مناسبت بعدی:
۱ رمضان

🗓 (...) شعبان
مرگ مغيرة بن شعبه

در ماه شعبان سال ۵۰ هجری قمری مغيرة بن شعبه در حالي كه از طرف معاويه حاكم كوفه بود، در سن ۷۰ سالگى به مرگ رسید. و زياد بن ابيه به جاى او منصوب شد. مغيرة بن شعبه در كوفه سب به أمير المؤمنين عليه السّلام مى نمود و خطبا را امر مى كرد كه آن حضرت را لعن كنند و تا زمان فرا رسيدن مرگش اين عمل را ترك نكرد.

مغيره از اصحاب صحيفه ملعونه و ليله عقبه بود كه مى‌خواستند پيامبر را به قتل برسانند، و همچنين از اصحاب سقيفه است.

او از كسانى بود كه در آتش زدن در منزل أمير المؤمنين عليه السّلام، شكستن در، كتك زدن به مادر سادات حضرت صديقه شهيده فاطمه زهرا سلام اللَّه عليها و سقط جنين شريك بود.

زناى مغيره با امّ جميل در بصره شهرت خاص دارد و در كتب شيعه و سنّى با مدارك مختلف ذكر شده است. ابن ابى الحديد مى گويد: مغيره زناكارترين مردم در جاهليت و اسلام بود.

مغيره از كسانى بود كه به دستور معاويه همراه با عمروعاص و عروة بن زبير رواياتى دروغين ساختند كه مقتضاى آنها وجوب لعن و برائت از أمير المؤمنين عليه السّلام بود و براى اين كار معاويه جوايز فوق العاده‌اى براى آنان مقرر كرد.

او در محضر امام حسن عليه السّلام جسارتها به پدر بزرگوارش نمود.

اما آن حضرت جواب‌هاى مناسبى به او دادند و در آخر فرمودند: «تو آن كسى هستى كه در شهادت مادرم و برادرم محسن عليهماالسّلام شريك بودى.... ».

📚 كشف الهاوية: ص ۲۸۸.
📚 منتخب التواريخ: ص ۳۰۲.
📚 كشف الهاويه: ص ۲۸۸.
📚 شرح ابن ابى الحديد: ج ۲، ص ۱۰۲.
📚 كشف الهاوية: ص ۲۸۶، ۲۸۸ و ۲۸۹.
📚 بيت الاحزان: ص ۱۴۴.
📚 شرح ابن ابى الحديد: ج ۱، ص ۳۵۸.

@ShiaEventsCalendar

🗓 (...) شعبان
شهادت سعيد بن جبير

در یکی از روزهای اين ماه در سال ۹۵ هجری قمری جناب سعيد بن جبير كوفى به دست حجاج بن يوسف ثقفى به شهادت رسيد.

سعيد مردى فقيه، زاهد و عابد بود كه توفيق كسب علم از محضر مبارك حضرت زين العابدين عليه السّلام را يافته بود. او به خاطر اعتقاد خالص و محبت كاملى كه به اهل بيت معصومين عليهم السّلام داشت، نزد امام زين العابدين عليه السّلام از احترام خاصى برخوردار بود.

هنگامى كه حجاج خواست آن بزرگوار را شهيد كند، دعا كرد كه حجاج بعد از شهادت او قادر به قتل هيچكس نشود. خداوند دعاى او را مستجاب كرد و حجاج ۱۵ تا ۲۰ روز بعد از شهادت سعيد زنده بود و كسى را نكشت تا به مرض آكله کشته شد.

بعد از آن كه حجاج سر آن بزرگوار را جدا كرد، دو پاى مبارك او را نيز از ساق جدا كردند. در حالى كه از سن مباركش ۵۷ يا ۷۹ سال مى‌گذشت در شهر الحىّ در واسط عراق مدفون شد. قبر آن بزرگوار يكى از زيارتگاههاى محبين اهل بيت عليهم السّلام است كه داراى گنبد و صحنى بزرگ مشتمل بر چهار در است.

بعضى مرگ حجاج را ۱۵ روز و بعضى ۲۰ روز و عده اى ۴۰ روز بعد از شهادت جناب سعيد بن جبير نقل كرده اند، كه اگر مرگ حجاج در ۱۳ رمضان باشد، شهادت سعيد به ترتيب در روزهاى ۲۷ يا ۲۸ يا ۲۲ يا ۲۳ و ۲ يا ۳ شعبان بوده است.

📚 بحار الانوار: ج ۲۰، ص ۳۷۶.
📚 سعيد بن جبير: ص ۲۵ - ۲۹.
📚 منتخب التواريخ: ص ۴۲۳.
📚 مراقد المعارف: ج ۱، ص ۳۵۱ - ۳۵۲.
📚 تتمة المنتهى: ص ۱۰۶.
📚 جلاء العيون: ص ۵۰۲.

