوئی برطرف شد

کرشن جی گفت ای مهادیوجی کسی را که گیان¹ یعنی معرفت حاصل شد او چرا در عالم بماند که عالم البته دیدن دوئی است عمل خوردن و خفتن و بیدار شدن و غیره دارد

مهادیوجی فرمود که ای کرشن جی حال سالک به حصول معرفت دیگرگون است هر چند اعمال ازو می‌آید از تعلقات آن آزاد است مثل گل نیلوفر که هر چند در آب است و آب برو می‌افتد اما او را تر نمی‌سازد در نظر اهل بصیرت و معرفت این بود و نابود را جا ندارد و ماندن او در دنیا و رفتن او از دنیا پیش او مساوی است

در حاصل کردن معرفت ریاضتی که کشید آنچنان است که شخصی جواهری درشت گم کرده بود برای یافتن آن چراغ روشن نمود که متاع گم شده را یافت پس حاجت به چراغ نماند همچنین عارف به حصول معرفت از همه تعلقات رها شده است او چون آئینه صاف است که به مقابله آئینه اگر رنگهای الوان باشد مینماید که در آئینه است در حقیقت درو چیزی نیست که عین محض فناست به آئینه آلایشی نیست افعال عارف به فاعل حقیقی منسوب است او از میان رفته است

@yoga_philosophy
┈┈••✾??✾••┈┈•
1. جنانا

#قسمت_6

ای کرشن جی در تن آدمی دو خاصیت است یکی به مثابه زهر است دوم مثل آب حیات زهر عبارت از خواهش مقاصد دنیای دون و آب حیات مطلب از شناخت ایزد بیچون

سالک که به عنایت الهی در فکر حق اندیشی افتاد ترک زهر نموده خواهان آب حیات شد و به دست آوردن آب حیات به این کسب ممکن است که ورزش پرانایام کند که باد درونی از همه جا به دم درکشیده به تدریج به مکان صدر سینه که نهایت حلقوم است برساند و آن را سالکان ودوادش کول¹ گویند و جای آفتاب خوانند باد دم کشیده در آنجا از گرمی آفتاب گرمی گیرد و به دم گرم شده به کام برسد که بالای آن محل ماهتاب است و ماهتاب در اصل چشمه آب حیات است و از سبب سردی بند است

چون گرمی نفس دم گرفته به او رسد آب حیات جاری شده به دل صنوبری می آید و دل صنوبری تازه گردد و موجب معرفت اسرار باطنی شود و از آنجا آب حیات بر آمده به دل نیلوفری می‌رسد و آنرا شکفته می‌سازد و در دل نیلوفری خال سویدا مانند مردمک چشم روشن شود و دیده دل که بینا شد حقیقت تمام برهماند یعنی عالم کبیر می‌بیند چون بتدریج به ورزش حبس نفس باد درونی به دل مدور که به ام الدماغ است سالک رساند متصف به صفت بقا گردد هرگز فنا به او راه نیابد

اما عامل درین کسب خبردار باشد که ماسوی الله مراقبه او نباشد مبادا خطره به دل او راه یابد که باعث فنای او شود که آتش درونی وجود او را چون همه بسوزاند

@yoga_philosophy
┈┈••✾??✾••┈┈•
1. کمل : نیلوفر آبی

#قسمت_5

کرشن جی گفت ای مهادیوجی طریق مشغولی مراقبه که به حق از آن پی توان برد بفرمایند که عامل این عمل در باطن خود به کدام جا ظهور نور الوهیت جلوه گر و متجلی دانسته نظر باطنی برهما بی خلل بگمارد و ببیند و چونکه در وجود سه مکان است یکی دل مدور است یکی دل صنوبر یکی دل نیلوفر عامل درین شغل جان است یا دل

مهادیوجی فرمود که ای کرشن جی این مشغولی در دل صنوبری به جان فائق است که جان به نظر بصیرت به تقرب مشاغل در آن محل دارد

کرشن جی گفت دل در وجود به مثابه فیل مست گردیده است به تخیلات در زیر و زبر کردن عالم است چگونه از حرکت تخیلاتش ساکن شود که جان بی خلل درین شغل برقرار بماند

مهادیوجی فرمود که ای کرشن جی چون سالک بیراگ¹ یعنی به شوق تقرب و وحشت از رسوم و عادات اهل عالم به تجرید و تفرید پیوست از محبت عیال و اطفال و اموال و منال درگذشت و به ریاضت و عبادت پرداخت بلکه خود را شغل مراقبه ساخت و درین کار چنان شوق بهمرسانید که مفلس در بدست آوردن زر و دیده باطن بر یک مطلب خاص بسته به هیچ وجه مدرکات حواس نشد دل خود از خیالات مخل باز ماند که به حکمت به موی فیل مست بسته باشد و سالک درین کار چون استقامت کرد از حرکت دل او چون کوه بی جنبش است

باز مهادیوجی گفت که ای کرشن جی بعد از بیراگ سالک را ریاضت صائم الدهری بر خود قرار دادن لازم است که آنرا چندراین برت گویند چنانچه ماه در هر ماهی کم و زیاد می‌شود به همین طریق از اول ماه تا اوسط ماه از یک دام غذا روزمره تا پانزده دام رساند و تا آخر ماه از پانزده دام خوراک مقرریه را به یک دام برساند به این ورزش به او ترک حظوظ نفسانی خواهد شد آهسته آهسته چنان شود که بقدری غذای یومیه میتواند زیست

@yoga_philosophy
┈┈••✾??✾••┈┈•
1. وایراگیا