بچه های اول خانواده يه جاهایی والدِ والدین شون بودن و این یعنی سلام به مشکلات روحی در بزرگسالی.

شب‌هایی که غم بغلم می‌کنه و نمی‌ذاره نفس بکشم دوست دارم پناه ببرم به تاریکی اتاقم، بخزم گوشه‌ی تخت، برم زیر پوست خودم، زانوهام‌و بغل کنم، اجازه بدم اشک بریزم و آه بکشم. انقد آه بکشم که دود بشم برم تو هوا. ساعتها نباشم. کم‌کم متوجه نبودنم بشن و بیان بگن«نسیم کو؟ دیدیم اومد تو اتاقش که. ای بابا» کم پیش میاد اجازه‌ی این حال‌و داشته باشم. سنندج که هستم اصلا اجازه‌ی این حال‌و ندارم و خانه که هستم خودم به خودم اجازه نمیدم. اما امشب. امشب می‌خوام واقعا دود شم برم تو هوا. خدا رو چه دیدی. شاید فردا هیچ اثری از من نماند. آدما بگردن و بگن نسیم کو؟ دیدیم که دیشب رفت تو اتاقش.

درحالی که من دیشب داشتم مثل اسب شعر حفظ میکردم خواهرم شعرارو نوشت رو پاش و رفت سرجلسه و دو نمره حفظ شعرشو گرفت?

اقا مسخره نیست خدایی
زیااااده زیااااااد.
مثلا میگه " انواع را" : ( لیست کردن بیست مدل را)

تمام حوصله ای که برای یه دختر خرج میکنی عشق میشه و به خودت برمیگرده

@THTEEN

قشنگ تر از (کی دخترمو اذیت کرده بیا بغلم ببینم چی شده) ابزار احساسات داریم؟

وقتی با یک اسب صحبت می‌کنی ری‌اکشن نشون میده،حرف میزنه با نگاهش،می‌فهمتت
و باید خجالت بکشی که اندازه یک اسب هم نمی‌تونی با آدما ارتباط برقرار کنی!