? سرفصل‌های مهم دوره:
- شناخت هنر داستان و تأثیر آن بر ذهن
- معنای زیبایی در اثر هنری
- شش الگوی مهم در داستان‌گویی امروز
- تکنیک‌هایی برای خلاقیت در نوشتن
- نشانه‌سازی و کشف نشانه‌ها در متن
- بررسی ده اثر ادبی و سینمایی جهان
- تمرین‌های هفتگی با هدف ارزیابی سطح هنرجو

⌛️ زمان برگزاری:
‌ چهارشنبه‌ها، ساعت ۱۸ تا ۲۰

?مکان:
تهران، خیابان ویلا، مؤسسه‌ی ته‌رنگ

?اطلاعات بیشتر و ثبت‌نام:

? telegram: @InstTahrang
? instagram:‌ Tahrang

پدرت مرد سیه‌چرده و قوی هیلکی است. آن‌قدر متفاوت با تو که در دوران کودکی، مطمئن بودی که یک روز هاگرید به خانه‌تان می‌آید و بهت می‌گوید که یک پسربچه‌ی دورگه‌ای انسان-جادوگر هستی و بعد، زندگی واقعی‌ات آغاز می‌شود. زندگی‌ای بدون سایه‌ی سنگین گذشته‌ی پدرت، بدون درد، احساس گناه، ناامیدی، بی‌پناهی، قضاوت و شرم.
پدرت ازت می‌پرسد که کجا بودی؟
«کتابخونه»
«باید درس بخونی؟»
می‌گویی آره که در واقع دروغ هم نیست.
به انگلیسی می‌گوید: «خیلی خب» چون دیگر از پشتو صحبت کردن با تو ناامید شده است.
«اما وقتی کارت تموم شد بیا پایین. یه چیزی هست که باید راجع بهش باهات صحبت کنم. زود باش»
وقتی به اتاقت می‌رسی، در را قفل می‌کنی و صدای  M.F Doom که از بلندگوی دستی‌ات پخش می‌شود را بلند می‌کنی تا مادرها، پدرها، مادربزرگ‌ها، خواهرها و برادرهایی که می‌خواهند با صحبت درباره‌ی نماز خواندن، قرآن، پشتو، فارسی، شغل جدید، کلاس‌های جدید، ورزش کردن، صحبت کردن، مهمان‌ها، کارهای خانه، کمک در تکالیف مدرسه، کمک در حمام، وقت گذرانی با خانواده و زمان، روی اعصابت راه بروند را از خودت برانی و آهنگ Madvillainy معمولا این کار را برایت انجام می‌دهد.

? کانال ادبی هنری «انستیتو هنر داستان»

@Art_of_Story

? #نکته_آموزشی

?#دیالوگ (قسمت دوم)

دیالوگ دراماتیزه:
دراماتیزه کردن به معنی به نمایش درآوردن در صحنه است. چه لحن گفتار کمیک باشد و چه تراژیک، دیالوگِ دراماتیزه منجر به ردوبدل شدن جمله‌ها میان شخصیت‌هایی می‌شود که در کشمکش هستند. هر جمله‌ای کنشی با قصدِ معین را در برمی‌گیرد و سبب پدید آمدن واکنشی در همان صحنه می‌شود.
این مسأله حتی در مورد صحنه‌های تک شخصیتی نیز صادق است. درواقع در حین بحث کردن با خود، ذهن شما خویشتنِ دومی پدید می‌آورد و چنان با او صحبت می‌کند که گویی فرد دیگری است. گفت‌و‌گوی درونیِ شخصیت در واقع صحنه‌ی دراماتیزه‌ی پویایی است که میان دو خویشتنِ در کشاکش با یکدیگرِ شخصی واحد رخ می‌دهد و ممکن است هر یک از آن‌ها پیروز یا بازنده این بحث باشد. بنابراین در تعریفی دقیق همه تک‌گویی‌ها (مونولوگ‌ها) در واقع دیالوگ هستند. هر هنگام کاراکتر سخن می‌گوید، درواقع با دیگری صحبت می‌کند؛ حتی اگر این دیگری، رویِ دیگر خودش باشد.

