برای یه ظهر آفتابی، ملایم، آروم.

رسیده از جناب جکسون برای گذروندن جمعه.

بزرگسالی یعنی دلت نمی‌خواد، اما انجامش می‌دی. با آرامش، درونی متلاطم و یه لبخند آروم، چونکه بالاخره c'est la vie.

ازم خواست دوستش بدارم، به عنوان آخرین امیدی که بهش ثابت کنه دوست‌داشتنیه.

وقتی بعد از یک هرج و مرج درونی در این جهان شلوغ‌پلوغ خودت رو پیدا می‌کنی، اون لحظه رو سفت بچسب، چون خیلی کوتاهه و شیرین. بعدش دوباره سردرگمی گلوت رو فشار می‌ده و بعد تو دوباره خودت رو در شلوغی جهان گم می‌کنی و حتی نمی‌دونی به کدوم رویا و کابوس چنگ بزنی.

رقصیدم در یک خیابان معمولی، که صدای جناب دسن آن را به شانزلیزه تبدیل کرده بود.

یه جوری همتون از این ربات‌های ناشناس پنیک کردید که انگار نمی‌دونید وقتی از پلتفرم‌ها استفاده می‌کنید و تو سوشال‌مدیا فعالیت دارید اجازه‌ی دسترسی به خیلی چیزها رو دراختیارشون قرار دادید اعم از میکروفون، دوربین، گالری، نوتیف‌ها و و و. این ربات‌ها چیزهایی رو در اختیار دارن که خودتون بهش آگاه بودید و خودمختار بوده، بقیشو می‌خواید چیکار کنید؟ ران تو فورستس عزیزان.

داشتم چنتا اکلیل رو از رو قلبم پاک می‌کردم. خیلی چسبونکی بودن. باید با کاردک می‌کندمشون، زخم نبودنشونو الکل می‌ریختم تا عفونت نکنن، بعد با سوزن چاله‌ها رو می‌دوختم تا کسی نیفته توشون. حالا باید هی فوتش کنم کمتر بسوزه. تو می‌دونی کِی خوب می‌شه؟

فعلا تا یاشار شاهین‌زاده به اینجا هم حمله نکرده بیاید اینجا
https://telegram.me/BChatsBot?start=sc-723RcIEHQq