از تکرار مکرراتِ باطلِ خسته کننده و پر تداومِ بی رنگِ روزهایِ ابری‌ام خسته هستم، می‌خواهم زندگی‌ام فراتر از این‌‌ها باشد اما سخت است و دشوار زندگی میان افرادی که در بی مبالاتی‌های خود و اندیشه‌های تزریق شده زندگی می‌کنند و تو را به اطاعت از حصار‌ها و چارچوب های پوشالی فرا می‌خوانند تا بال‌هایت فراتر از مرزها پر نگشاید. هرچند حرف‌هایشان برنده تر از هر چاقویی است، خطرناک تر و دردناک‌تر بال‌هایت را نشانه میروند که حتی نکند سودای پرواز به سرت بزند.
آنقدر چشمانت را به دیدن زجر و فقر و اندوه عادت می‌دهند که خوشی‌های زندگی به زیر منجلاب رفته را از یاد ببری. از باطن پلید این دستان چرکِ به عرف و چشمان مقیدِ به اعتقاد بیزارم.
دریغ، آنها نمی‌دانند که من مرز‌ها را با خود تطبیق میدهم نه خود را با مرز‌ها.

فـور کـنـیـد بـا اکـانـت جـدیـد جـویـن چـنـلاتـون شـم .

با این چنل ها حال خوبِ زندگیم بیشتر شد :
برای بهتر شدن کیفیت زندگیت صبح و ظهر و شب :

تو صرفا یک "خراش" بودی، اونقدر عمیق نبودی که بخوام ازت با عنوان "زخم" یاد کنم. خراش جزئی و کوچکی که درد و سوزش زیادی داشت.
اما هردو خوب میدونیم که بعضی خراش‌ها مثل همونی که از بالای بازوم شروع میشه و مثل پیچک تا پایین آرنجم رو در بر میگیره عمیق نیستن اما جاشون همیشه میمونه!

بعد از مدت ها سلام و درود
این پیام رو داخل چنل هاتون فور کنید و به مناسبت یلدا
من یک غزل از دیوان حافظ تقدیمتون کنم به همراه یک موزیک نوستالژی??
خوشحالمون میکنید به چنلمون سر بزنید!