💢 فایل صوتی نشست «تحصیل و وکالت در آمریکا»

🎙 سخنران: دکتر محسن روحانی

👈 نشست اول از مجموعه نشست‌های تحصیل و وکالت در خارج از کشور

📆 چهارشنبه ۲۸ آذرماه ۱۴۰۳

‍ داشتم‌ فکر‌ می‌کردم با ارزش‌ترین‌ اتفاق در روزهای تولدم چیست؟

اولش کیک‌های تولد با شمع‌ها و فشفشه‌های براق‌شان در نور کمِ خانه و کافه یادم افتاد.
بعدش هم پک‌های کادو که داخلشان لباس و اودکلن و کفش و الباقی هدیه دادنی‌ها بود.
و البته کاغذ رنگی‌های رو دیوار و میز‌‌های پر از خوراکی‌های جورواجور.
بعد هم چهره‌ی مهمان ها و دوستاتم جلوی چشمم آمد و شادی و خنده و تبریک‌ها و بغل و‌ بوس‌هایش…
و از همه مهمتر دلگرمی‌ها و آرزوهای خوبشان بعد از فوت کردن شمع.

ولی ببین، هیچ کدام از‌ این‌ها چیزی نبودند که در ذهنم هک شده و دائمی بمانند…
«غیر از دقیقه‌ها»
کدامشان؟

همهٔ آن دقایقی که هرکس،
چند روز یا چند ساعت قبل از تولدم،
فکرش مشغول هدیه‌ یا پیامی بوده که با آن مرا خوشحال کند.
آن لحظاتی که لباسی را در تنم تصور می‌کرده که کاش من از داشتنش خوشم بیاید.
یا فکر این بوده که آن ساعت مچی به ترکیبم می آید یا نه؟
یا آن یکی که می‌گفته یعنی محسن این ادکلن تلخ مشکی را می‌پسندد؟
همه‌ی لحظاتی که یکی از بچه‌ها بین گالری‌ها گشته دنبال یک یادگاری خاص.

ساعت‌هایی که صفحه‌ی وبسایت خرید یا آنلاین‌شا‌پ را بالا و پایین می‌کرده و مردد بوده بین چندتا گزینه.
دقیقه‌هایی که هر کدامشان، هر جای این دنیای شلوغ،
برنامه‌هایش را جابجا می‌کرد که پیامی بدهد یا زنگی بزند و تولدم را هر طور که شده جشن بگیرد،

یا اینکه چند خطی برایم بنویسد و عکس و ویدیویی را ادیت کند و از آن ور دنیا درست راس ساعت ۰۰:۰۰ روز نه خرداد روانه‌ام کند و بهم بفهماند که با اینکه فرسنگ‌ها دوریم از هم، تولدت مبارک«مان» است،
همان‌ها که همه جوره شریک خنده و شادی و حال خوبم می‌شوند.

یا آن‌هایی که در این دنیای ماشینی غربی روز و شبشان را خالی میکنند و میآیند وره دلم، چند ساعت فقط خنده بر صورتم می‌نشانند و دلم را گرم می‌کنند.

کیک‌ها خورده می‌شوند و جشن به آخر می‌رسد و پیام‌ها هم همگی خوانده می‌شوند،
کاغذ رنگی‌ها جمع شده و بچه‌ها برمی‌گردند به خانه‌ها‌یشان،
عکسهای یادگاری هم حتی،
چند سال بعد شاید حذف یا گم بشوند…
یادگاری‌ها و کادوها که حتما مصرف و فرسوده می‌شوند.
ولی بخشی از «عمر با ارزش عزیزانم» که تنها بخاطر من صرف شده،
هیچ وقت از یادم نمی‌رود.
هیچ وقت.

این متن نتیجه‌گیری محسن ۳۶ ساله بود،
کمی بعد از سالگرد تولدش…
@mohsenrowhani

الهی اولین سال قرن بهترینِ سال‌ها باشه.
اتفاقات شیرینِ بی برنامه رخ بده برات.
از اونایی که آدم باورش نمیشه.
آدمای خوب سر راهت بیان،
درآمدِ زیادِ آسون روزی‌ت بشه،
تنت سالم باشه و فکرت آروم،
تو قلبت همیشه دوست داشتن بجوشه..
نرم باشه دلت و گرم.
هر روز بخندی و انگیزه‌ت تموم نشه.
عزیزانت رو ببینی
و بغل‌شون کنی،
ببوسی‌شون
و انقدری پیش‌شون باشی که سیر بشی.

دست آخر؛
اسفند سال ۰۱ از عملکرد خودت راضی باشی ??
@mohsenrowhani

سلام و ‌آرزوی سلامتی. راستش ایده‌ی نوشتن کتاب چمدان‌های باز، از این کانال (یک حقوقی در نیویورک) اومد. اون هم از سمت عزیزانی که با پیام‌هاشون، منو تشویق و حمایت کردن به تدوین دیده‌ها و شنیده‌هام. لازم می‌دونم که از همه‌ی شما همراهان ارزشمند این کانال، صمیمانه تشکر کنم و امیدوارم اگر چمدان‌های باز رو از نظر گذروندین، من رو هم در جریان نگاهتون قرار بدین که در ‌کتاب بعدی حتما لحاظ کنم. این رو هم نیازه اضافه کنم که نوشتن چمدان‌‌های باز خیلی بیشتر ازونکه فکرش رو می کردم از من وقت و انرژی گرفت تا بتونم به عنوان یه اثر که لایق نگاه و وقت ارزشمند شما باشه عرضه ش کنم. برای تهیه ی این کتاب از نمایشگاه کتاب تهران با بیست درصد تخفیف، می تونین به لینک زیر مراجعه کنین: yun.ir/0se00c

yun.ir

کوتاه کننده لینک

سرویس کوتاه کننده لینک با قابلیت انتخاب آدرس دلخواه برای لینک کوتاه شده و همچنین رمز عبور جهت مشاهده، ارائه خدمات متنوع دیگری از قبیل ایجاد لینک لیست و کوتاه کردن متن و ایجاد نظر سنجی آنلاین علاوه بر قابلیت کوتاه کردن لینک در این وبسایت فراهم آمده است