مدیتیشن چیست؟

چراغ‌قوه‌ای را در نظر بگیرید که مدت‌ها روی چیزهایی بیهوده متمرکز باقی مانده است. آن‌قدر روی آنها متمرکز شده که بعد از مدتی حقیقت خودش که چراغ‌قوه بودن است را فراموش کرده و صرفاً خودش را همان چیزهای بیهوده می‌پندارد.

برای اینکه چراغ‌قوه از یکی پنداشتن خودش با آن چیزها رهایی پیدا کند و از این چسبندگی شدید به آنها نجات پیدا کند یکی از راه‌ها این است که کانون تمرکز نورش بر آن چیزهای بیهوده را تغییر دهد. مثلاً اینبار آن را به سمت چیزهای دیگری میاورد مثلاً به سمت یک گل، یک لیوان، یک پنجره و .....

با این تغییر کانون تمرکز، چراغ‌قوه از یکی پنداشتن خودش با آن چیزهای بیهوده و درنتیجه رنج کشیدن به‌واسطه‌ی این یکی پنداری نجات پیدا میکند.

حالا در پرتو این رهایی، چراغ‌قوه از پتانسیل بیشتری برای ادراک حقیقت خودش برخوردار است.

درست به همین ترتیب در مراقبه‌هایی که کانون تمرکز توجه را از افکار به سمت دیگری (ذکر، تنفس، صدا و ...) هدایت می‌کنند نیز موضوع همین است.

سؤال: با توجه به تمثیل بالا علت شکل‌گیری یک من ذهنی یا یک شخص چیست؟

#مسیرمستقیم

تمرین معنوی روزانه - #اکهارت تُله

این ویدئو را در ارتباط با پست قبل درنظر بگیرید

هیچ آدابی و ترتیبی مجو - #روپرت_اسپایرا

"نیایش"

محبوب من
میگفتم‌ من عاشقت هستم، نه!
حالا میگویم
عاشق تویی و نه ما

محبوب من
کیست که تو را تنها برای خودت بخواهد؟

_حانیه معزی
@sofiasananda

"هرچیزی که از آن آگاه باشم، آن نیستم"
سوامی #سارواپریاناندا

گفتگو با #آنامالای سوامی

صبح‌ها وقتی ذهن ظاهر می‌شود این نتیجه‌گیری همیشگی را نکن که:
خب این منم و این‌ها هم فکرهای من هستند.
به‌جای این کار رفت‌وآمد افکار را بدون اینکه به‌هیچ‌وجه با آن‌ها هم هویت بشوی فقط نگاه کن.
اگر بتوانی که در برابر این ضربات افکار که هرکدامشان ادعا می‌کنند که مال تو هستند ایستادگی کنی به یک نتیجه‌گیری فوق‌العاده میرسی:
کشف می‌کنی که تو آن آگاهی‌ای هستی که این افکار در آن پدیدار و ناپدید می‌شوند.
کشف می‌کنی که این چیزی که ذهن نام دارد فقط زمانی وجود دارد که به افکار اجازه داده می‌شود تا آزادانه عمل کنند؛ مثل طنابی که به‌اشتباه مار پنداشته می‌شود به این نتیجه خواهی رسید که ذهن فقط توهمی است که به‌واسطه جهل و درک نادرست ظاهرشده است.
شما به تجربه‌ای نیاز دارید تا متقاعدتان کند چیزی که به شما میگویم درست است. زمانی می‌توانید این تجربه را داشته باشید که از این «من» جعلی که تمام عمر ادعا می‌کند که این افکار مال من است دست کشیده باشید.
خودتان را فقط آن آگاهی بدانید. افکاری که می‌آیند و می‌روند را نگاه کنید. باتجربه مستقیم به این نتیجه می‌رسید که شما خودِ آگاهی هستید و نه محتویات زودگذر آن.
ابرها در آسمان می‌آیند و می‌روند اما این ظاهر شدن و از بین رفتنِ ابرها بر آسمان تأثیری نمی‌گذارند.
ماهیت حقیقی تو مانند آسمان است، مثل فضاست. فقط همانند آسمان باقی بمان و اجازه بده تا ابرهای افکار بیایند و بروند. اگر این نگرش بی‌تفاوت بودن نسبت به ذهن را پرورش بدهی، به‌تدریج هم‌هویت‌شدن با آن را متوقف خواهی کرد.

CONVERSATIONS WITH #ANNAMALAI SWAMI

When the mind appears every morning don't jump to the usual conclusion, ‘This is me; these thoughts are mine'.
Instead, watch these thoughts come and go without identifying with them in any way.
If you can resist the impulse to claim each and every thought as your own, you will come to a startling conclusion: you will discover that you are the consciousness in which the thoughts appear and disappear. You will discover that this thing called mind only exists when thoughts are allowed to run free. Like the snake which appears in the rope, you will discover that the mind is only an illusion which appears through ignorance or misperception.
You want some experience which will convince you that what I am saying is true. You can have that experience if you give up your life-long habit of inventing an 'I' which claims all thoughts as mine'.
Be conscious of yourself as consciousness alone, watch all the thoughts come and go. Come to the conclusion, by direct experience, that you are really consciousness itself, not its ephemeral contents.
Clouds come and go in the sky but the appearance and disappearance of the clouds don't affect the sky.
Your real nature is like the sky, like space. Just remain like the sky and let thought-clouds come and go. If you cultivate this attitude of indifference towards the mind, gradually you will cease to identify yourself with it.
-LWB, p. 267