رفتار آدماست که نشون میده تو براشون مهمی یا نه، نه اینکه مدام بگیش
و شرمندتونم عزیزان اگه ذره‌ای حس نکنم مهمم میندازمتون دور

احساس تعلق نکردم پس فرار کردم.

اینکه نمی‌تونم برای آدمای مورد علاقه‌م اونقدری که باید وقت بذارم به شدت عذابم می‌ده و حالمو بد می‌کنه ولی هیچ‌کاریش نمی‌تونم بکنم.

دارم به گذشته فکر می‌کنم
به تنشی که می‌شد ایجاد نشه
به دلهره‌های چرت‌وپرتی که می‌شد آغاز نشن
اتفاقات کوچیکی که می‌شد بزرگ نشن
حرفایی که می‌شد نزد
دعواهایی که می‌شد نکرد
رفاقتای عجیبی که می‌شد شروع نشن
همه‌شون دست به دست هم دادن تا تو بشی این
تویی که هنوز سرپایی
زخمی
اما رو پا
ضعیف
اما با نقاب‌های متعدد
دووم بیار تا ببینی تهش چی میشه

"من از بعد بالکن دیگه یادم نمياد."

قال هدیه.

از درگاه که وارد می‌شوی
با خود بخوان:
'این جهان را بدرود باید گفت
چون برای خود را ساختن
از خود، بی‌خود باید بود."
میم‌پ

اشکال نداره عوضش استایلم داره روز به روز عجیب‌تر و باحال‌تر می‌شه و از خودم راضیم.

این سکانسو هیچوقت یادم نمی‌ره.

از هر کافه‌ای که می‌رم بیرون، یه تیکه از خودمو توش جا می‌ذارم.