Love in the big city بیچاره‌م کرد.

روان‌شناسی سخته واقعا. فکر کن هر چیزی که میخونی بیشتر میفهمی خودت درمان نشدی و چه چیزهایی رو از سر گذروندی. همه‌چیز یه دور دیگه واست تکرار میشه.

و ببینید واقعا عجیبه.
توی این پروسه میایم خودمون رو تبدیل به دو قسمت میکنیم. مثل آقای جکیل و آقای هاید.
آقای هاید برای فرار کردن از چیزی که واقعا بود آقای جکیل رو ساخت که یک فرد جذاب‌تر، فریبنده.تر و باهوش‌تر بود و مهم‌تر از همه بلد بود چطور با خانم‌ها صحبت کنه.
اینجا هم دقیقا همچین چیزیه.
با تقسیم کردن خودمون به دو قسمت سعی می‌کنیم هم چیزی که هستیم رو نگه داریم( که میشه اون ساید دارک‌تر وجودمون) و اون کنترلمون رو بدست میگیره و ساید آرمانیمون دوست داره جوری وانمود کنه که همه‌چیز تحت کنترله.

به یه نکته جالبی برخوردم توی این کتابه.
از نظر راجرز، اساس اینکه ما روان‌رنجور میشیم و بهم میریزیم اینه که بین چیزی که هستیم و چیزی که میخوایم باشیم تعارض وجود داره و ناخودآگاه چیزی که واقعا هستیم رو تحریف میکنیم و انکار میکنیم تا به اون خودِ آرمانی تبدیل بشیم و این وسط ترجیح میدیم فقط جزئی از کسی باشیم که واقعا هستیم.

درس خوندن واقعا داره به آرت لایف و سلامت روانم آسیب میزنه.

فور کنید فولدر بزنم 45+ جذب بگیرید.
اینجا و اسپانسر جوین باش ، چک میشه.

کاش تایم ترولر بودم، میرفتم ۹۱-۹۲ جلوی تلویزیون میخوابیدم پرشین‌تون نگاه میکردم برنمیگشتم.

کاش تایم ترولر بودم، میرفتم تو شکم مامانم برنمیگشتم.

کاش تایم ترولر بودم، میرفتم یدونه چک میزدم تو گوشت برمیگشتم.

اگر دنبال یه فیلم نیستید که هرلحظه شوکه‌تون کنه، لبه صندلی نگهتون داره، عضلاتتون رو منقبض کنه، هرلحظه فحش بدین به کرکترای اصلی، فیلم‌نامه قوی داشته باشه، یکم فانتزی باشه، درباره دنیاهای موازی باشه و... این فیلم رو نبینید.