‌با همه حرف کم میارم،
با تو زمان (؛

ولی تو باعث شدی به کسایی که اصلا در حدم نیستن
ولی دورتن حسادت کنم.

‏تو حتی بلد نبودی از دلم در بیاری
که من بعدش بخوام بهت دوباره فرصت بدم .

دلم از اون آدما میخواد که وقتی میدونن عصبی میذارن خودتو خالی کنی. از اونا که وقتی حرفات تموم شد با لبخند بغلت میکنن و میگن آروم شدی؟

خدايا فعلا اون قضیه پولدار شدن کنسله یه کاری کن بتونم درسامو پاس شم.

از حرف های مزخرف رندومی که یک نفر به شوخی راجب خودم بهم می‌زنه و درجا ازش می‌گذره ولی باعث می‌شه من تا ساعت ها راجبش اورثینک کنم و نسبت به خودم حس بدی داشته باشم متنفرم.

‏چه هوایی. جون می‌ده واسه خواب، خواب ابدی.

احساس میکنم سالیان سال با یکی بودن اوج شخصیت و باکلاسیه.