? دیالوگ
? رابرت مک‌کی
? مهتاب صفدری

? کانال ادبی هنری «انستیتو هنر داستان»

@Art_of_Story

? #تکه_داستان

با خود گفت: «مرگ واقعاً چیز گُهیه. تکه‌های ریزی سراغت می‌آد که اصلاً نمی‌شه فهمید از کجا اومده. بعضی وقت‌ها هم با قساوت تمام می‌آد. می‌تونه با آب نجوشیده بیاد؛ یا چکمه‌ای که ساقش رو بالا نکشیده باشی، یا می‌تونه با همون غرّش شدید و گداخته و جَلَنگ‌جَلَنگی بیاد که سال‌ها باهاش زندگی کرده‌ییم. مرگ با ترق‌توروقِ آهسته و خفیفی می‌آد که قبل از صدای [شلیک] سلاح خودکار به گوش می‌رسه. مرگ می‌تونه با قوس دودآلود نارنجک بیاد، یا ترق‌توروقِ تیز افتادنِ خمپاره.

? آن‌سوی رودخانه، زیر درختان
✏️ ارنست همینگوی
? احمد کسایی‌پور

?کانال ادبی هنری «انستیتو هنر داستان»

@Art_of_Story

▪️فیلم ماجرای یک خانواده عضو ارتش نازی را روایت می‌کند که سعی می‌کنند زندگی آرام و مرفهی را در مجاورت اردوگاه کار اجباری آشویتس برای خود فراهم کنند.

موقعیت فیلم خیلی خاص است، فیلم تلاش کرده از ابزارهایی که در اختیار دارد برای پیشبرد داستان استفاده کند. مثلاً وقتی کودکان مشغول بازی هستند، در پس‌زمینه فیلم صدای جنایات و فریاد اردوگاه شنیده می‌شود.

همه چیز در این فیلم امیدوارکننده به نظر می‌رسد، تا زمانی که فیلمساز در همپوشانی اتفاقات زیاده‌روی می‌کند. بارها و بارها در نماهای غیرداستانی و صرفا همراه با نشان دادن تصویر بسته یک گل، و صدای اردوگاه قصد دارد فضای وهم‌آلود فیلم را تکرار کند.

فیلم The Zone of Interest مثال خوبی است از داستانی که با زیاده‌روی و تکرار، اثرگذاری خودش را از دست می‌دهد و مخاطب را خسته و شاید دلزده کند.

هرچه به پایان فیلم نزدیک می‌شویم، تمام صحنه‌ها، نماها و صداها شکل بیانیه و شاید بهتر باشد بگوییم، کاریکاتور به خودش می‌گیرد. 
فیلمی که می‌توانست یک اثر به یادماندنی و تاثیرگذار باشد، تبدیل به یک فیلم ملال آور و تکراری می‌شود که تمام مدت نکاتش را در گوش مخاطب فریاد می‌زند.

? سال نو مبارک ?

? کانال ادبی هنری «انستیتو هنر داستان»

@Art_of_Story

#داستان_کوتاه

? سه‌ زنِ دونات فروشیِ چاک

کِیلی می‌گوید: «مامان باید سیگار کشیدن رو شروع کنه.»
و تِوی می‌پرسد: «چرا؟»
کِیلی می‌گوید: «باعث می‌شه استراحت کنه، هر بار که خواست سیگار بکشه، باید دست از کار بکشه، بره بیرون و سیگار بکشه.»
تِوی می‌گوید: «بستگی داره چی زودتر می‌کُشَتِش، سیگار کشیدن یا کار کردن بیش از حد.»