@ShiaEventsCalendar

مناسبت بعدی:
۱۲ جمادی الثانی

? ‌۴ جمادی الثانی
مرگ هارون الرشید

شب چهارم سال ۱۹۳ ه.ق مصادف است با مرگ هارون الرشید در سن ۴۵ سالگى. او ۲۳ سال خلافت کرد و قبرش پشت سر امام رضا (ع) قرار دارد و جا دارد زائرین هارون را لعنت کنند. ‌
‌
?توضیح الماقصد: ص ۱۳.‌

@ShiaEventsCalendar

? ‌۳ جمادی الثانی
شهادت حضرت زهرا سلام اللَّه عليها

در روز سوم جمادی الثانی سال ۱۱ ه.ق (بنابر قول ۹۵ روز)، در روز سه شنبه شهادت حضرت سید النساء فاطمه زهرا (س) به وقوع پیوسته است.
‌
بعد از شهادت و دفن پیامبر (ص) سه بار به منزل امیرالمؤمنین و فاطمه زهرا (س) هجوم آورده و در هر بار به طریقى جسارت به اهل بیت (ع) کردند. در یکى از این دفعات، که در منزل آن حضرت را آتش زدند و به زور وارد منزل شدند، حضرت صدیقه (س) پشت در بودند.‌
‌
با اینکه می‌دانسته آن حضرت پشت در است، با لگد و فشار در را باز کردند و میخ در سینه آن مخدره را آزرد و محسن (ع) سقط شد و پهلوى آن حضرت بی‌هوش روى زمین قرار گرفت و حضرت مولى الموحدین (ع) را با سر و پاى برهنه و دست بسته به طرف مسجد بردند.

وقتى حضرت زهرا (س) به هوش آمدند به دنبال امیرالمؤمنین (ع) رفتند و از بردن آن حضرت به مسجد مانع شدند. داخل کوچه جلو چشم همسرش اسد الله الغالب امیرالمؤمنین على بن ابی‌طالب (ع)، با تازیانه و غلاف شمشیر بر بدن حضرت صدیقه شهیده (س) زدند که طبق بعضى روایات از بازورى آن حضرت خون جارى شد و باز بی‌هوش روى زمین قرار گرفتند.
‌
بعد از این وقایع و فجایع آن حضرت بعضى روزها با دلى شکسته و محزون کنار قبور شهداى احد می‌رفت و می‌گریست و مرگ خود را از خداوند طلب می‌کرد تا اینکه آهسته آهسته درد و جراحت‌های بدن بیشتر شد و از آن به بعد نزدیک مدینه زیر درختى می‌نشست و گریه و ناله می‌کرد. منافقین آن درخت را هم بریدند. بعد از آن امیرالمؤمنین (ع) در آنجا سایبانى ساختند که مشهور به «بیت الاحزان» شد.

روز به روز بر شدت بیمارى ایشان افزوده می‌شد. سینه شکسته و مجروح، بازوى ورم کرده، صورت نیلى، محسن سقط شده، غم پیامبر (ص)، مظلومیت امیرالمؤمنین (ع)، کا را به جایى رساند که آن حضرت در بستر بیمارى افتاد و وصیت‌های خویش را به امیرالمؤمنین (ع) فرمود: «شبانه مرا از زیر پیراهن غسل بده و کفن کن و دفن نما. قبرم مخفى باشد و ابوبکر و عمر در تشییع و نماز من حاضر نشوند.»
‌
‌روز شهادت آن حضرت، مدینه مثل روز شهادت خاتم الانبیاء (ص) شده بود. کوچک و بزرگ از زن و مرد، نالان و گریان بودند. بدن مطهر آن حضرت شبانه غسل داده شد و هنگام غسل، امیرالمؤمنین و حسنین و زینبین (ع) و فضه خادمه و اسماء بنت عمیس حاضر بودند. سپس عده‌ای از گل‌های سر سبد اصحاب امیرالمؤمنین (ع): سلمان، ابوذر، مقداد، عمار و... حاضر شدند و بدن را دفن کردند.‌
‌
? مستدرک سفینه البحار: ج ۲ ص ۸۵.
? بیت الاحزان: ص ۲۴۷ - ۲۶۲.
? بحار الانوار: ج ۴۳ ص ۱۷۱.
? فیض العلام: ص ۲۵۸ - ۲۶۳.
? جنه العاصمه: ص ۳۵۱ - ۳۶۱.
? ریاحین الشریعه: ج ۱ ص ۲۵۱ - ۲۹۳.‌

@ShiaEventsCalendar

? ماه جمادى الثانى

ماه جمادى الثانيه روزهاى حزن و سرور را با هم در خود جاى داده است. در روزهاى ۳، ۴، ۱۲، ۱۳، ۱۹، ۲۰، ۲۱، ۲۲، ۲۷، ۲۸، ۲۹ ايامى است كه اين خبرها را مى توان در آنها جستجو كرد.

شهادت حضرت زهرا سلام اللَّه عليها، وفات حضرت امّ كلثوم سلام اللَّه عليها، وفات حضرت امّ البنين سلام اللَّه عليها، شهادت سلطان على بن محمّد الباقر عليه السّلام، وفات حضرت سيّد محمّد بن على الهادى عليه السّلام، و شهادت ابراهيم بن مالك اشتر حوادث حزن انگيز اين ماه هستند.

