مرغک زیبا
ترا در لابلای شاخه
و برگ درختان
می جویم
و تو را خواهم یافت
زیرا تو
اسیر عشق من
هستی

#بیژن_جلالی
از کتاب شعر سکوت

جز رنج و
شادی ما
هیچ راستینی
در جهان نیست
زیرا جهان
پنداری بیش نیست
که در رنج و
شادی ما
خلاصه می شود

#بیژن_جلالی
از کتاب شعر سکوت

باران می شوم
و در خود
می‌بارم
خورشید می شوم
و در خود
می‌تابم
سبزه می‌شوم
و در خود
می‌رویم
باد می‌شوم
و در خود
می‌وزم
خاک می‌شوم
و در خود
فرو می‌افتم
شب می شوم
و بر خود
سایه می‌افکنم

عشق می شوم
و در خود
بر تنهایی خود
می گریم

#بیژن_جلالی
از کتاب شعر سکوت

خواب
دست مرا می گیرد
و پرده ظلمانی روز را
از چشمان من می زداید
هرچند که روز من تلخ است
ولی خواب من شیرین است

#بیژن_جلالی

هیچ مرهمی
این دل ریش را دوا
نخواهد کرد
زیرا
درد آن
دردیست آسمانی
گویی ستارگان
این قلب را سوزانیده اند
یا در تنور خورشید
آنرا می‌سوزانند
یا در آب شور دریا
غرقه می شود
یا آن را زنده در خاک
می نهند
هیچ مرهمی
این دل ریش را
دوا نخواهد کرد
زیرا درد آن
درد مطلق است

#بیژن_جلالی

دنیای شما
سهمگین بود
و مرا با دنیای شما
کاری نیست
و شما را نیز هرگز
جرات آن نیست
که در دنیای من
گامی بردارید

#بیژن_جلالی

فرار من
چون روباه دزد
که از سوراخ مرغدانی فرار می‌کند
از شما
و از خانه شما
و از سایه خود
گریخته‌ام
بی‌آنکه مرغی از خانه شما
یا تخم مرغی از خانه خود
همراه
برداشته باشم

#بیژن_جلالی

کاش تنهایی
دیواری از بتن مسلح بود
یا دری آهنی
که لااقل
حقیقت دردناک آن را
در دست های خود
و در سر خود
که به آن می کوبیم
حس می کردیم

#بیژن_جلالی

مرا تاریکی
و سنگینی جهان
شکار کرده‌اند
و من
جهان را با امید خود
و با دل خود
روشن کرده ام

#بیژن_جلالی

همانطور که در هر سرزمین
رنگ و بوی خاک
رنگ و بوی میوه ها
و گل ها
مخصوص آن سرزمین است
همانطور که در هر سرزمین
شعر رنگ و بوی
مخصوصی دارد
و قبل از اینکه یکی از مردم
این شعر را بازگو کند
آن سرزمین
شعر خود را
هر آن هزاران بار
زمزمه کرده است
و آن را باد
تا سرزمین های دوردست
و تا اعماق و شب‌ها
برده است.

#بیژن_جلالی
شعر سکوت