? مجموعه داستان‌های نیویورکر ۲۰۲۰
? آنتونی ویِسنا سو
? یاشین آزادبیگی

? کانال ادبی هنری «انستیتو هنر داستان»

@Art_of_Story

?بهترین فیلم

◾American Fiction
◾️Anatomy Of A Fall
◾️Barbie
◾️The Holdovers
◾️Killers Of The Flower Moon
◾️Maestro
?Oppenheimer
◾️Past Lives
◾️Poor Things
◾️The Zone Of Interest

?بهترین کارگردانی:

◾️Justine Triet – Anatomy Of A Fall
◾️Martin Scorsese – Killers Of The Flower Moon
?Christopher Nolan – Oppenheimer
◾️Yorgos Lanthimos – Poor Things
◾️Jonathan Glazer – The Zone Of Interest

?بهترین فیلم بین‌المللی:

◾Io capitano (Italy)
◾️Perfect Days (Japan)
◾Society of the Snow (Spain)
◾The Teachers’ Lounge (Germany)
?The Zone of Interest (United Kingdom)

?بهترین انیمیشن:

?The Boy And The Heron
◾️Elemental
◾️Nimona
◾️Robot Dreams
◾️Spider-Man: Across The Spider-Verse

?بهترین مستند:

◾️Bobi Wine: The People's President
◾️The Eternal Memory
◾️Four Daughters
◾️To Kill A Tiger
?20 Days In Mariupol

?بهترین فیلمنامه اقتباسی:

?American Fiction
◾️Barbie
◾️Oppenheimer
◾️Poor Things
◾️The Zone of Interest

?بهترین فیلمنامه اورجینال:

?Anatomy of a Fall
◾️The Holdovers
◾️Maestro
◾️May December
◾️Past Lives

?بهترین مستند کوتاه:

◾️The ABCs Of Book Banning
◾️The Barber Of Little Rock
◾Island In Between
?The Last Repair Shop
◾Nai Nai And Wai Po

?بهترین انیمیشن کوتاه:

◾Letter to a Pig
◾Ninety-Five Senses
◾Our Uniform
◾️Pachyderme
?War is Over! Inspired by the Music of John & Yoko

?بهترین فیلم کوتاه لایواکشن:

◾️The After
◾️Invincible
◾️Knight of Fortune
◾️Red, White and Blue
?The Wonderful Story of Henry Sugar

▪️فیلم، ماجرای سه دوره‌ی زمانی مختلف از زندگی یک زن و مرد کره‌ای‌ست. آن‌ها از کودکی همدیگر را دوست داشتند، اما به دلیل مهاجرت دختر و خانواده‌اش به آمریکا، از هم جدا می‌شوند. بعد از چند سال و از طریق اینترنت، دوباره یکدیگر را پیدا می‌کنند.

فیلم نگاه جدیدی به ماجرای عاشقانه‌ی دو نفر دارد. سعی کرده تعادلی بین منطق و عشق ایجاد نموده و با همین نگاه و پرسش بحران سازی کند.

ماجرای فیلم‌های عاشقانه، معمولا در ستایش عشق است. این فیلم هم از همین سنگ‌بنا استفاده کرده، اما در نهایت، با جابجایی ارزش‌های انسانی، مسیر جدیدی را ایجاد می‌کند که باعث می‌شود بین شخصیت‌های داستان شناخت تازه‌ای بوجود بیاید.

اهمیت فیلم Past Live در نگاه عمیقی است که به روابط انسانی دارد؛ نه آن را بی‌اهمیت جلوه داده و نه شعار می‌دهد. از جریانات روشن‌فکری دور است و همه‌ی چالش‌ها را در ابعاد انسانی بررسی می‌نماید. در پایان هم شخصیت‌ها را با شناخت جدیدی که از هم پیدا کرده‌اند، رها می‌کند.

? کانال ادبی هنری «انستیتو هنر داستان»

@Art_of_Story