روز ازدواج والدين پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله حضرت عبداللَّه و آمنه عليهماالسّلام، سپردن پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله به حليمه سعديه، و ولادت حضرت زهرا سلام اللَّه عليها برخی وقايع سرور آفرين اين ماه اند.

در روزهای آینده به تفصیل به این وقایع خواهیم پرداخت.

@ShiaEventsCalendar

? ۲۹ جمادى الاول
وفات محمّد بن عثمان عمرى

وفات دومين نائب خاص امام عصر صلوات اللَّه عليه، جناب ابوجعفر محمّد بن عثمان بن سعيد عمرى رحمة اللَّه در چنين روزى واقع شده است.

? غيبت شيخ طوسى: ص ۳۶۴.
? وقايع الايام: ج شعبان، ص ۳۴۵.
?مستدرك سفينة البحار: ج ۵، ص ۲۳۱

@ShiaEventsCalendar

‌
? ۲۵ جمادی الاول
وفات معاویه بن یزید

ابوعبدالرحمن معاویه، پسر یزید بن معاویه در حدود سال‌ هاى ۳۹ تا ۴۴ قمرى، از زنى به نام اُم‌هاشم بنت أبى‌هاشم بن عتبه اموى زاییده شد و جدش معاویة بن ابى‌ سفیان" که در آن زمان، زنده و در رأس حکومت بود، نام خود را براى وى برگزید و او را به «معاویه ثانی» موسوم نمود.

معاویه دوم، با این که در دستگاه اموى رشد و تربیت یافته بود، با این حال، اهل فتنه و فساد نبود و براى اشباع هواهاى نفسانى و دستیابى به مطامع دنیوى، رغبت چندانى از خود نشان نمى‌‌داد. او ولیعهد پدرش یزید بن معاویه بود، بدین جهت پس از یزید، در ۱۵ ربیع الاول سال ۶۴ قمرى به خلافت برگزیده شد و اهالى شام با وى بیعت نمودند.

خلافت وى، چندان دوام نیافت و او تنها ۲۰ روز یا ۴۰ روز و یا حداکثر چهار ماه در این مقام بیشتر باقى نماند؛ گرچه معروف است که خلافت وى تنها چهل روز بود. به هر روى، معاویه دوم بدون اجبار و اکراهى از مقام خلافت استعفا نمود و خود را از این مهلکه نجات داد.

درباره علت و انگیزه اصلى کناره‌ گیرى وى دیدگاه گوناگونى بیان شده است. برخى از تاریخ‌نگاران معروف اهل سنت که از کناره‌ گیرى وى ناخرسند بوده و این کار وى را ناپسند مى‌ دانستند، در بیان این رویداد بزرگ، صرفاً به ذکر تاریخ آن بسنده کرده و چیزى درباره انگیزه آن بیان نکردند و یا آن‌هایى که مى‌ خواستند در این باره نظرى بدهند، انگیزه اصلى کار وى را ضعف جسمى و بیمارى وى برشمردند. به هر صورت، واقعیت‌ هاى این ماجرا را بیان نکردند.

ولى از برخى گفتارشان به دست مى‌‌آید که وى خود را شایسته خلافت نمى‌‌دید و اساساً بنى‌امیه را لایق این مقام نمى‌‌دانست و در دیدگاه او، تصدى خلافت از سوى آنان غصب خلافت بود و این مقام باید به صاحبان حقیقیش مى‌ رسید. بدین جهت هنگامى که مرگش فرارسید، درباریان و بزرگان بنى‌امیه از او درخواست کردند که وى جانشینى براى خویش تعیین کند تا پس از مرگ وى، مردم با او بیعت کنند، ولى او در پاسخ شان گفت: «لا أتزوّد مرارتها إلى آخرتى و أترک حلاوتها لبنى امیه؛ من از تحمل و سختى آن چیزى براى آخرتم ذخیره نکردم و شیرینى (دنیوى) آن را براى بنى‌امیه وامى‌‌گذارم.»

سرانجام، معاویه دوم پس از چندین روز عزلت و خانه‌نشینى، به طور مرموزی در ۲۵ جمادی الاول سال ۶۴ قمرى وفات يافت. برخى معتقدند که قدرتمندان اموى، وى را مسموم کرده و از میان برداشتند تا زمینه را براى خودکامگى خویش فراهم کنند.

با مرگ وى در بسیارى از مناطق اسلامى آشوب و بلواهایى پدید آمد و سرانجام، مروان بن حکم به عنوان چهارمین خلیفه اموى به خلافت رسید و از این تاریخ، حکومت بنى‌ امیه از تیره سفیانى به تیره مروانى منتقل گردید.

? تاریخ طبرى، ج ۵، ص ۵۰۱
? تاریخ الاسلام، ج ۵، ص ۲۵۰
? البدایة والنهایة، ج ۷-۸، ص ۲۶۰ و ۲۶۱.
? توضیح المقاصد، ص ۱۲.
? وقایع الایام، ص ۲۵۵.

@ShiaEventsCalendar